Kindersztuba – Co znaczy to słowo w dzisiejszych czasach?

Kindersztuba – definicja

Samo słowo „kindersztuba” pochodzi z języka niemieckiego. Spolszczona wersja funkcjonuje w naszym kraju od minimum 200 lat. Jakie jest znaczenie słowa kindersztuba? Słowo to jest połączeniem dwóch niemieckich słów: „Kinder”, czyli dzieci oraz „stube”, czyli pomieszczenie lub pokój. Określenie to było i jest stosowane do starannego wychowania, na które kładziony jest nacisk w domu rodzinnym. Dziecko ma wpajane zasady poprawnego zachowania się, grzeczności, taktu, szacunku dla innych, ale nie tylko. Chodzi także o ogładę towarzyską, o umiejętność komunikowania się z innymi ludźmi, o zdolność do wysławiania się, a także o elokwencję i o oczytanie.

 
Patrząc na zachowania dzisiejszej młodzieży, można mieć wrażenie, że sama wartość tego słowa odchodzi w zapomnienie podobnie jak ten wyraz. Wielu rodziców zapewne oburzyłoby się na tego typu stwierdzenia i odpowiedzieliby argumentem, że czasy bezdusznego wychowywania dzieci, które miały chodzić jak w zegarku i nie odzywać się niepytane już dawno są za nami. I zapewne po części mieliby rację, ale czy rzeczywiście nie ma nic pośrodku i mamy do wyboru jedynie dwie skrajności?

Dobre wychowanie u przedszkolaków

Świetnym miejscem do obserwacji są przedszkola. Zaprzyjaźniona przedszkolanka mówi, że ze świecą szukać dzieci, które używają w ferworze zabawy zwrotów takich jak: „proszę, podaj mi” czy „dziękuję”. Sukcesem jest wymruczane pod nosem nieśmiałe „dzień dobry” po przekroczeniu przedszkolnego progu, chociaż nie brakuje dzieci, które nie potrafią nawet tego.
 
W restauracjach obserwujemy swobodnie biegające, wrzeszczące maluchy, które przeszkadzają innym klientom, a ich rodzice są w tym czasie pogrążeni w rozmowie i ani myślą zareagować. Na placach zabaw powszechne jest wydzieranie sobie z rąk zabawek, a w tramwajach roi się od młodzieży w wieku szkolnym, która ani myśli ustąpić osobie starszej miejsca siedzącego. „Dlaczego nie uczysz go przepuszczania cię w drzwiach?” – pytam kuzynkę wychowującą nastoletniego syna. Odpiera ze śmiechem, żebym dała spokój, przecież te czasy już dawno minęły. Doprawdy? Obecnie zbyt często zasłaniamy się swobodą obyczajów i szeroko pojętą wolnością, które mają usprawiedliwić to, że zwyczajnie nam się nie chce, które są przykrywką dla niedbałości i bylejakości. Źle pojęta wolność słowa i brak jakichkolwiek granic obyczajowych doprowadza do zanikania zasad dobrego wychowania.

Kindersztuba dla dzieci

Zgodnie ze znaczeniem słowa „kindersztuba”, wszystko zaczyna się od najmłodszych lat w zaciszu domowego ogniska. To Wy, rodzice, macie na malucha największy wpływ i nikt za Was nie nauczy go zasad odpowiedniego zachowania. Ale wymaga to nieco pracy – dosyć ciężkiej, ciągnącej się latami i wymagającej żelaznej konsekwencji. Przykład musi iść z góry i być dawany każdego dnia, w każdej sytuacji. Żeby się udało, nie może być to wymuszone i sztuczne. Wasze zachowanie powinno w naturalny sposób uczyć dziecko odpowiednich wzorców.

Ucz także dziecko umiejętności rozmowy. Pozwól mu wyrażać swoje zdanie, zachęcaj je do tego, prowokuj budowanie obszernych wypowiedzi. Dawaj mu także podstawę do tego, czyli odkrywaj przed nim świat – czytajcie książeczki, oglądajcie nie tylko kolorowe, lecz nierzadko ogłupiające bajki, dużo dziecku opowiadaj na różnorodne tematy. Efekty szybko zauważysz, gdy Twój maluch w rozmowie zaskoczy swoich rozmówców umiejętnością swobodnej wypowiedzi, zamiast mruczenia pod nosem kilku zdań i widocznego popłochu na buzi. 

Kindersztuba to nie tylko „proszę” czy „dziękuję”. To nie tylko mówienie „dzień dobry” sąsiadom spotkanym na klatce schodowej czy pani przy kasie. Uczcie dziecko, że powinno być wrażliwe na potrzeby innych – może tyczyć się to pomocy we wniesieniu zakupów osobie starszej lub sprzeciwienia się przezywaniu pulchnego kolegi z klasy. Kindersztuba to starannie prowadzone zeszyty lekcyjne i porządek w zabawkach, to wycieranie butów przed wejściem do domu i zachowania się przy stole. Wyrób w dziecku nawyk pomagania innym, zachowania wokół siebie czystości, szanowania cudzego wysiłku i pracy.

Zobacz także:
Tych rad dziadków nie powinnaś słuchać
Polecamy najciekawsze książeczki dla dzieci
Czy stosować kontrolę rodzicielską?