Czesc Wszystkim:)
Postanowilam zapytac o Wasze zycie zawodowe…Ja swojego wlasciwie nie zdazylam zaczac,tzn.w czerwcu 2002 skonczylam studia dzienne(filologia,UW),przez prawie rok szukalam pracy i na poczatku czerwca b.r.zaszlam w ciaze. Bardzo sie ciesze z Malenstwa(szczegolnie, ze ciaza byla zagrozona),ale zarazem-zawsze myslalam, ze po to studiuje, zeby pracowac.Ogarnia mnie czasem frustracja charakterystyczna dla pokolenia ‘bezrobotnych absolwentow’.Denerwuje mnie, ze jestem na utrzymaniu innych(narzeczonego,rodzicow),chociaz mam t.j.oni wyzsze wyksztalcenie,a jedyne czego nie mam to doswiadczenie zawodowe i dlatego nikt mnie nie chcial przyjac do pracy.
Nie narzekam,bo doceniam to co mam-dobra rodzine,kochane-
go narzeczonego,Malenstwo,tylko boje sie-czy kiedykolwiek
znajde prace,bede zarabiac wlasne pieniadze… Mam dopiero
24 lata,ale wychowujac dziecko nie nabede przeciez doswiadczenia zawodowego.A oprocz bycia zona i mama,chcialabym tez pracowac.A jak to jest z Wami?
Czy ktos czuje sie podobnie?Dzieki z gory za jakiekolwiek odpowiedzi,megi79 i Malenstwo,25/02/04
2 odpowiedzi na pytanie: Wasze zycie zawodowe??
Re: Wasze zycie zawodowe??
Cześć! No więc ja czuję co innego. Nie pracuję, bo od początku ciąży jestem na zwolnieniu lekarskim. Moja praca wiązała się z codziennym kontaktem z odczynnikami laboratoryjnymi i zwierzęcą krwią, więc tym bardziej jest to uzasadnione. Cieszę się bardzo, że udało mi się bez zbędnego tłumaczenia się podjąć decyzję o siedzeniu w domciu. Co więcej, obserwuję siebie i dochodzę do wniosku (którego często wstydzą się przed sobą kobiety XXI wieku), że potrafię sobie doskonale zorganizować ten wolny czas i nie cierpię na nudę, a przy tym dużo czytam, co sprawia mi dużą satysfakcję, a więc nie jestem uzależniona od pracy i mogłabym się bez niej obyć. Oczywiście po urlopie macierzyńskim chcę wrócić do życia zawodowego, ale priorytety chyba będę miała właściwe. Pozdrowienia.
Re: Wasze zycie zawodowe??
Myślę, że życie i tak podsuwa najlepsze rozwiązania w chwili, gdy tego najbardziej potrzebujemy i najmniej się spowdziewamy. Przynajmniej tak zawwsze było ze mną. Pierwsze dziecko pojawiło sie w trakcie studiów, drugie zaraz po, a teraz trzecie po dziesięciu latach pracy zawodowej. W każdej z tych, różnych przecież sytuacji, los wyciągał do mnie pomocną rękę. Tak też będzie z Tobą – spokojnie wychowuj swoje Maleństwo, a propozycja pracy przyjdzie w najlepszym z możliwych momentów – nic na siłę. Potem możesz byc dla pracodawcy cenniejszym nabytkiem, bo będziesz miała stabilną życiowo sytuację i nie będzie się obaw, że zaraz pryśniesz na macierzyński. Życzę powodzenia w pierwszych krokach po macierzyństwie. Anka
Znasz odpowiedź na pytanie: Wasze zycie zawodowe??