Marka Fisher-Price rozpoczyna kampanię skierowaną do rodziców, której hasło “Masz Tyle Do Odkrycia” zachęca, by pozwolić maluchom odkrywać świat i rozwijać się we własnym tempie. Odkrywanie poprzez zabawę, jest najbardziej naturalne i przynosi najlepsze rezultaty! Dając dziecku zabawkę, nie oczekuj, że spełni Twoje oczekiwania! Pozwól mu na bycie sobą. Przecież Ma Tyle Do Odkrycia.
W nawiązaniu do akcji przygotowaliśmy dla Was konkurs, w którym do wygrania są zabawki Marki Fisher-Price:
2 x Mata gimnastyczna z pianinkiem
1 x Tygrysek – radosne raczkowanie
3 x Little People – Autobus szkolny z niespodzianką
1 x Piramidka z kółek
Jak widać, warto powalczyć, bo nagrody są fantastyczne!
Żeby wziąć udział w konkursie odpowiedzcie w komentarzach, w tym wątku konkursowym, w kilku zdaniach (max. 7) na pytanie:
W jaki sposób pomagasz dziecku rozwijać się w jego własnym tempie?
Na odpowiedzi czekamy do 29 marca.
Nagrodzimy najlepsze wypowiedzi.
Sposób przydzielania nagród:
1. i 2. miejsce – Mata gimnastyczna z pianinkiem
3. miejsce – Tygrysek – radosne raczkowanie
4, 5. i 6. miejsce – Little People – Autobus szkolny z niespodzianką
7. miejsce – Piramidka z kółek
Więcej o akcji “Masz Tyle Do Odkrycia” przeczytacie
72 odpowiedzi na pytanie: Konkurs – wygraj zabawki Marki Fisher-Price®
Od pierwszych momentów życia wspieram rozwój maluszka nie tylko poprzez zaspokojenie codziennych potrzeb.
Od pierwszych dni życia stymuluje dziecko kolorami i dźwiękami. Na samym początku wybieramy barwy białe i czarne, są do tego różne ciekawe książeczki 🙂 Później wprowadzamy różne kolory. Moja młodsza córcia bardzo polubiła pingwinka z leżaczka fp mogła wpatrywać się w niego bardzo długo 🙂 Córcia uwielbia też jak czytamy jej księgę dźwięków wraz z starszą siostrą która zabawnie naśladuje różnorodne dźwięki. Młodsza ma przy tym ma świetną zabawę. Próbuje też nas naśladować. Uwielbiamy też słuchać muzyki ( piosenki przedszkolne i nie tylko) pobudzają ją do ruchu i wesołej zabawy. Od kiedy zaczęła siedzieć bawimy się układając piramidkę, układając też kółka na pałąk – to są zabawki ponad czasowe. Pamiętam za moich czasów były takie drewniane 🙂 Pokazujemy jej tez jak wkładać klocuszki do sortera. Córcia dość późno zaczęła się poruszać więc na zachętę rozstawialiśmy jej zabawki żeby chciała do nich dopełzać 🙂 Kolejnym krokiem pewnie będzie pokazanie jej jeździka/pchacza i zachęcenie do pierwszych kroczków, ale wszystko według chyba najważniejszej zasady NIC NA SIŁĘ, na wszystko przyjdzie CZAS- właściwy dla mojego dziecka.
Przede wszystkim staram się wsłuchać w dziecko, jego nastrój i dostosowywać do pory dnia różne aktywności. Gdy dziecko jest wyspane, najedzone i chętne do kontaktu wybieramy bardziej aktywne zabawy: mata edukacyjna, przewalanie się po łóżku ;-), rozmowa, gilgotki, samoloty, zabawę grzechotkami. Jeśli jest popołudnie i mały jest już zmęczony, wyczekujący na kąpiel zabawy są bardziej statyczne, delikatne: oglądanie czarno-białych książeczek, obserwowanie, co dzieje się za oknem a w celu wyciszenia patrzenie na rybie TV, czyli akwarium Najważniejsze jest chyba, aby nic nie robić na siłę, ani na wyrost, a ponieważ każde dziecko jest indywidualnością, my jako rodzice sami musimy odkryć, co bawi nasze dziecko i przez tą zabawę i kontakt rozwijać je i budować bliskość. No i przede wszystkim ZERO MONOTONII – oj tego to dzieciaczki nie lubią
Moje dziecko od pierwszych dni życia rozwija się swoim tempem…
Nie pomagam, po prostu nie przeszkadzam,
nie udziwniam, nie wsadzam na siłę w przedziwne machiny.
Podsuwam dziecku pomoce edukacyjne adekwatne do wieku i obserwuje zainteresowanie, jeśli jest, zostawiam jeśli nie ten czas – zabieram
Kiedy próbuje czegoś nowego- wspieram i zachęcam
kiedy nie wychodzi pocieszam i staram sie nakierowac tak by sama sobie poradziła 🙂
W jaki sposób pomagam dziecku rozwijać się w jego własnym tempie?
Po prostu- odkrywam z NIM i dzieki NIEMU- na nowo swiat 🙂
Ucze sie z nim i widze od nowa -kolory, ksztalty, dzwieki,smaki…
Bawimy sie nimi, uczymy przez zabawe, uczymy sie siebie, codziennego zycia, ale tez i milosci do siebie,do ludzi, zwierzat, natury- tego wszystkiego co wokol nas otacza.
Daje mojemu Dziecku czas by poznalo w swoim tempie, z radoscia wszystko co jest tak nowe i fascynujace dla Niego.
Daje mu zobaczyc,powachac, posmakowac, posluchac i dotknac.
Pokazuje MU swiat – taki jaki widze i znam, a ONO pokazuje mi jakim go jeszcze moge zobaczyc, od nowa, od tej cudownej strony odkrywania czegos na nowo.
Odkrywam w Nim malego czlowieka, myslaca istote -zabawa z nim, gdy widze ile sprawia Mu radosci- jest czyms niezwyklym, daje mi mozliwosc odkrycia i w sobie dziecka,napawa mnie duma odkrywanie jak wiele uczy sie kazdego dnia i jak wiele moge Mu w tym pomoc.
A wszystko to robimy cieszac sie kazdym dniem, kazda chwila i kazdym momentem- bo Dziecko jest Dzieckiem tylko chwile- niech te chwile beda cudowne i niech je na cale zycie zapamieta…
W jaki sposób pomagam dziecku rozwijać się w jego własnym tempie?
Dziewięćdziesiąt cztery razy ocieram łzy złości i rozpaczy
Sto siedemdziesiąt trzy razy pokazuję kotka w ulubionej książeczce
Czterysta sześćdziesiąt osiem razy biję brawo i krzyczę, że coś się udało!
Pięćset dziewięć razy podnoszę łyżeczkę z podłogi, a czasem nawet talerz…
Osiemset tysięcy pięćset cztery razy robię zwyczajne “NIC” i czekam
Milion dwieście tysięcy trzy razy przytulam i mówię, że kocham…
…. i tak każdego dnia od nowa…
Dziecko samo doskonale wie czy coś je interesuje czy nie i ja mu tylko w tym dopomagam. Tak było zaraz po urodzeniu i tak jest do tej pory.
Córcia bardzo lubiła oglądać książeczki, czytaj gryźć i smakować więc jednymi z pierwszych zabaweczek byly właśnie książeczki do gryzienia. Po 9 miesiącach życia mojej córci widać która książeczka jest ulubiona. Teraz im Nina jest starsza tym mamy więcej pola do popisu. Poznajemy kształty, rozmiary, dźwięki. Narazie na siedzaco bo jeszcze nie chodzi ani nie raczkuje ale powoli zaczyna pelzac. Nie stresuje ani ja siebie ani córki ze ma robić coś szybciej. najważniejsze jest to aby pomagać i zabawiać ale w taki sposób żeby to było na luzie i dla mnie i dla córki. Jeśli coś nie interesuje np pelazjace zabawki. Ok nie bawimy się nimi, pewnie przyjdzie na nie czas ale za to bardzo lubi klocki i sortery więc wymyślam sporo zabaw z tym związanych, np. Stukanie klockami jeden o drugi, bądź ustawianie z nich piramidy i niszczenie jej przy czym jest masa śmiechu. Następnym krokiem będzie pchacz, ale to spokojnie, narazie stabilnie stoi.
Przede wszystkim staram się nie przyspieszać rozwoju moich dzieci, gdyż wiem że rozwój ruchowy postępuje wraz z rozwojem mózgu… Staram się wspierać ich rozwój i zachęcać do zabaw. Często wykorzystuję do tego również zabawki, tj. mata edukacyjna, czy szeleszczące zwierzątka…Kiedy urodził się mój synek Dawid uwielbiałam mu czytać… Najpierw były to książeczki dla niemowląt, potem doszły opowiadania a teraz synek uwielbia bajki, nawet te długie, jak brzydkie kaczątko…. Myślę, że dzięki temu mój syn ma bogate słownictwo jak na swoje niespełna trzy i pół roku 🙂 Niedawno Dawidkowi urodziła się siostrzyczka, więc Dawidek czyta jej swoje bajki, które zna prawie na pamięć 🙂
Ja bacznie obserwuję poczynania mojego synka i jak na razie rozwija się prawidłowo, więc pozwalam mu we własnym tempie i zakresie poznawać świat. Dziecko widzi wszystko inaczej niż dorosły, więc nie powinno się narzucać mu swojego toku myślenia. Mój wpływ na rozwój synka jest taki, że każdą wolną chwilę spędzamy razem a ja staram się zawsze mówić do niego, nawet kiedy gotuję opowiadam mu o tym, jak przyrządzić zupę 🙂 Oczywiście dużo czasu poświęcamy na zabawę, bo to właśnie przez nią dzieci uczą się najwięcej. Jaś bawi się zabawkami, oczywiście obfitymi w kolory i dźwięki, ale często daję mu do zabawy także zwykłe przedmioty tj. butelka po wodzie czy kartonik po soku. Staram się być cierpliwa, bo wiem, że moje dziecko potrzebuje czasu na poznanie świata.
Staś i Grześ we własnym tempie
W jaki sposób pomagam dziecku rozwijać się w jego własnym tempie? Jako że jestem mamą bliźniaków Stasia i Grzesia pomagam im się rozwijać we własnym tempie poprzez Fisher Price:
Fizjoterapię (chłopcy są wcześniakami więc mają ćwiczenia z fizjoterapeutą)
MIłość (ogromna ilość którą okazuję bliźniakom każdego dnia )
Sen (jest bardzo ważny gdy dziecko śpi to rośnie)
Humor (każdy dzień przy nich to recepta na dobry humor)
Energia (buziak z rana to energia na cały dzień)
Radość (uśmiech dziecka daje wiele radości)
Pociąg (najlepsza zabawka chłopców oczywiście z seri Fisher Price)
BRawo (forma oklasków motywuje chłopców do dalszego działania)
DźwIęki (chłopcy lubią wsłuchiwać się w nowe dźwięki)
KloCki (zabawa klockami we dwoje uczy dzielenia się i współdziałania)
SortEry (uwielbiają dopasowywać kształty dzięki temu rozwijają wyobraźnię)
Nie skacz, nie rób, nie dotykaj – bo tam są bakterie!
Zdarza się, że często słyszę takie fanaberie.
Ja natomiast stawiam na indywidualny rozwój mojego malucha,
A wiem, że rozwija się w swym tempie i na niego nie chucham.
Chociaż to wcale nie znaczy, że na niego nie zważam,
I na przykre doświadczenia swe dziecko narażam.
Wręcz pozwalam mu świat bezpiecznie i dumnie odkrywać,
Posiąść nowych umiejętności i wiedzę zdobywać.
Gdyż mój maluszek jest świata bardzo ciekawy,
I chętnie go próbuje poznać przez różne zabawy.
A ja jego chęci absolutnie nie blokuję,
To wspomaga jego rozwój – wiem to i to czuję!
Wspieram rozwój mojego syna przez bycie z nim i poświęcanie mu czasu i uwagi. To może niewiele, ale zarazem bardzo dużo.
Wspólnie się bawimy zabawkami, pokazuję mu jak można zrobić pociąg z autek, włożyć klocki do sortera, ułożyć wieżę z kubeczków, pokulać kulę i zachęcam by poznawał te zabawki sam.
Razem oglądamy książeczki, choć ostatnio nie jest łatwo mojemu synowi czytać bajki (rozwijają mowę) czy opowiadać co jest na obrazkach, bo woli książki zjadać jak czytać czy oglądać.
Uwielbiamy wszelkie zabawy przytulankowe, samolocik na nogach mamy, karuzela na rękach, gilgotanie i wszystko to co wiąże się z odkrywaniem siebie przez dotyk.
Pozwalam mojemu synkowi odkrywać nasz dom poprzez wspólne prace domowe. “Pomaga” mi w rozładowaniu zmywarki (może wtedy sprawdzić jak brzęczą talerze i że metalowa łyżeczka jest inna w dotyku niż wszystkie zabawki), czy robieniu prania.
Razem idziemy też na spacer odkrywać jak wygląda świat poza domem, jak kura za płotem robi kokoko, a piesek co idzie ulicą hau hau.
Bawimy się przy tym wszystkim świetnie.
Jestem mamą 10 miesięcznej córeczki Wiktorii. Jest ona bardzo żywiołową i energiczną dziewczynką, mimo to jeszcze nie siedzi ani nie chodzi. Wiem jednak, że każde dziecko rozwija się indywidualnie, więc jej ani nie pomagam ani nie przeszkadzam. Tzn: nie ograniczam jej swobody ruchu żadnymi kojcami pełza sobie po całym mieszkaniu, wstaje sama przy meblach nie zabraniam jej tego bo ćwiczy się w ten sposób a jedynie ją asekuruje żeby nie zrobiła sobie krzywdy, nie używam chodzika żeby przyspieszyć chodzenie, nie sadzam jej podpierając poduszkami niech sama próbuje. Jedynie co robię to staram się ją trochę stymulować np przez zabawę akuku chowanie i szukanie zabawek, proponując jej zabawki grające świecące szeleszczące, które będą rozwijać jej zmysły. W mieszkaniu mamy kota Rudolfa, który pomaga nam stymulować rozwój Wiktorii, bo gdy tylko go zobaczy pełza za nim po całym mieszkaniu, cieszy się, piszczy. A także lubi go głaskać, więc dobrze że nie posłuchaliśmy znajomych którzy mówili że kot i dziecko to złe połączenie.
Jestem mamą 5 miesięcznej Lenki i wspieram jej rozwój poprzez obserwowanie jej dorastania i wspieranie jej nowych umiejętności. Teraz codziennie razem uczymy się świata, dostrzegamy wiele rzeczy które sprawiają ze na naszych twarzach pojawia się usmiech. Teraz widzę że dziecku do prawdziwego szczescia i prawidłowego rozwoju potrzeba głównie mądrych rodziców, którzy będą potrafili wesprzeć swoje dziecko w odkrywaniu codziennie nowych możliwości. Tylko poprzez obserwację dziecka jesteśmy w stanie ocenić czego w danej chwili potrzebuje, a marka Fisher price skutecznie pomaga to czynić tworząc zabawki które,,rosną razem z naszymi pociechami” i czesto stają się ich najlepszymi kompanami do zabawy;)
W jaki sposób pomagasz dziecku rozwijać się w jego własnym tempie?
Tak naprawdę to… obserwuję. Nie ingeruję, gdy widzę, że się sam bawi, nie przerywam mu pokazując jak “należy” daną rzecz zrobić, raczej patrzę jak on widzi dany problem i jak stara się sobie z nim poradzić. Nie jest wcale powiedziane, że daną zabawką można się bawić w jeden sposób, nie chcę synka hamować, wolę by uruchamiał swoją wyobraźnię i działał kreatywnie i intuicyjnie. Na zasady i reguły przyjdzie jeszcze czas. Staram się także by wokół niego były zabawki dopasowane do jego wieku, nie ma sensu dawać dziecku zabawek dla dzieci starszych. Dbam tylko o to by nie przegapić czasu, gdy powinien jakąś umiejętność nabyć, choć oczywiście nie z kalendarzem w ręku, zawsze daję mu maksymalną ilość czasu na rozwój, zanim zacznę się martwić.
Przede wszystkim NIE PORÓWNUJĘ mojego dziecka do dzieci sąsiadki/siostry/koleżanki itp., bo moje dziecko potrafi zrobić to, na co jest gotowe, a moja rola to dopingowanie i zachęcanie, a nie zmuszanie do czegokolwiek. Nie słucham też “dobrych rad” wszystkich wokół, którzy podobno wiedzą lepiej, co jest dobre dla mojego dziecka, bo to ja jestem matką i ufam swojemu instynktowi. Pozwalam uczyć się na własnych błędach, oczywiście dbając o to, żeby dziecko zawsze było bezpieczne i nie zrobiło sobie krzywdy. Razem z mężem staramy się jak najwięcej czasu spędzić z Małą i mogę powiedzieć, że nasza obecność dodaje jej pewności siebie, a wtedy chętniej podejmuje nowe wyzwania. Spośród całej sterty zabawek sama wybiera sobie to, co ją najbardziej zainteresuje i odkrywa jak dana rzecz działa, a i my uczymy się od niej, że jedna rzecz może mieć bardzo wiele zastosowań. Każde dziecko chce się bawić, a naszym zadaniem jest wybrać takie zabawki, które będą stymulować jego rozwój, a nie leżeć w kącie.
Tak naprawdę wszystko, co robimy my rodzice, jest bardzo ciekawe i stymulujące dla rozwoju naszego dziecka.
To jego życie i jego wybory, moim zadaniem jest otwarcie jak największej ilości drzwi i zadbanie o możliwości, które tkwią w nim samym
Gdy córka zaczynała próbować dotykać różnych zabawek, stwarzałam jej okazję, by osiągała sukcesy,bo dziecko jest od nas zależne, ale dajmy mu tyle samodzielności, ile to tylko możliwe.
Podstawą zdobywania jakichkolwiek nowych umiejętności i rozwoju w ogóle jest poczucie bezpieczeństwa i bycia kochanym, bo każda zabawa, która wzmacnia więź łączącą dziecko z mamą jest ważna dla jego rozwoju.
Zabawa jest nieodłącznym elementem życia dziecka, bo dzięki zabawie dzieci w przyjemny sposób poznają otaczający je świat.
Zabawa powinna być kreatywna, by wspierać dziecko na każdym etapie jego rozwoju, pomagać mu rozwijać się intelektualnie, emocjonalnie, estetycznie, ruchowo i myslowo.
Od zabawy zaczyna się postęp.
Nie przyśpieszam – oto tajemnica prawidłowego rozwoju dziecka w jego własnym tempie. Zamiast chodzika – mata edukacyjna, zamiast telewizji – kolorowe książeczki, zamiast tabletów i telefonów – klocki i zabawki kreatywne. Nie porównuje umiejętności mojego synka do innych dzieci – mój synek jest indywidualistą. On nie czytał poradników, więc nie wie kiedy ma zacząć chodzić i mówić. Zacznie, kiedy będzie gotowy.
Kubuś dotyka, naciska i stuka,
słucha czy przypadkiem zabawka nie puka.
Kręci, otwiera i oczkiem kuka,
widzi, że jest za duża luka.
Przytula, całuje i karmi “Żu-Ka”,
to ciekawy prezent dla wnuka.
Przygląda się i ciągle coś szuka,
to czas dla mojego samouka.
Presja, scenariusz to zła nauka,
ja za ZABAWĘ trzymam kciuka.
Nikt mnie mnie oszuka,
odkrywanie świata to łatwa sztuka.
Każde dziecko w okresie swojego rozwoju, oczekuje zrozumienia, w myśl koncepcji “daj mi czas”, która pozwala na poszanowanie jego indywidualnego tempa i praw rozwojowych.
Dzieci mają wrodzoną chęć do uczenia się, więc ja tylko uważnie obserwuję moje dziecko i przygotowuję dla niego odpowiednie materiały i zadania, by wspomóc jego chęć dążenia do rozwoju, a nie hamować ją.
Staram się stworzyć w domu atmosferę spokoju, bezpieczeństwa, porządku i radości oraz być dostępna dla dziecka, by w razie potrzeby pomóc mu lub zachęcić do działania – ponieważ największym talentem rodzica jest umiejętność obserwowania oraz wiedza kiedy i jak zainterweniować. Niezwykle ważne jest też, żeby nauczyć się stać obok i “u boku” dziecka i w razie potrzeby być do jego dyspozycji.
W żadnym wypadku do niczego dziecka nie zmuszam – jedynie je (jak wspomniałam wcześniej) wspomagam lub do czegoś zachęcam, ukazując pozytywy i zalety jakiś działań czy aktywności.
Wcześniej myślałam, że “muszę moje dziecko wszystkiego nauczyć” – teraz wiem, że nic nie muszę, gdyż dziecko wszystkiego nauczy się samo w swoim czasie, a ja tylko muszę być obecna, być przy nim i przyjść z pomocą, gdy o nią poprosi lub gdy widzę, że jej potrzebuje.
Pamiętam o tym, że dziecko najlepiej rozwija się w środowisku pełnym zrozumienia oraz szacunku i potrzebuje dużo uwagi, cierpliwości i czasu i chyba najlepszą rzeczą jaką mogę dla niego zrobić, to stworzyć mu wystarczająco dużo przestrzeni, aby mogło rozwinąć własne skrzydła i kiedyś, pewne siebie, wylecieć z gniazda:)
Każdy malec od najmłodszych lat chce odkrywać świat. Najważniejsza jest zabawa, dzięki niej nasza pociecha wyobraźnię kreuje, pamięć trenuje, a przy tym do tego świetnie się bawi. Ruch i zabawa to dla niego ważna sprawa. My rodzice poświęcajmy mu czas, dzielmy z nim aktywność, bądźmy z dzieckiem, a nie obok, nagradzajmy uśmiechem, brawami. Dajmy mu możliwość wyboru, swobody- pomagajmy mu a nie przeszkadzajmy. Uczmy maluszka dostrzegania piękna otaczającego go świata, poprzez podróże, spacery, czytajmy bajki, śpiewajmy piosenki, rysujmy. A najważniejsze róbmy to z miłością.
Znasz odpowiedź na pytanie: Konkurs – wygraj zabawki Marki Fisher-Price®