Jak przyszło na świat moje Maleństwo

Minęły wczoraj dwa miesiące i dopiero teraz mogę poświęcić trochę czasu by napisać o moim porodzie.
Byłam już w 41 tygodniu ciaży. Dokuczał mi upał i poblemy z poruszaniem się, a poród wydawał się nigdy nie nastapić. W trakcie wieczornego spotkania przyjaciółka z przymróżeniem oka doradziła mi napić się troche piwa by przyspieszyc finał. Wypiłam kilka łyków. Miałam okropnie spuchnięte stopy, a co najdziwniejsze- palce u nich przypominały serdelki- każdy sterczał oddzielnie. Na drugi dzień rano spałam do 9. Mój maż proponował wyprawę na wieś, ale nie paliłam się do tego. Pobyt w toalecie bardzo mnie zaskoczył: czyzby to wody mi odchodziły, cz może mam problem ze skończeniem (hym, hym) siusiu?
Nabyty kilka miesięcy wczesniej test zdawał się potwierdzac, że to odchodzi mi płyn owodniowy. Czułam niesamowite podniecenie, a jednocześnie nieznany wcześniej spokój, wyciszenie myśli. Po prysznicu i sprawdzeniu czy mam wszystko pojechaliśmy do szpitala na Żelaznej. Chciało mi się strasznie śmiać, bo nie czułam żadnego bólu, a podpaski nasączały się błyskawicznie. Byliśmy zdecydowani na poród rodzinny, po badaniu ginekologicznym (rozwarcie na palec i szyja na 2,5 cm) zainstalowaliśmy się w sali agrestowej, gdzie miałam dostać za dwie godziny oxytocynę. Ustalono, że jeśli po 4 godzinach od otrzymania hormonu nic nie będzie się działo podjęte zostaną ” inne działania”. Jako, że było południe zdecydowaliśmy, że mój maż pójdzie na obiad do swej mamy i wróci- ja miałam rodzić dopiero nad ranem następnego dnia. Około 14-tej, Artur poszedl na obiad, a mi podłączono kroplówkę i ktg. Pół godziny później wskazania tętna dziecka i skurczy macicy zaczeły byc dziwne. Tetno spadało.
Poczatkowo oprócz położnej pojawiła się w moim pokoju lekarka, potem jeszcze trzecia osoba. Badanie ginekologiczne – bardzo bolesne- nie wykazało żadnego postępu w rozwarciu. Naciągnieto mi maskę tlenową i nakazano bardzo głęboko oddychać. Serce waliło mi jak opetane. Już położna przebierała mnie w szpitalną koszulę, ponownie padło pytanie o wyrażenie przezemnie zgody na cc. Potwierdziłam. Natychmiast golenie, cewnik i ląduję na wózku. Artura nie ma dopiero pół godziny. Czy mogę zadzwonic do męża? – Nie ma czasu, trzeba ratować dziecko. Położna biegła ze mną na wóżku do windy i z niej na sale operacyjną. Ogarnęła mnie straszna trwoga. Starałam się oddychać najgłębiej jak to możliwe, by moje Maleństwo doczekało operacji, pękało mi serce z przerażenia.
Gdy dotarłyśmy na salę operacyjną kończyły się jej przygotowania. Polecono mi wejść na stół położyć się bokiem i zrobić “koci grzbiet”. Banalne? Tak, ale ja nie rozumiałam o co im chodzi. Niestety z przerażenia robiłam zupełnie odwrotnie. Kilkakrotna prośba, potem stanowczy ton Pani anestezjolog dopiero mnie przekonał. Po wkłuciu znieczulenia połozyłam się na wznak. Reszta potoczyła się bardzo szybko. Jeszcze kilka chwil byłam w szoku. Mimo tlenu z maski nie mogłam oddychać, ale uspokajajacy głos osoby, ktora mnie poglaskala po policzku, zrobily swoje. Poczulam cos jakby szarpniecia, potem uslyszalam bulgotanie i placz dziecka. Ktos powiedzial: ” jaka piekna dziewczynka”. Jak przez mgle uslyszalam “52 cm i 3100g 10 punktow”. Po chwili male sine cialko dotykalo swym cieplym policzkiem mojej twarzy i patrzylo na mnie bardzo duzymi oczami. To byla Karolinka.
Inne emocje przezyl moj maz, gdy w sali porodowej zastal straszny rozgardiasz i dowiedzial sie, ze juz po wszystkim.

Dzis Malenka ma dwa miesiace, zaczyna wiecej spac w ciagu dnia, a ja po zapaleniu piersi i 4 tygodniach z antybiotykami moge ja karmic jedynie naturalnie i delektowac sie macierzynstwem.

Pozdrawiam

Mariola