Generalnie jest do d…choc w szczegolach jest czasem calkiem fajnie….
mam meza i bardzo kochane dziecko. To caly moj swiat. Moje dziecko jest moim wielkim szczesciem, ktorym niestety nie potrafie sie cieszyc tak jakbym chciala:(….staram sie, gram przed nim na ile potrafie, ale w gruncie rzeczy jestem stara, zmeczona kobieta……..
Chcialabym cos zmienic w swoim zyciu, ale nie potrafie;( czuje sie spetana, wszystko co robie jest dla kogos,dla meza, dla dziecka, do tego ten gigantyczny brak piczucia wlasnej wartosci…
Nie lubie swojego meza,nie czuje sue kochana, ani tymbardziej wazna. A jednoczesnie nie mam juz sily i ochoty walczyc o to wszystko. Nie mam tez sily na nic innego. Chyba wbijam w to co bedzie…i poddaje sie losowi.
Jak dlugo tak mozna? Mozna tak przezyc zycie?
Mam poczucie straconych lat,przegranego zycia…. Niby wiem ze teoretycznie duzo jeszcze moge,ale praktycznie wszystko sie komplikuje…..
Zazdroszcze ludziom optymizmu, wiary we wlasne sily i sily do walki o swoje.
Ja bym tak tez chciala…probt wytlumaczenia tego sobie niestety nie przynosza zadnych efektow:(
12 odpowiedzi na pytanie: Gorzkie zale……….
Nawet nie wiesz jak dobrze Cię rozumiem….jakbym czytała o sobie samej….
Twój los w Twoich rękach
To od Ciebie zależna czy będziesz tkwić w tej sytuacji, popadać w coraz większą zależność i depresję czy zaczniesz coś robić ze swoim życiem
Jak nie czujesz w sobie wystarczającej siły na jakiekolwiek zmiany (które są konieczne jeśli chcesz żyć) idż do psychologa/psychoterapeuty/szukaj pomocy – niech to będzie Twoje pierwsze działanie
Powodzenia
A czy masz alternatywę? Tzn czy wiesz co chciałabyś robić, co przyniosłoby Ci to szczęście? Wyobraź sobie swoje życie bez nich! Czy byłabyś szczęśliwsza? Czy brak miłości do męża to jego wina czy zasłużył czy po prostu to jest deprecha? Czy spętana jesteś przez Twoich bliskich czy przez samą siebie?
Znajdź źródło, przyczynę… a potem naprawiaj. Moim zdaniem psychoterapia to dobra sprawa…. tylko nie daj się rozgrzebać i porzucić… jak zaczniesz – dokończ proces. Samo poznanie genezy problemu to nie koniec… trzeba to jeszcze oswoić.
Trzymam kciuki, bo to bardzo nieprzyjemne co przeżywasz.
Czasem mam namiastki takiego uczucia z tym, że ja szaleję za moim mężem (bo, ze za dziećmi to oczywiste) i nie wyobrażam sobie życia bez niego. Czasem martwi mnie, że nie umiem tego w pełni pokazać i cieszyć się chwilą. Martwi mnie to, że czasem czuję się nie do końca szczęśliwa mimo, że powodów do nieszczęścia brak. Ale to moja natura taka “dołkoskłonna”. Pracuję nad tym. 🙂
Zawsze jest czas na zmiany.. Zastanów się co sprawiłoby Ci radość co chciałabyś zmienić, zrobić dla siebie.. Zdaję sobie sprawe, że często rezygnujemy z własnego “ja” dla innych.. Nie kupie sobie nowych butów, nie zapisze sie na kurs jezykowy czy nie pojde do kawiarni z koleżankami bo np z mężem mamy tyle wydatków, dziecko kosztuje, albo nie pracuje więc nic już nie mogę.. To nie prawda! Wychowujesz dziecko i należy Ci się chwila dla siebie. Nie wiem ile lat ma Twoja pociecha ale zawsze się da.. Jak dziecko jest wieksze jest latwiej pod wzgledem organizacji mozna zaangazowac sie w prace czy wyjsc gdzies i zostawic malucha z tata czy babcia bo zrozumie ze mama wroci itd.. Zaczęłabym od zastanowienie się nad tym co chcesz zmienić, później rozmowa czy z mężem czy z inną osobą zaufaną..
Moim zdaniem to typowa depresja. Zachęcam do poszukania pomocy u psychiatry, wsparcie lekami i zapewne równoległą terapię.
Leki Twojego życia nie zmienią ale zmienią Twoje nastawienie do otoczenia i poczujesz się lepiej. Z lepszym samopoczuciem można kontynuować terapię i bez obciążeń podjąć życiowe decyzje/zmiany jeśli okażą się konieczne.
Wiem, że bardzo trudno wyjść samemu z takiej głębokiej depresji o ile to w ogóle możliwe. Poszukaj profesjonalnej pomocy!
Pozdrawiam,
Kasia
Mam to samo, i nieraz sama się nakręcam ale próbuje to w sobie zdusić
Też tak mam. Też próbuję pracować nad sobą.
Podpiszę się. Też tak myślę.
Z mezem rozmawialam, tlumaczylam,prosilam o wsparcie. To nic nie daje
Moj maz sie nie angazuje w sprawy rodzinne,domu,jest mocno skoncentrowany na sobie i rozwoju wlasnym.
Ja czuje sie rozczarowana,bo on mnie oszukal,mowil ze bedzie inaczej, ze dziecko bedzie dla niego calym swiatem… Szczerze? Mam wrazenie, ze to obcy facet…wszystko co nas laczy to dziecko i konto
……..
Przed ciaza mialam perspektywy,pozniej wszystko sie skomplikowalo….
Macie racje, to depresja. Niestety stwierdzenia ze wszystko w moich rekach nie pomagaja,bo ja o tym wiem,ale gdy te rece probuja i kolejny raz odnosza porazke nie maja juz sily na nic……czy chce zyc? Nie wiem,musze bo jest dziecko
Gdzie moge szukac pomocy? Nie wiem gdzie isc no i nie mam co zrobic z dzieckiem….
Jestem zalosna,wiem….
A nie masz nikogo z kim mogłabyś zostawić dziecko na trochę i wyjść, zrobić coś dla siebie?
W jakim wieku jest dziecko?
Siedzisz z nim w domu? Nie pracujesz?
Lara nie jesteś żałosna!
Rozumiem, że przed małżeństwem/dzieckiem miałaś plany, żyłaś pełnią życia teraz wszystko się zmieniło
Dałaś się zapędzić w kozi róg i masz poczucie krzywdy, beznadziei, depresję
Zmianę Twojego samopoczucia może przynieść tylko zmiana sytuacji
Usiądź, zastanów się czego chcesz, co chcesz robić, jak się realizować, wyznacz sobie cel, opracuj plan – jak dasz radę, jak nie dasz rady sama – zrobisz to z psychologiem
Ten cel/zmiana nie dotyczy Twojego męża a Ciebie, na jego zmianę nie licz na razie, on się będzie musiał zmienić jak się zmieni sytuacja
Ty musisz wyleźć z dołka, a właściwie ktoś Ci w tym musi pomóc
Dziecko – musi mieć szczęśliwą mamę – co z nim na chwilę zrobić? niańka, żłobek, przedszkole, znajoma
Co z sobą zrobić? wyjść do ludzi, szukać pomocy, zależny czy masz kasę czy nie – jak nie – przy poradniach zdrowia psychicznego są psycholodzy, psychoterapeuci, przy każdym własciwie psychiatrze pracuje psycholog i można skorzystać z usług na nfz
Powodzenia
marsz do psychologa!
Znasz odpowiedź na pytanie: Gorzkie zale……….