Witam serdecznie,
chciałam spytać co sądzicie i jak podchodzicie do stosowania kar cielesnych wobec dzieci. Jesteście za czy przeciw? Czy może macie taką sytuację, że Ty jesteś przeciwna/y, a Twój partner/ka popiera tę metodę wychowawczą?
Jak podchodzicie do tego aspektu? Ewentualnie mogę prosić o kontakt na mojego maila: [email][email protected][/email], chciałabym poznać Wasze zdanie.
22 odpowiedzi na pytanie: Czy popierasz przysłowiowego klapsa, gdy dziecko jest niesforne?
A Ty chciałabyś być bita jakbyś była niesforna? Pewnie nie, więc nie widzę powodu dlaczego miałabym bić dziecko.
To taki sam człowiek jak ja, tylko mniejszy, należy mu się szacunek i miłość, a nie tresowanie i bicie.
Oj tam oj tam…
Ja tam leje bez opamiętania… nie chce jeść śniadania – bach… nie chce się ubierać – ciach… nie chce sprzątać – fru…
Przysłowiowy klaps za niesforność – też mi temat – może pogadajmy o tym jak bić by nie zostawiać śladów…
Masakra – najpierw przysłowiowy klaps – a potem się dziwimy że dziecko bije słabszych…
To się wygadałam – wczoraj matka w parku tresowała dziecko – gdyby nie interwencja innych mam byłaby mu krzywdę zrobiła… nawet nie chce mysleć jak to wygląda w domu jak nikt nie widzi.
Wstyd się przyznać, ale ja jak byłam mała to dostawałam od przysłowiowego klapsa na tyłek. W klasie nauczycielka także potrafiła dać linijką po łapkach…I co? I nic… Nic mi nie jest, żyję i wyrosłam na kobietę…
Moja córa dobrze wie, że jak coś zawini to spotka ją kara, ale jak już nie mam do niej sił to czasami taki klaps potrafiłby zdziałać cuda.
I żebym nie wyszła tutaj na taką co popiera kary cielesne:Nie nie:, ale jak widzę jak rodzice wychowujące bezstresowo swoje dzieci, mówią do takiej kilkuletniej pociechy, a to spływa po niej jak po przysłowiowej kaczce to naprawdę tęsknię za czasami, gdzie klaps na tyłek nie był czymś złym. Powtarzam raz jeszcze mówię tutaj o delikatnym klapsie a nie o biciu dziecka do nieprzytomności
A co do bicia w szkole słabszego dziecka przez silniejsze… Po pierwsze w szkole są chyba nauczyciele którzy powinni zareagować, a po drugie to znam dzieciaki których rodzice nigdy ich nie uderzyli, a one i owszem: zaczepiają słabszych od siebie. Więc chyba nie do końca o to tutaj chodzi
Czy Ty byś chciała dostawać klapsy jeżeli nie wykonasz jakiegoś polecenia lub ktoś stwierdzi że ‘nie ma już do Ciebie siły’?
Uważam, że dziecko jest rozumną istotą i wolę gadać, gadać i gadać, tłumaczyć, prosić niż dawać klapsa.
Nie powiem że mi się nie zdarzyło, bo zdarzyło, ale miałam ogromne wyrzuty sumienia i żałowałam.
Nie czuję się upoważniona do bicia własnego dziecka, bo jakim prawem?!
Jeżeli dorosły daje dziecku klapsa, bo nie ma już do niego siły, to jest to jego porażka.
To znaczy że dorosły człowiek nie radzi sobie z emocjami i w taki sposób odreagowuje na dziecku.
No dokładnie.
Proponuję stosować takie metody perswazji w stosunku do równych sobie, a nie bić dziecko tylko dlatego, że mniejsze i słabsze i że pewnie nikomu się nie poskarży.
Jak dla mnie nie ma różnicy między “delikatnym”, a mocnym klapsem.
co rozumiesz pod pojęciem cudu? Zrozumienie Twoich próśb czy wykonanie Twoich poleceń? Bo dla mnie to zasadnicza różnica. Imo klaps zrozumienia nie przyspieszy.
Ależ moja córa nie jest ani bita, ani tym bardziej nie ma powodów do skarżenia się komukolwiek !!!
Ja tylko napisałam, że dawniej dawano klapsa i jakoś nikomu wielka krzywda się nie działa, a my wyrośliśmy na porządnych ludzi A dzisiaj rodzic czy nauczyciel tylko głos podniesie i jest z tego wielka afera. A dzieci i uczniowie dobrze o tym wiedzą i wchodzą nauczycielowi czy rodzicom na głowę…
A wracając jeszcze do mnie… Moja dama dostała klapsa jeden jedyny raz w życiu, na swoje sześć lat jakie do tej pory przeżyła, i to tak słabego że nawet nie zapłakała, chociaż dobrze wtedy wiedziała że jej się należał.
Ja, jak wcześniej napisałam byłam bardziej od niej niesforna i niestety dostawałam w skórę. I chociaż tyłek bolał, to z perspektywy czasu jestem za to mamie wdzięczna, że mnie tak wychowała.
Natomiast zgadzam się co do jednego. Jeżeli rodzice nie rozmawiają ze swoimi pociechami, tylko za każdym razem rozwiązują to siłowo to już jest nadużywanie władzy rodzicielskiej, a tego absolutnie nie popieram. I to tyle ode mnie w tym temacie…
Normalnie krew mnie zalewa jak czytam takie bzdury
Nie ma dla mnie różnicy między lekkim klapsem a innym – klaps to klaps
jest oznaką słabości rodzica, pokazuje że w przypadku braku argumentów można sięgnąć po “rozwiązania siłowe”
Stanowczo mówię nie wszelkim klapsom.
Ja nie chcę dostawać klapsów i sama ich nie daję.
To nie czytaj. A skoro wszyscy dookoła są tacy idealni, to dlaczego wokół nas jest tyle zła? Mnie też krew zalewa, ale na to że ktoś na podstawie dyskusji jaka kara jest lepsza: krzyki na dzieci (które codziennie słyszę na moim osiedlu), zabranie im oglądania bajek czy straszenie klapsem, pisze sobie jakąś pracę doktorska czy coś w tym stylu
Hmm…
Kiedyś moj m słuchał radia (talk fm lub bajka bo on tego tylko slucha 🙂 ) i przytaczal mi rozmowe z “jakims” bardzo cenionym psychologiem. Byl on oczywiscie zdania- NIE dla kar cielesnych. Ale opowiedzial, ze jako ojciec (jego syn juz jest dorosly) raz zdarzylo mu sie uderzyc dziecko: syn regularnie, niezwazajac na wszelkie zakazy, “uciekal” na ulice, co oczywiscie bylo realnym zagrozeniem. Psycholog powiedzial, ze od tego dnia caly czas sie zastanawial czy dobrze postapil (kara poskutkowala) i pomimo faktu, ze absolutnie twierdzi, ze bicie dziecka jest zle, po latach postapil by identycznie- bylo to jedyne rozwiazanie o chodzilo o bezpieczenstwo.
Chodzi Ci o pierwszy post? Czemu krew Cię zalewa, niech sobie pisze, chociaż tu pewnie bardziej chodzi o adresy e’mail
Ada, nie dziw się takiej reakcji, napisałaś, że w przypadku Twojej córki czasami klaps potrafi zdziałać cuda więc nie wyglądało na to, że tyko raz ją uderzyłaś, teraz dopiero prostujesz. Ale nie ważne ile razy ją zbiłaś tylko Twoje podejście do tematu, tęsknisz za czasami, kiedy klaps był na porządku dziennym, hmmmm.
tęsknię za sytuacją, gdy nikomu nie przyjdzie na myśl by bić dziecko.
A jak pomyślę o Jedno i Dwulatkach w aspekcie klapsa…
i nie wierzę w hasła, że nas też bito i wyrośliśmy na ludzi. Stanowcze NIE.
Na wszystkich forach, jak długi i szeroki jest internet, każdy odpowiada na nim jaki jest on naj. Nie,nie daję dziecku klapsa,nie,nie przeklinam przy nim, nie,nie krzyczę na niego, albo też: jeżdżę samochodem zgodnie z przepisami, nie używam podczas jazdy komórki, sprzątam po psie itd,itp…
Do czego ja zmierzam? Już odpowiadam.
Jakikolwiek temat nie byłby poruszany na forach( nie tylko na naszym),to wszyscy piszący na nim są idealni, po za jedną osobą która ma odmienne zdanie. I wcale nie chodzi tutaj o mnie. Jeżeli wszyscy żyjemy tak super, to dlaczego dookoła nas świat nie jest idealny? Dlaczego na ulicach jest tak brudno, dlaczego jest tyle wypadków, dlaczego… Ano dlatego, że na forach żyjemy w świecie wirtualnym, a proza życia w świecie realnym, brutalnie ten idealny świat psuje. Bo w świecie wirtualnym nikt nie zna błędów, które w realu każdy z nas popełnia Nie myli się tylko ten kto nic nie robi. Błędy popełniamy wszyscy, również ja, tylko żaden z nas nie chce się przyznać publicznie że je popełnia. Więc każdy woli myśleć że wszyscy dookoła robią źle, tylko nie ja…A że papier i forum jest cierpliwe, więc każdy pisze tutaj tylko to co chwiałby widzieć czy mieć w swoim świecie. Niestety świat realny jest bardziej brutalny od tego wirtualnego, co niestety ja widzę codziennie gdy tylko wychodzę z domu.
Więc wracając do tematu głównego: Czy każda z was wypowiadająca się na ten temat, z czystym sumieniem i z ręką na sercu, może powiedzieć że nigdy, przenigdy nie dała chociaż raz w życiu klapsa swojemu dziecku?
Beamama, masz wątpliwości czy tamte czasy były idealne. Odpowiem ci. Nie, nie były. Ale w tamtych czasach moje pokolenie od małego było uczone że rodzicom czy nauczycielom należał się szacunek. I tak było… W tamtych czasach to takie kilkulatki dobrze wiedziały, że jak będzie się pyskowało rodzicowi, nie będzie wykonywało swoich obowiązków, to prędzej czy później, po n-tej niespełnionej prośbie narazi się w końcu na tego przysłowiowego klapsa.Więc jednak starały się słuchać rodziców.
I tak samo było w szkole. Jak taki delikwent przeszkadzał na lekcji, to w końcu narażał się na wytarganie go za ucho. A jak się w domu poskarżył ojcu czy matce to jeszcze dostawał w skórę że nie słucha nauczyciela. A dzisiaj co mamy? A no mamy takie czasy, że uczniowie pyskują nauczycielowi, dokuczają słabszym od siebie kolegom i śmieją się w głos, bo wiedzą że nic im nie można zrobić. Taki nauczyciel nie może podnieś nawet głosu, bo zaraz się biegnie do dyrekcji na skargę. Dzisiaj kilkuletnie dziecko pyskuje i szantażuje rodziców, a oni mogą mu co najwyżej za karę zabrać komórkę czy komputer. Czy takie dzisiejsze wychowanie jest lepsze od tamtego w którym się wychowałam? Nie jestem przekonana, chociaż byłam i jestem bardzo daleka od bicia dziecka. A już bicie jedno czy dwulatka tylko dlatego ze płacze jest dla mnie barbarzyństwem.
A wracając jeszcze do mojej córki…
To był to jeden jedyny taki wypadek. Poprzedzały go długie prośby i tłumaczenia, ale mimo że pięcioipółletnia wtedy córka dobrze wiedziała że źle robi, to jednak dalej robiła swoje. Więc w końcu dostała klapsa na spodenki. Więcej takich incydentów nie było a moja panna zapamiętała że pewnych granic nie należny jednak przekraczać.
Nie jestem zwolenniczką bicia dziecka, ale jestem zwolenniczką dawania klapsów. Trzeba wyraźnie rozgraniczyć te dwie sprawy. Bicie dzieci, przemoc a danie symbolicznego, lekkiego klapsa.
Zgadzam się z tym, iż dzieci mają obecnie zbyt wiele do powiedzenia. Uważają, iż wszystko im wolno. Zastanawiam się tylko nad tym, czy gdyby faktycznie zadzwoniły na policję, poszły do pedagoga i zostały zabrane rodzicom, czy miałyby lepiej…
ada, piszesz że masz córkę w wieku 6 lat, za moment pójdzie do szkoły lub już w niej jest.
Dopuszczasz możliwość uderzenia jej przez nauczyciela lub wyszarpania za ucho itd?? jeśli oczywiście będzie niegrzeczna, nieposłuszna, odpyskuje?
Proszę o wytłumaczenie dlaczego klaps nie jest biciem i czym wobec tego jest?
Wiesz dlaczego ludzie tak mówią?
Bo twierdząc inaczej musieliby przyznać sami przed sobą, że w dzieciństwie byli krzywdzeni przez własnych rodziców. Aby uznać, że kary cielesne są złe, nieskuteczne i niepotrzebne najpierw należy przyznać, że to czego doświadczyło się w dzieciństwie było złe i niepotrzebne, a uświadomienie sobie tego boli…oj bardzo boli, a nikt nie chce cierpieć, więc lepiej twierdzić, że dzięki biciu wyrosło się na porządnego człowieka.
W dzieciństwie dostawałam klapsy od rodziców. Byłam niesforną córką, darłam nowe rajstopy w tempie ekspresowym, szczególnie na drzewach. Czy było mi źle? Z perspektywy czasów, “biedy” w tamtejszych czasach, wątpię… Jeden klaps. Za to nauczyłam się przebierać po niedzielnej mszy i było po kłopocie. Z bratankami jest podobnie. Nikt nie uderza dziecka z całej siły. Nie daje klapsów dziecku poniżej 5 roku życia.
I jestem przeciwna biciu dzieci przez osoby postronne. Przez nauczycieli, zakonnice, księży…
A nie lepiej dopilnować dziecko żeby się przebrało, niż je bić za podarte rajtuzy?
imo raczej bardzo kiepski powód do bicia
Znasz odpowiedź na pytanie: Czy popierasz przysłowiowego klapsa, gdy dziecko jest niesforne?