błedy wychowawcze

1. Anonim Dodane ponad rok temu,

   Re: błedy wychowawcze

   Chcialabym by moje dziecko umialo na mnei liczyc i nie balo sie przyjsc do mnei z kazdym klopotem i by umialo z nami rozmawiac na rozne tematy.

   Nelly i Hubert 23.02.03
   

   Odpowiedz
2. redford Dodane ponad rok temu,

   Re: błedy wychowawcze

   Chcialabym, żeby moje dzieci wiedzialy, ze ZAWSZE bede je kochac, MIMO WSZYSTKO. I chce im to mowic tak czesto jak sie to tylko da. Moi rodzice nie potrafili okazywac milosci, na pewno nas kochali, teraz to widze lepiej, ale nie przypominam sobie, zebym chociaz raz w zyciu uslyszala, ze mnie kochaja.
   I bede sie starala, zeby moje dzieci byly pewne swojej wartosci, zeby wiedzialy, ze sa madre, dobre, ze stac je na wiele, tylko musza chciec. Tego wszystkiego brakowalo mnie i ciezko mi z tym do dzisiaj.
   I chce, zeby wiedzialy, ze bedziemy stac po ich stronie, bedziemy je bronic, co nie znaczy, ze beda nietykalne. Ale trudne sprawy bedziemy sobie wyjasniac w domu, nie przy obcych. I zeby wiedzialy, ze mogą ze wszystkim do nas przyjsc, zeby nie bały się nam mowic o kłopotach.

   

   Odpowiedz
3. agusjot Dodane ponad rok temu,

   Re: błedy wychowawcze

   Mnie wszyscy mówili, że jestem najlepsza we wszystkim, najładniej maluję, rysuję, mówię wierszyki, jestem najładniejsza. Rzeczywistość to zweryfikowała, a mnie bylo ciężko z tym żyć. To też ważne, by nie przegiąć w druga stronę.
   A swojemu dziecku pozwolę ze sobą dyskutować, z poszanowaniem zasad oczywiście, bo mnie nie było to dane.

   Aga i Kuba (25.06.2003)
   

   Odpowiedz
4. wasia Dodane ponad rok temu,

   Re: błedy wychowawcze

   Chyba przede wszystkich chciałabym uniknąć krytykanctwa wobec swojej córki. Oczywiście – nie chodzi mi o chwalenie jej przez 24 godz / h ale uważam, że pochwały dowartościowują bardzo mocno i w znaczny sposób wpływają na wysoką samoocenę i pewność siebie.
   I jeszcze – ucząc sięna błędach moich rodziców – staram się nie krzyczeć na Anię, na szczęście mam dużo cierpliwości i wolę powiedzieć coś stanowczo trzy razy niż wydrzeć się raz.

   Aga i Ania 20 miesięcy

   

   Odpowiedz
5. Anonim Dodane ponad rok temu,

   Re: błedy wychowawcze

   czy aby na pewno wychowywałas się w innej rodzinie??
   hmmm… może Ci sie to podobac albo nie, ale nadal mozesz mówic mi “siostro”…
   a tak powaznie – przynajmniej wiadomo skad to podobieństwo…
   nie pisze nowego posta, bo napisałabym to samo co TY:)

   Bruni i Filipek 19mcy!
   

   Odpowiedz
6. kika210 Dodane ponad rok temu,

   Re: błedy wychowawcze

   NIe będę stale krytykować mojej córki, tak jak robił to mój tata wobec mnie (i robi do dzisiaj, tylko już się nie daję…).
   Niezależnie, czy zostanie sprzedawczynią w sklepie, czy dyrektorem firmy będę ją kochać i wspierać, bo najważniejsze dla mnie jest żeby była dobrym wobec innych i szczęśliwym człowiekiem…

   Ada 18m.
   ps.friko.pl

   Odpowiedz
7. redford Dodane ponad rok temu,

   Re: błedy wychowawcze

   W tym wypadku wcale mi sie nie podoba, ze sa jeszcze takie osoby jak ja. Nie jest lekko potem żyć i osoby, ktore sa naszymi mężami muszą mieć naprawdę bardzo duze poklady miłości, cierpliwosci, delikatnosci, zebysmy w koncu poczuly sie doceniane, kochane, mądre i dobre.
   Chce oszczedzic Maćkowi tego, co sama przeżyłam i dać to, czego sama nie zaznałam. Tobie też chyba sie to udaje

   

   Odpowiedz
8. dronka Dodane ponad rok temu,

   Re: błedy wychowawcze

   Ja podobnie jak ty nie pamietam zebym slyszala od moich rodzicow “kocham cie” -nie potrafili okazywac w sposob otwarty uczuc, choc jednak wiem ze nas kochaja. Nie chcialabym zeby moje dzieci mialy podobne wspomnienia, wiec staram sie nie popelnic tego bledu.
   Chcialabym tez zeby moje dzieci bardziej wierzyly w siebie i bardziej optymistycznie patrzyly na swiat niz ja, wiec pracuje i nad ta przejeta chyba po moim tacie cecha.

   Iwona, Karolinka 34m. i fasolinka
   

   Odpowiedz
9. mausky Dodane ponad rok temu,

   Re: błedy wychowawcze

   Wiesz Kasia przeczytałam Twoja odpowiedz i tez sie zna zgadzam. Jednak wydaje mi sie, ze samo “kocham Cie” nie wystarczy.

   Mam mame która mi to na okragło powtarza, chce byc najlepsza mama na świecie, a mimo wszystko nie lubie, wrecz nie cierpie, kiedy to od niej codziennie słysze. Moja mama nie jest dla mnie zadnym autorytetem, po prostu nie potrafi wychowywac dzieci, takie jest moje zdanie.

   Wydaje mi sie, ze nas rozpusciła, u nas w domu nie było zasad, jasnych reguł, kazdy robił to co chciał, może to dlatego, ze odkad skończyłam 12 lat wychowywała nas tylko mama.

   Zawsze moge przyjsc do niej ze swoimi kłopotami, żalami, a jednak tego nie zrobie, bo po pierwsze nie chce jej martwic, a po drugie wydaje mi sie, ze ona podchodzi do pewnych spraw inaczej.

   Troche sie rozpisałam, cos mnie chyba ruszyło. I nie chodzi mi o same słowa” kocham Cie”, wiem, ze ona mnie kocha, ale ja tego nie potrzebuje, wydaje mi sie, ze chciałabym aby moja mama miała po prostu inny charakter.

   Ja chciałabym pokazac mojemu synowi świat, taki jaki jest naprawde, a wiec i czasem brutalny. Chciałabym go nauczyc co jest dobre a co złe, tak aby mógł swiadomie dokonywac wyboru i czuł sie za to w pełni odpowiedzialny. Oczywiscie wszystko w swoim czasie. Na razie go nie ograniczam i wiele rzeczy mu wolno, jednak sa tez pewne zakazy i próbuje juz teraz powoli tłumaczyc mu dlaczego “nie wolno”. Czesto pozwalm mu sie uczyc na błedach.

   Nie wiem czy nie popełniam błedów wychowawczych, nie mysle o tym, nie mam wzorca, który mogłabym nasladowac, wiec zdaje sie na swoje wyczucie.

   pozdrawiam światecznie

   Aneta i Tymon ur 19.10.2003

   Odpowiedz
10. iwona26 Dodane ponad rok temu,

    Re: błedy wychowawcze

    Chciałabym umieć rozmawiać ze swoimi dziećmi. Żeby wiedziały, że zawsze mogą na mnie liczyć.
    Ja natomiast ze swojego dziećiństwa pamiętam, że mama zawsze odsyłała mnie do swojegoi pokoju, tam miałam robić lekcje. A ja pisałam pamiętniki, bo nie miałam z kim porozmawiać. Siedziałam godzinami samotnie w swoim pokoju i pisałam pamiętniki. Smutne.

    Iwona,Martusia i Groszek sierpniowy

    Odpowiedz
11. agusiaradom Dodane ponad rok temu,

    Re: błedy wychowawcze

    Ja za błąd wychowawczy mojej ukochanej jednak mamy uważam, że nie nauczyła mnie mówienie kocham i przepraszam słów bardzo ważnych w życiu. Nigdy nie usłyszałam z ust mojej mamy KOCHAM CIĘ choc wiem, że mnie kocha, nie wymagała również nigdy słowa przepraszam, tylko była kara. Mam 26 lat i do dziś mam problemy z wypowiadaniem tych słów, choć jest dużo lepiej a to zasługa mojego kochanego mężusia

    agusiaradom

    Odpowiedz
12. redford Dodane ponad rok temu,

    Re: błedy wychowawcze

    Anetko, oczywiście, że nie wystarczy samo mówienie, że się kogoś kocha, ale to jest też ważne, tak jak w związku. Gdy się nie słyszało ich ani razu, to jak być pewnym czyjegoś uczucia? Można się domyślać, bo to w końcu rodzice, ale nigdy nie czujesz się pewna, szczególnie w chwilach zagrożenia, kłótni, różnicy poglądów, zdań. W takich chwilach bardzo łatwo o zwątpienie, rozpacz z tego powodu. A jeszcze, gdy się widzi, że inaczej traktowane jest rodzeństwo…
    Mnie rodzice starali się nauczyć co dobre a co złe, miałam pełno zakazów i kar, ale dużo też musiałam zrozumieć sama, bo z niektórymi ich poglądami zupełnie się nie zgadzałam, nawet teraz. Nie są złymi ludźmi, ale nie potrafili okazywać uczuć. Aż do narodzin Maćka. Zmienili się i chociaż teraz widzę, że jednak mają w sobie uczucia, których mnie nie potrafili okazać.

    Z tego co piszesz widać, że każda skrajność jest zła. I że matka-kumpelka także nie jest dobrym wzorcem dla dziecka.
    Ideałem byliby rodzice mający sztywny kręgosłup moralny, będący autorytetem dla dziecka, wyznaczający jasne zasady i konsekwetnie się ich trzymający, a do tego potrafiący wyrażać swoje uczucia, mówić o nich i nie wstydzić się mówić “kocham”.
    Istnieje ktoś taki? Jego dzieci muszą być wielkimi szczęściarzami.

    A Ty, z tego co widzę, jesteś naprawdę wspaniałą matką. Kochasz Tymka, ale starasz się go wychowywać, czyli wpajasz mu zasady rządzące światem. Nie zapominaj mówić mu o swojej miłości i będzie jednym z tych szczęściarzy

    

    Odpowiedz
13. Anonim Dodane ponad rok temu,

    Re: błedy wychowawcze

    oj, staram sie, ale łatwo nie jest, bo ta “magia” siedzi we mnie…
    ech, no nie jestem łatwa we wspólzyciu… mamy jednak to szczescie, ze trafiłysmy na aniołów…
    naprawde jak czytam o niektórych męzach tu na forum, ze mają obiad podany, zona nadskakuje i jeszcze wnoszą pretensje, to sie zastanawiam co ja tu w ogóle robie…
    Moj mąz jest na rane przyłóż, a i tak w kółko mam do niego “ale” a on to znosi (bo kocha, bo anioł) – inny by juz spieprzył gdzie pieprz rosnie:)

    tak, wina wychowania… MOj Tata wychowywał nas wzrokiem – wystarczy, ze spojrzał i juz znalam swoje miejsce… NIgdy nie powiedział nawet czegoś w rodzaju “kocham Cię” i nie pochwalił…
    Moja mama – hmmm – zaganiana – dom, praca, dwoje małych dzieci i wszystko na jej głowie…
    najczesciej ganiała nas ze ścierą i probowala rozgonić bójke… Do opitalania byla pierwsza, do pochwały ostatnia, choć sie zdarzalo…
    eCH, DLUGO BY PISAĆ…
    dziś pewne rzeczy rozumiem, a pewnych nie i nie chce…
    staram sie być inna…
    czesto mowie, że kocham, jesli tak czuje (teraz łatwiej się mowi), nauczyłam się też okazywac inne uczucia – bezradność, czasem lęk… a także widze zmiane w mojej postawie wobec ludzi świata – zaczelam o siebie walczyć, o swoje mysli… kiedy sie z kis nie zgadzam umiem to już powiedziec, kiedyś nie umialam…
    ech, duza krzywda się stała…
    ciesze sie, ze trafilam w zyciu na kogoś kto dał mi poczucie bepzieczeństwa, pomogł mi odnaleźć siebie w tym wszystkim…
    i czasem mam tylko taki żal, że mogłam być naprawde kimś i wiele dzisiaj wiedzieć i umiec, ale…
    hmmm, i tak jestem fajna

    Bruni i Filipek 19mcy!
    

    Odpowiedz
14. kati Dodane ponad rok temu,

    Re: błedy wychowawcze

    każdy z nas chciałby byc inny niż rodzice, ale czy to jest możliwe, pewne cechy charakteru są w nas wpisane i naprawdę ciężko się ich pozbyć. Ja walczę każdego dnia-z nerwami, krzykiem i tym wszystkim czego nienawidziłam u swoich rodziców, brakiem zaufania…Wiem, ze najgorsze jeszcze przede mną-okres dorastania, ale już teraz chcę uczyc moją córeczkę, że zawsze może do mnie przyjść, przytulić się, porozmawiać i nawet kiedy zrobi coś złego,to zawsze będę ją kochać.

    Kasia i Iga (ur.29.01.2003)
    

    Odpowiedz
15. mysia2 Dodane ponad rok temu,

    Re: błedy wychowawcze

    Ja byłam bita i to na każdym kroku i mama mnie nigdy nie przytulała i nigdy nie mogłam z nią prozmawiać o “babskich” sprawach typu. chłopaki. Nigdy nie usłyszałam od mamy “kocham Cię”. Zawsze tylko wymagała. Obiecałam sobie, że Natan nigdy nie dostanie tak jak ja (ale leciutkiego klapsa nie odmówię), będę/jestem czułą matką, przyjaciółką i będę rozumiała, że Natan czegoś nie może albo nie potrafi.

    Odpowiedz
16. kleeo Dodane ponad rok temu,

    Re: błedy wychowawcze

    Moja mama tez nie byla dla mnie mila, ani dla mojego brata. Nie moglam z nia o niczym porozmawiac i tak zreszta jest do dzis. Ale teraz przynajmniej na mnie nie krzyczy i nie bije. Pamietam, ze nigdy nam nie ufala, zawsze dostawalismy lanie, jesli tylko ktos sie na nas poskarzyl, nie moglismy sie tlumaczyc, bo i tak nie wierzyla w nasza wersje. Tego wlasnie starm sie uniknac, bo wiem jak to boli. Zawsze ufam najpierw synowi, a potem to sprawdzam. Znam wszystkim jego kolegow i jeszcze do niedawna myslalam, ze o wszystkim moze ze mna porozmawia. Niestetety wkroczyl w ten “glupi” wiek, ze trudno nam sie dogadac….. Mimo najszczerszcyh checi nie umiem zachowac spokoju, mowi np ze mnie nie szanuje, ze nie wierzy w Boga, ze sie wyprowadzi, ze jak bede go karac to zadzwoni sie na policje (!), ze nie bedzie sie uczyl (chce kopac rowy), nie kocha Natalki (jeszcze rok temu ja uwielbial). A najlepiej jakbym mu kupila w cropp town spodnie za 160zl i oryginalne halowki, a i koledzy wszyscy maja juz telefon z aparatem, a on nie itd itp. Nie wyobrazasz sobie jak trudno to wszystko zniesc, wiedzialam ze z nastolatkiem nie ejst latwo, ale myslalam, ze dam rade, ale to mnie przerasta. Przy Natalce musze jednak cos zweryfikowac, chyba mniej swobody bedzie miala, wieksza dyskretna kontrole niestety, mniej zaufania….takie na razie moje refleksje sa…

    
    kleeo, Natalia 2l. i Milosz 12l.

    Odpowiedz
17. ellenka25 Dodane ponad rok temu,

    Re: błedy wychowawcze

    przede wszystkim chciałbym byc mamą dla mojego dziecka – mnie wychowywała babcia i mama jest dla mnie jak siostra 😉 ale taka z którą nie zawsze mozna się dogadać..
    pozdrawiam

    Ola z Natalią- 2.06.2003
    

    Odpowiedz
18. anet Dodane ponad rok temu,

    co myslisz powiedz, ale…

    a ja zrobie wszystko zeby Agniesia traktowala mnie jak swoja przyjaciolke, nie mame-rodzica ale osobe ktorej moze wszystko powiedziec
    ale ale nie wiem czy zdolam wypracowac taki uklad, znajac siebie a szczegolnie fakt ze latwo wyprowadzic mnie z rownowagi wcale nie jestem pewna sukcesu w tej dziedzinie
    dosc czesto cytuje sobie powiedzenie moje babci, ale w wiekszosci /niestety/ po fakcie
    co myslisz powiedz, ale zanim powiesz pomysl

    

    Agniesia 07.07.02 + Adrianek 03.01.04

    Odpowiedz

Znasz odpowiedź na pytanie: błedy wychowawcze