Kompozycja dynamiczna i statyczna – elementy, cechy, przykłady

Kompozycja dynamiczna

Kompozycja dynamiczna opiera się na liniach skośnych i wyróżnia się stosowaniem silnych kontrastów, które uzyskuje się zarówno poprzez odpowiednie zestawienie barw, jak i manipulowanie różnymi formami. Kompozycja dynamiczna tworzona jest głównie przez zastosowanie ukośnych podziałów płaszczyzny, ostrych i szarpanych kształtów oraz plam i krętych lub krzywych linii. Kompozycja dynamiczna, jak sama nazwa wskazuje, ma za zadanie wywołać u odbiorcy wrażenie ruchu, niepokoju, pędu, wzlotu, spadania i wszelkiej chwilowości, jednak nie oznacza to, że kompozycja ta jest chaotyczna. Co ciekawe, elementy kompozycji dynamicznej wcale nie muszą być ruchome.

Jakie elementy sprawiają, że kompozycja wydaje się dynamiczna?

• elementy skośne
• elementy umieszczone wzdłuż przekątnej
• korzystanie z pochyłości
• stosowanie nieregularnych, zygzakowatych kształtów
• omijanie elementów ustawionych wzdłuż prostych linii poziomych i pionowych

Dlaczego kompozycja dynamiczna często tworzona jest za pomocą ukośnych linii?

• w realnym życiu, kiedy coś się nadmiernie pochyla, mamy wrażenie, że za chwilę się to przewróci
• jeśli chcemy się ruszyć, pochylamy się lekko do przodu, a nasze ciało układa się wtedy w pozycji skośnej
• ukośne linie nadają dziełu dynamiki, ponieważ wywierają u odbiorcy wrażenie, że obraz jest przepełniony energią
• kiedy wpatrujemy się w kompozycję dynamiczną, wodzimy wzrokiem dookoła obrazu, a nie wzdłuż i wszerz, a to sprawia, że doświadczamy uczucia silnego ruchu

Warto pamiętać o tym, że skosy, które tak chętnie są stosowane w kompozycji dynamicznej, to nie tylko skośne linie. Możemy je wyrazić również za pośrednictwem spojrzenia lub kierunku, w którym porusza się główna postać przedstawiona na obrazie. Skosy mogą być również wyrażone poprzez odpowiednie pozycjonowanie kończyn, a także uwypuklenie naturalnych cech krajobrazu. Dobrym przykładem są fale lub rzeka wypływające na piaszczystą plażę.

Cechy kompozycji dynamicznej

Główne cechy kompozycji dynamicznej to:

• wyróżnia się stosowaniem silnych kontrastów kolorystycznych
• często występują w niej również zestawienia kontrastujących ze sobą form
• artysta za pośrednictwem kompozycji dynamicznej wyraża takie cechy obrazu jak ruch, pęd, chaos, wzlatanie, spadanie
• kompozycja dynamiczna cechuje się silną przewagą elementów skośnych
• wywołuje u odbiorcy uczucie niepokoju
• kompozycja dynamiczna pozwala wyrazić także ulotność chwili

Kompozycja dynamiczna – przykłady

Jaskrawe przykłady kompozycji dynamicznych to:

• „Broadway Boogie Woogie”, Piet Mondrian, 1942 – 1943
• „Madonna Magnificat”, Sandro Botticelli, 1483
• „Krzyk”, Edvard Munch, 1893
• „Nieskończony rytm”, Robert Delaunay, 1934
• „Marilyn Diptych”, Andy Warhol, 1962

Kompozycja statyczna

Kompozycja statyczna opiera się na układach pionowych oraz poziomych. Elementy będące częścią kompozycji statycznej są nieruchome lub przynajmniej sprawiają takie wrażenie. Kompozycja statyczna ma za zadanie wywołać w odbiorcy wrażenie stabilności, ciszy i spokoju. Jakie elementy sprawiają, że kompozycja wydaje się statyczna?

• umieszczenie jej elementów w poziomie lub w centralnej części pracy
• zastosowanie kompozycji zamkniętej

Kompozycja statyczna bardzo często jest stosowana w malarstwie przedstawiającym tak zwaną martwą naturę. W przypadku rękodzieła, dobrym pomysłem na zastosowanie kompozycji statycznej jest tworzenie kartek i albumów, które są nie tylko sentymentalne, ale mają wzbudzić w odbiorcy wrażenie harmonii, porządku i spokoju.

Cechy kompozycji statycznej

Kompozycja statyczna wyróżnia się takimi cechami jak:

• zbliżone, niekontrastujące ze sobą barwy
• stosowanie układów poziomych i pionowych
• wywołuje u odbiorcy wrażenie harmonii, stabilności, ciszy i spokoju

Kompozycja statyczna – przykłady

Kompozycje statyczne możemy podziwiać na płótnach największych malarzy w historii sztuki, a do najbardziej jaskrawych przykładów obrazujących ich zastosowanie należą na przykład:

• „Krajobraz Zen”, Sesshū Tōyō
• „Martwa natura z cytrynami, pomarańczami i różą”, Francisco de Zurbarán, 1633
• „Lilie wodne”, Claude Monet, 1916
• „Martwa natura”, Jean Siméon Chardin, 1790

Rodzice pytają o kompozycje statyczne i kompozycje dynamiczne

Jak zrobić kompozycję dynamiczną?

Jeśli zastanawiasz się w jaki sposób można najprościej wykonać kompozycję dynamiczną, to musisz wiedzieć, że możliwości jest mnóstwo i ograniczać cię może właściwie tylko twoja wyobraźnia. Aby stworzyć kompozycję dynamiczną, wystarczy wyrazić za jej pośrednictwem wrażenie ruchu, na przykład rysując na kartce biegnącą postać i używając do tego kontrastujących barw.

Czym różni się kompozycja statyczna od dynamicznej?

Jakie różnice występują między kompozycją statyczną a dynamiczną?

Jak narysować kompozycję statyczną?

Aby znaleźć inspirację do stworzenia kompozycji statycznej, wystarczy, że rozejrzysz się po swoim domu. Na kartce możesz narysować na przykład wazon z kwiatami lub półmisek z owocami i to będzie bardzo jaskrawy przykład kompozycji statycznej.