Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

Mam problem z rodzicami. Obrazili się na mnie, a co za tym idzie, i na Michałka. Obrazili się bo.. nie chcę tak bardzo korzystać z ich pomocy.

Odkąd wzieliśmy z mężem ślub moi rodzice duzo nam pomagali – finansowo, a teraz, przy Michałku także fizycznie (moja mama zostawała z Michałkiem jak chodziłam na studia).

Ja – rzeczywiście, korzystałam z tej pomocy, zreszta całe życie byłam wychowywana “pod kloszem” i z wielu powodów do tej pory nie chciałam tego zmieniać. Dlaczego? Bo:
– czułam się bezpiecznie “pod ich kuratelą”, oni zresztą całe życie straszyli mnie jakie to życie jest ciężkie, że sama bez nich nie dam sobie rady, wręcz nalegali na to bym korzystała z ich pomocy
– pewnie było w tym też sporo mojego lenistwa
– po trzecie wiedziałam że jeśli się “zbuntuje” i będę chciała sama decydować o swoim życiu, gdy przestanę ich prosić o radę i pomoc, to spotkam się z ich niezadowoleniem i urazą (wszelkie próby tak się kończyły).

Ale od dłuższego czasu staram zmienić tą sytuację mimo ich niezadowolenia. Denerwowało mnie to że moja mama we wszystko się wcina (np w moje sprzeczki z mężem). Jak to mówią – każdy medal ma dwie strony. Moi rodzice uważali że w zamian za swoją pomoc mogą wtrącać się w moje życie, dyrygować mna, mówić mi co mam w danej chwili robić, z jakimi znajomymi się zadawać, jak spędzać wolny czas. Dochodziło nawet do ttego że mama wypytywała mnie o moje sprawy intymne, i obrażała się kiedy nie chciałam o tym rozmawiać !!

Ostatnio doszło do wielkiej kłótni mamy ze mną. Poszło o to że nie chciałam pojechać z nimi z Michałkim na całe wakacje na ich działkę. Nie chcę tego zrobić, bo:
– mój mąż cały urlop już wykrzystał i nie widzieliśbyśmy się przez większą część wakacji tylko w weekendy i bym po prostu strasznie za nim tęskniła, Michałek zresztą też

– nie wytrzymałabym tam z moją mamą, ona ciągle mnie instruuje co mam robić, krytykuje wszelkie moje poczynania przy Michałku źle ubieram, źle karmię itd). Ja często tego w końcu nie wytrzymuję i się kłócimy, nie chcę się ciągle z nią kłócić, tym bardziej że często świadkiem tego jest Michałek, ostatnio staram się zagryźć zęby i nic nie mówić, mimo wszystko denerwuję się w duchu, jest to dla mnie nie do zniesienia.

No i problem jest taki, że rodzice (oboje) obrazili się na mnie (i na Michałka!) ostentacyjnie obydwoje siędzą tam na działce i w ogóle nie przyjeżdżaja do Warszawy, gdy czasem rozmawiamy przez telefon to mają bardzo obrażony głos. Co więcej, rozgrywają teraz sytuację moim bratem – mówią mu jaka jestem niedobra i niewdzięczna że nie chcę tam do nich przyjechać – a oni chcą mi tylko pomóc, brat mnie ciągle telefonicznie namawia żebym tam pojechała. Ogólnie pokazują mi ostentacyjnie że jestem im niepotrzebna, za to nadskakują mojemu bratu.

No i co o tym sądzicie? Czy powinnam była pojechać? Mam teraz wyrzuty sumienia że jestem niedobrą matką bo nie trzymam dziecka na świeżym powieterzu (to był ich główny argument). Ale mnie się wydaje że dla dziecka ważniejsze nawet od świeżego powietrza jest to żeby nie było świadieim awantur, i wydaje mi się że jednak kontakt z ojcem jest ważniejszy niż z dziadkami, może się mylę? Czuję się też wyrodną córką, bo “po tym wszystkim co dla mnie zrobili” moi rodzice, nie chce im zrobić takiej drobnej przyjemnosći i pojechać siedzieć z nimi całe lato na działce, nieważne że ja może mam inne plany, oni chcą mieć ukochanego wnuka przy sobie (a swoją droga oni traktują Michałka jak maskotkę, przytulają sie do niego i bawią z nim jak są w dobrym humorze, a jak się obrażą to tak zachowują się jakby on dla nich nie istniał )

Ciekawa jestem Waszych opinii.

Monika i Michałek 22.08.03

21 odpowiedzi na pytanie: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

  1. Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

    ufff ja bym dla swietego spokoju pojechała na tydzień na tą działkę. Moja mam też nie potrafi zrozumieć że jestem już dorosła 🙁 to są niestety minusy mieszkania blisko rodziców. W takich sytuacjach trzeba postepować bardzo delikatnie 🙂

    Kaska i Mikołaj 18.09

    • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

      dobrze zrobiłaś że nie pojechałaś! Czas przeciąć tę pępowinę 🙂 Niestety – ludzie (oczywiście nie wszyscy) już tak są skonstruowani, że za swoje tzw. “dobre serce” żądają wdzięczności – a u Twoich rodziców przybrało to formę “pomagam Ci więc wzamian mogę ingerować w Twoje życie” :((

      Kaśka z Natusią (2 lata + 3 miesiące 🙂

      • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

        Hm, skąd ja znam podobne sytuacje, tylko że ja kupe lat nie widziałam jak manipulują mna rodzice, a burzył się mój mąz. Wiesz co oni myśla że to ty jestę niewdzięczna oni przecież “chca jak najlepiej”,” wszystko robią dla waszego dobra” i nie dociera do nich że moze to być męczące i frustrujące. Chyba musisz znaleźć złoty środek. Bo rodziców kochasz, ale chcesz wreszcie sama podejmować decyzje bez ciągłego krytykowania i robić błędy na własny rachunek, ucząc sie na nich a nie słyszeć ciągle… A nie mówiłam.
        Hi hi to właściwie o mnie, też zabierali wnuki na wakacje, pomagali finansowo, mama często podrzuciła jakieś pierogi czy owoce z działki, ale komentowali, krytykowali…. Na szczęście wolno ale sie to zmieniło. Myśle że tydzień mogłabyś wytrzymać, ale dopiero pod koniec wakacji, bo wszysko zacznie się od nowa gdy oświadczysz że wracasz.

        Grażyna i Ulcia (01.08.03)

        • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

          Współczuje Ci całej tej sytacji. Wyobrażam sobie jak musisz czuć sie rozbita i rozżalona.
          Ja osobiscie jestem uparciuchem i pewnie bym starała się postawić na swoim. Ale możesz postarać się pójść na kompromis i pojechać do nich na weekend wraz z mężem, albo nawet przez tydzien pozostać u nich, ale nie dłużej. Przynajmniej taka jest ma propozycja.

          ,

          • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

            Świetnie Cię rozumiem, u mnie sytuacja jest trochę podobna, choć nie aż tak jaskrawa i jak dotąd udaje nam się utrzymać pewne granice wzajemnego ograniczania wtrącania się.
            Wydaje mi się, że po pierwsze powinnaś szczerze pogadać z bratem – z tego co widzę on niezupełnie orientuje się w sprawie i może mieć jednostronny obraz sytuacj, może po tej rozmowie zrozumie Ciebie i razem jakoś uda Wam się przywrócić rozsądne stosunki z rodzicami.
            Świetnie Cię rozumiem, że nie chcesz spędzić całych wakacji na działce z mamą, ale może spróbujcie pojechać wszyscy na któryś weekend. Rodzice chyba w końcu muszą zrozumieć, że teraz Twoją najbliższą rodziną jest mąż i Michałek. Taka jest kolej rzeczy, naturalna z resztą
            Oj jak łatwo się takie mądrości pisze… trudniej wykonać.
            Też bardzo chciałabym się uniezależnić od rodziców, ale to chyba nastąpi dopiero jak Zu pójdzie do przedszkola…
            Powodzenia

            Kaśka

            • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

              Uważam podobnie jak Kaśka-czas przeciąć pępowinę. Byłam w podobnej sytuacji jak Ty (tylko nie miałam dziecka)-moja mama ingerowała w moje zycie…..dla swojego zdrowia psychicznego musiałam sie odciąć. Mama wielokrotnie obrażała się, stsosował stary numer z poczuciem winy….było mi ciężko (też myślałam o sobie”niedobra córka”), ale upór opłacił się, teraz moje kontakty z mamą wyglądają inaczej. Czasami są spięcia…. Ale jest o niebo lepiej niż było.
              Moja rada? Nie daj wmówić sobie ze jesteś złą matką czy córką…..broń swojego zdania.. Nie daj sie nabierać na poczucie winy,…rodzice musza wreszcie zrozumieć że jesteś dorosła, ze wiesz co robisz….jak oni sobie z tym poradzą to ich problem….Uważam że teraz Twoja rodzina jest najważniejsza tzn, mąż i synek-to wobec nich powinnaś być lojalna w pierwszej kolejności.
              To Twój wybór-albo bedziesz dorosła, albo nadal bedziesz czuc się przy rodzicach jak gówniara.

              • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                Powiem krótko,nie jedz tam,dla swojego dobra,swojego dziecka i malzenstwa.
                pozdrawiam
                Ania i Natalka

                • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                  Moim zdaniem bardzo dobrze myślisz: tatuś jest ważniejszy od dziadków, a szczęśliwa mamusia jest w ogóle najważniejsza! I w związku z tym pozbądź się wyrzutów sumienia. Jak będziecie mieli obydwoje z mężem czas, to ruszajcie do nich na działkę, ale sama nie daj się wciągnąć! Moi rodzice są bardzo podobni, a ja jestem bardzo podobna do Ciebie – nigdy nie chcę ich urazić, już wolę zrobić tak, jak chcą, niż się kłócić. Niestety, nie znalazłam jeszcze wyjścia z tej sytuacji, bo boję się takiego kategorycznego buntu, więc staram się nie przebywać z nimi za często, a jeśli już, to z mężem. Trochę to boli, bo bardzo ich kocham i lubię z nimi być, ale to bardzo źle wpływa na moje małżeństwo i macierzyństwo. WIęc nazwałabym to mniejszym złem. TO trochę uciekanie od problemu, wiem, ale…
                  Ostatnio mam np. tego rodzaju problem, że słyszałam o bardzo dobrym żłobku, do którego chciałabym posłać synka. Mojej mamie aż włosy zjeżyły się na głowie, gdy o tym usłyszała – jak to, jej wnuk, do żłobka??? To męża informatyka nie stać na nianię??? No to ona pomoże finansowo, da nam kasę, byle tylko nie żłobek. Nie istnieją dla niej żadne argumenty. Nie jej sprawa, ale chce być najważniejsza. I sama nie wiem, co zrobię – będę ją kłamać dwa lata, że Jaś ma fajową opiekunkę?
                  Pomyśl, że najgorsze masz za sobą – kategoryczną decyzję. Ja nawet decydować nie potrafię dzięki nadopiekuńczości moich rodziców. Trzymaj się tej decyzzji dzielnie. Ściskam serdecznie!

                  Kasia i Jaś – 17.02.2004

                  • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                    To Ty masz racje, zrobilas dobrze. Twoi rodzice nie potrafia najwyrazniej zrozumiec, ze jestes juz odrebna osoba.A za to, ze “tyle dla Ciebie zrobili” to bez przesady mozesz byc im wdzieczna ale nie musisz z tego powodu spelniac ich zachcianek do konca zycia.Wydaje mi sie, ze dobrze, ze sie postawilas,napewno nie zmienisz sytuacji od razu ale malymi kroczkami mozesz ich uczyc, ze juz wyszlas z domu i zyjesz odrebnym zyciem.Jesli masz ochote mozesz pojechac do nich na dzialke na tydzien na przyklad,to chyba dobre wyjscie. Nie martw sie,na rodzicow trzeba czasami przymykac oko,nie ma sensu sie takimi sprawami zamartwiac bo czasami niewiele zmienisz a mimo to bedziesz musiala zyc z nimi do konca zycia i trzeba z tego czerpac co najlepsze a nie zamartwiac sie niedoskonalosciami

                    Monia i Tymonek (08.08.03)

                    • Re: Muszę się Wam wyżalić (tez długie)

                      Rodzice zawsze uczyli mnie tego, ze moja rodzina jest najwazniejsza.
                      Ta rodzina jest dla mnie moj maz i corcia, ktora niebawem przyjdzie na swiat. Wszystkich dziwilo, ze moi rodzice poza mna widza tez inny swiat i przedewszystkim wspieraja siebie i nie poswiecaja sie bez reszty mnie. Przez jakis czas mialam do nich o to zal, ale teraz widze tego dobre strony. Wychowali mnie na osobe bardzo samodzielna i niezalezna. Nawet pomagajac nam (jak to rodzice) nie oczekuja niczego w zamian a juz na pewno nie ingeruja w nasze zycie bo maja swoje wlasne. Ponadto ja jestem taka osoba, ktora nie pozwala na takie ingerencje. Zawsze natomiast wsciekalam sie, ze u mojego meza jest inaczej. Tesciowa zawsze chciala wszystko wiedziec. Mieszkalismy z nimi w jednym bloku i jak wracalismy z pracy to wzrok tesciowej byl w nas wlepiony, a jak wracalismy pozniej to dzwonila. Myslalam, ze mnie szlag trafi. Moj maz tez zawsze bal sie odciecia pepowiny. Nie mielismy nawet szansy zamieszakc razem i sie sprawdzic. Musial byc slub. Takie przekonanie go do moich racji zajelo mi duzo czasu, ale oplacilo sie. Co prawda musielismy sie wyprowadzic w inne miejsce, ale przynajmniej nie widzimy jak tesciowa “lize szybe”. Po tych wszystkich przejsciach ( a bylo ich troche z tesciowa, chociaz to dobra kobieta )mysle, ze tesciowa troche stracila, bo jak dzwoni to niewiele jej mowimy. Swoim wscibstwem doprowadzila do tego. Jest ona osoba bardzo zakochana w synku i mysle, ze wnusia tez bedzie miala super babcie, ale moj maz w pewnym momencie powiedzial jej kilka slow przy mnie i zrozumiala. Mimo wszystko sie nie obrazila bo zauwazyla, ze syn zmienil swiatopoglad. Wydaje mi sie, ze powinnas postawic rodzicow rowniez przed faktem, ze masz swoja rodzine, ktora jest dla Ciebie najwazniejsza. Wiem, ze nie bedzie latwo, ale wedlug tego co mi wpojono bylabym nawet sklonna dla dobra wlasnej rodziny odwrocic sie od rodzicow ( cale szczescie nie ma takiej potrzeby). Wiem rowniez, ze gdybym mimo to potrzebowala ich pomocy to oni by mi pomogli i to bez wypominania bledow, tacy juz sa.
                      Wydaje mi sie, ze tesciowa tez to zrozumiala bo zaczela wiecej czasu spedzac z mezem i przestala zyc naszym zyciem. Musisz znalezc zloty srodek na to, zeby przekanac rodzicow do swoich racji. Byc moze uda Ci sie tego doszykac w ich postepowaniu wzgledem ich rodzicow. Moja tesciowa miala np. przykre przejscia ze swoja tesciowa. Poszperaj w ich i swojej pamieci a na pewno cos znajdziesz 🙂
                      POWODZENIA !!!

                      • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                        Dzięki Katarzynko, mi też się wydaje że łączyła mnie z rodzicami psychiczna pępowina, jeszcze chyba trochę łączy, ale powoli ją przecinam.

                        Taak, to co napisałaś na końcu pasuje do moich rodziców jak ulał, oni wzamian za swoją pomoc oczekują, że pozwolę im wtrącać się w moje życie i że moga mnie krytykować bez żadnych ograniczeń

                        Pozdrawiam !

                        Monika i Michałek 22.08.03

                        • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                          Polecam Ci książkę “Toksyczni rodzice”, niestety nie pamiętam autora, ja żyłam w podobnej rodzinie ale od jakiegoś czasu pracuję nad odcięciem pempowiny… Powodzenia!

                          KIKA210 + Ada 22.05.03r.

                          • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                            ja w zasadzie nie mam nic nowego do dodania, nam tez rodzice pomagają, mieszkamy na tym samym piętrze na klatce schodowej, ale różnica jest taka że nie wchrzaniają się w nasze życie, jestem skłonna radzic ci też w kierunku tym żeby do nich nie jechać, bo Michałek musi mieć mamę zdrową na umyśle i spokojną, chyba warto konsekwentnie i powoli lecz nieubłaganie odcinac tą pępowinę

                            ps. Michałek ma urodzinki tego samego dnia co ja, 22 sierpień, pozdrowionka dla niego

                            Kasia i Dorianek 23.05.04

                            • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                              Witaj,
                              mam ten sam problem co Ty. Moja mama tez uwaza, ze wakacje powinnam spedzic z Natka na dzialce, wogole to powinnam tam siedziec caly czas z Nia, sa tam do tego warunki, ale ja sie nei zgodzilam.
                              Jednak dla swietego spokoju jadwe na dzialke teraz i pewnie do konca sierpnia zostane.
                              Moj maz bedzie przyjezdzal do nas co 2 tydzien bo tak ma wolne, mimo ze bede za nim bardzo tesknic a On za nami, to wiem ze dla Natki tak bedzie lepiej. A ja z Mama pewnie po paru dnaich sie wyklucimy i sie ulozy.
                              Pozdrawiam.
                              Aga i Natka(21.08.2003).

                              • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                                W odpowiedzi na:


                                Bo rodziców kochasz, ale chcesz wreszcie sama podejmować decyzje bez ciągłego krytykowania i robić błędy na własny rachunek, ucząc sie na nich a nie słyszeć ciągle… A nie mówiłam.


                                Tak, tak, trafiłaś w samo sedno; właśnie o to chodzi. Oni chcą mnie ciągle czegoś uczyć, prowadzić za rączkę przez życie, i obrażają się kiedy ja nie chcę skorzystać z ich pomocy. Kiedy gotuję zupę moja mama potrafi mi po raz tysięczny przypominać jak się ja zaprawia mąką, tylko po co, kiedy ja to świetnie wiem. Ale ona po prostu tego potrzebuje, potrzebuje kogoś kto sie nie zna, i pyta ją ciągle o zdanie. Kiedyś dla jej przyjemności robiłam to (ciągle się radziłam), ale teraz już koniec, mam dosyć i basta. W końcu ja też chcę być dla kogoś autorytetem, choćby dla mojego dziecka, chcę żeby do mnie przychodziło spytać jak się coś robi, a nie do babci, która mu wpoi że babcia wie lepiej.

                                I fajnie że Tobie udało się jakoś odciąć od rodziców, jest to nadzieja dla mnie, że mi się też to uda

                                Monika i Michałek 22.08.03

                                • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                                  Kasia, widzisz- rozmowa z bratem chyba nie za wiele się tu zda. Ja myślę że on mniej więcej zdaje sobie sprawę jak wygląda cała ta sytuacja. Problem w tym że on jest chyba jeszcze bardziej uzależniony od rodziców niż ja. Pracuje i zarabia dobrze, więc teoretycznie powinien czuć się bardziej niezależny. Ale na niego moi rodzice też mają swoje sposoby. Najczęściej jest to wpędzanie w poczucie winy przez moją mamę w stylu : no jak to, nie przyjdziesz do nas na obiad, ja tu taki dobry obiad zrobiłam… po czym się obraża.
                                  On też (tak jak ja do niedawna )chodzi wokól nich na paluszkach, więc nie ma szans żeby w tej sytuacji próbował tłumaczyć moje racje rodzicom..

                                  Ale fakt, byc może pojadę jednak na krótko, ale z dzieckiem i mężem.

                                  Pozdrawiam Kasiu

                                  Monika i Michałek 22.08.03

                                  • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                                    Dziękuję kochana.. Bardzo mi pomogło to co napisałaś. Mogłabym przytaknąć każdemu Twojemu słowu. Fakt, przy rodzicach bardzo często czuję się (czułam się ) jak gówniara. Ale już wybrałam – chcę zachowywać się i byc postrzegana jako dorosła, kompetentna osoba i systematycznie do tego zmierzam

                                    pozdraiwam cieplutko

                                    Monika i Michałek 22.08.03

                                    • Re: Muszę się Wam wyżalić (tez długie)

                                      Wygląda na to że masz świetnych rodziców, ja też bym chciała tak kochać mojego synka, żeby czuł moja wielką miłóść, ale nie czuł się nią “przeciążony”, chciałabym go kochać w zdrowy sposób, mam nadzieję że mi się uda.

                                      Ja powoli stawiam moich rodziców przed faktem że jesteśmy z mężem odrębną rodziną, ale zrozumienie tego przychodzi im bardzo opornie. Fakt, już od dosyć dawna moja mama nie obraża się że czasem zamykamy drzwi od swojego pokoju (często tylko po to żeby po prostu pobyc ze sobą), ale ciągle ma jakieś pretensje, np. że ja za bardzo kocham mojego męza (!) i że bardziej liczę się z jego zdaniem niż jej. Ale ja już się tym prawie nie przejmuję.

                                      Pozdrawiam!

                                      PS: Rozbawił mnie tekst “teściowa liże szybe”, hi hi, bardzo obrazowo to ujęłaś

                                      Monika i Michałek 22.08.03

                                      • Re: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                                        Catty w pewnym sensie Cie rozumiem bo mam podobna sytuacje (choc moze nie az tak mocno). Moim zdaniem zbierasz owoce tego, ze nie usamodzielnilas sie juz dawno temu. Troche na temat podobnej sytuacji mozna nawet znalezc w ksiazce Dobra milosc… Nie powinnas jechac na dzialke i juz raz na zawsze powinnas przeciac ta nitke ktora nie pozwolila Ci sie oderwac od maminej spodnicy,
                                        Wiem ze to trudne, bo najgorsze jest to, ze sie obraza ( u mnie jest to samo), ale mysle, ze to juz ich problem. De facto, racjonalnie rzecz biorac nie maja prawa sie obrazic, jesli juz cos to Ty powinnas (choc tego nie sugeruje tylko mowie ze twoje obrazenie sie byloby wytlumaczalne). Przestan korzystac z ich pomocy, choc czasem to tak ulatwia zycie i na Boga! nie opowiadaj mamie niczego co sie dzieje pomiedzy Toba, a Twoim mezem! Nie powinni miec o tym zielonego pojecia, a juz szczegolnie nie zal sie na meza mamie jesli cos sie wam nie ulozy czy sie poklocicie czy cos takiego Trudno niech sie obraza Ty nie robisz nic zlego – oni musza sami zrozumiec, ze nie maja racji. W koncu im przejdzie, a jesli teraz ustapisz to tylko pogorszysz sytuacje i wkopiesz sie jeszcze glebiej. Jestes dorosla! W ogole to bym zdecydowanie ograniczyla kontakty. Powodzenia!

                                        Kacperek

                                        • Re: Musze˛ sie˛ Wam wyz˙alic´ (b. d?ugie)

                                          To rodzice, zawsze by chcieli abysmy ich sluchali. Aby byli dla nas autorytetem, ale my mamy swoje zdanie.
                                          po pierwsze spedzisz wiecej czasu ze swoja rodzinka – to chyba dobrze
                                          po drugi Rodzicom przejdzie – jak zawsze, beda sie cieszyli jak Was po dluzszym czasie zobacza.
                                          Nie martw sie.

                                          Znasz odpowiedź na pytanie: Muszę się Wam wyżalić (b. długie)

                                          Dodaj komentarz

                                          Angina u dwulatka

                                          Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –...

                                          Czytaj dalej →

                                          Mozarella w ciąży

                                          Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji.

                                          Czytaj dalej →

                                          Ile kosztuje żłobek?

                                          Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko...

                                          Czytaj dalej →

                                          Dziewczyny po cc – dreny

                                          Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała...

                                          Czytaj dalej →

                                          Meskie imie miedzynarodowe.

                                          Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to...

                                          Czytaj dalej →

                                          Wielotorbielowatość nerek

                                          W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać...

                                          Czytaj dalej →

                                          Ruchome kolano

                                          Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche...

                                          Czytaj dalej →
                                          Rodzice.pl - ciąża, poród, dziecko - poradnik dla Rodziców
                                          Logo
                                          Enable registration in settings - general