Obudziłam się-po co?

1. magdamal Dodane ponad rok temu,

   Re: Obudziłam się-po co?

   wiesz… takie same pytanie stawiałam sobie i bliskim po swoich niepowodzeniach. Jestem po dwóch ciążach obumarłych i to drugie nieszczęście wywołało u mnie wielką falę złości i agresji w stosunku do całego świata! Teraz minął prawie rok od ostatniej ciąży a dwa lata od tej pierwszej i wiem, że były to lata stracone. Płacz, nieznośny ból, nawroty depresji, strata przyjaciół…. (sama ich odsunęłam bo wszyscy oni stawali się rodzicami właśnie na przełomie tych dwóch lat, czyli w momentach mojej największej rozpaczy).
   Zostałam sama z mężem i z naszym problemem. Ale wreszcie zaczynam odczuwać spokój. Pewna kobieta (pokolenie wyżej) dała mi kilka kaset z muzyką relaksującą, wyciszającą. Dopiero zaczęłam ich słuchać a już czuję poprawę. Nie myślę o niesprawiedliwości, nie nakręcam się negatywnie – po prostu żyję z dnia na dzień. Dalej się staram, robię badania, odwiedzam różnych lekarzy i wiesz… jestem dobrej myśli! A tej dobrej myśli brakowało mi przez ostatnie miesiące…
   Tego wyciszenia życzę i Tobie. Nie nakręcaj się sama negatywnymi myślami, wiem że to trudne ALE MOŻLIWE! Nigdy już nie będziemy takie same ale to nie znaczy, że nie będziemy szczęśliwe! I nam się uda… Ja w to wierzę i proszę – uwierz również.

   Pozdrawiam

   Magda

   Odpowiedz
2. tynka Dodane ponad rok temu,

   Re: Obudziłam się-po co?

   Desperatko doskonalę Cię rozumię też to przeszłam. Ale musisz być cierpliwa, choc wiem jakie to trudne. Nie możesz obsesyjnie o tym myśleć. A zobaczysz, że na efekt nie będziesz długo czekać. I przede wszystkim porób badania to bardzo ważne.
   POzdrawiam i szybkiego zaciążenie życzę

   tynka + dwa aniołki

   Odpowiedz
3. marti1 Dodane ponad rok temu,

   Re: Obudziłam się-po co?

   desperatka,

   Takie chwile załamania przychodzą do nas wszystkich…jest wtedy b. ciężko pogodzić się z rzeczywistością i ze swoim losem.
   Wiem też że w takich chwilach ciężko o słowa pocieszenia ale myślę, że trafiłaś w dobre miejsce. Nie jesteś tutaj sama, bo taki los jak Twój dzieli wiele z nas…
   Po deszczu zawsze wychodzi słońce więc wypłacz się ale nie trać nadziei. Jesteśmy tutaj żeby CI pomóc,

   Ściskam,

   Marti z aniołkiem i wielką nadzieją

   Odpowiedz
4. kolka Dodane ponad rok temu,

   Re: Obudziłam się-po co?

   podpisuję sie pod słowami w poprzednich wypowiedziach…
   trzymaj się, napewno będziesz jeszcze miała swojego dzieciaczka, zobaczysz, będziesz szczęśliwa
   ja trzymam kciuki żeby jaknajszybciej:):):)
   pozdrawiam serdecznie

   Kolka
   

   Odpowiedz
5. karla33 Dodane ponad rok temu,

   Re: Spokojnie

   Po pierwsze zmień nick- “desperatka”- to nie nick dla przyszłej, pięknej, uśmiechniętej mamusi. Po drugie jesteśmy tu po to by sobie pomagać, nie jesteś sama. Po trzecie, opracuj plan, porób badania, jak radzą dziewczyny i WALCZ o swoje szczęście, czasem trzeba o nie powalczyć. Chwile zwątpienia ma każda z nas, ale trzeba się szybciutko z nich otrzasnąć, czego i Tobie życzę. Daj znać jaki jest Twój nowy (optymistyczny) NICK
   Pozdrawiam

   Karla33 i aniołek- luty 2004

   Odpowiedz
6. blue Dodane ponad rok temu,

   Re: Obudziłam się-po co?

   Rozumiem co czujesz i przez co przechodzisz i jedyna rzecz jaka moge Ci teraz napisac, to ze czas leczy rany……. Glowa do gory!!!!!!!!!!! Zrobcie wszystkie potrzebne badania, aby moc wykluczyc przyczyne poronien i w koncu sie uda……..
   Pzdr

   Moniś z Aniołkami
   

   Odpowiedz
7. nuska Dodane ponad rok temu,

   Re: Obudziłam się-po co?

   I ja należę do grona dziewczyn po…. Jak widzisz nie jesteś sama, wiem to żadne pocieszenie, ale uwierz to minie. Dobrze że tu napisałaś, dobrze jest dać upust wszystkim tym uczuciom i emocjom. Życzę aby Cię szybko opuścił pesymizm. Przytulam Cię mocno i pozdrawiam

   NUŚKA + dwa Aniołki

   Odpowiedz
8. k8-77 Dodane ponad rok temu,

   Re: Obudziłam się-po co?

   jakbym czytala swoje musli sprzed jakiegos czasu…. tez dwie straty ciazy, 3 zmiany lekarza, od momentu powiedzenia “robimy dzidziusia” do porodu minelo 4 lata. ale udalo sie. wiec nie trac nadziei, zbierz sie w sobie i – naprawde – podejdz do sprawy w miare spokojnie.
   pozdrawiam cieplo

   k8 i Adaśko 30.04.04
   

   Odpowiedz
9. moni2003 Dodane ponad rok temu,

   Re: Obudziłam się-po co?

   Kochana, wiem co czujesz, bo sama straciłam kruszynkę… To strasznie boli, ale po pewnym czasie można sobie z tym poradzić. Ja znalazłam oparcie w mężu, który “postawił mnie na nogi”. Bał sie o mnie i kiedys powiedział mi, że boi się o to czy będę umiała kochać nasze dziecko, jak kiedyś się urodzi. To stwierdzenie oraz ogrom miłości jakiej doznałam od niego pozwoliły mi stanąc w tej sprawie na nogi. Ale to był tylko połowiczny sukces. Potem zaczęło się “świrowanie” na punkcie ciąży i dziecka. Powiem Ci, że nawet gdy nie miałam ochoty na sex a zbliżały się płodne dni, to byłam w stanie się do niego zmusić. Nie przynosiło to żadnej przyjemnosci. I tu jak zwykle z pomoca przyszedł mi mój mąż, który rozmawiał ze mną bardzo często, wspierał mnie, czasami nawet na mnie krzyczał jak już zaczełam tracić kontakt z rzeczywistością. I co?? W miesiącu, kiedy postanowiłam czekać z nadzieją i cierpliwościa na ten dar (po kolejnej rozmowie z meżem) stał się cud i teraz jestm szcześliwą 4 – romiesięczną ciężarówką.

   Rozpisałam się, ale chcę Ci przez to powiedzieć, ze najważniejszy jest spokój i takie coś lub taki ktoś, kto pomoże Ci przejść przez te najtrudniejsze chwile… Dla jednych jest to muzyka, dla innych Kościoł a moim złotym srodkiem był mój maz, który zawsze przytulił i poradził i nigdy nie zostawił samej sobie… Czasami (jak byłam lżejsza) potrafił nosic mnie na rękach… uspakajało bardzo dobrze (zupełnie jak niemowlaczka). Cóż, od ostatniej ciąży nie umiałam schudnąć i noszenie na rękach odeszło w dal

   życzę Ci z serca wszystkiego co najlepsze i szybkiego zaciązenia.

   moni

   Odpowiedz
10. estrella Dodane ponad rok temu,

    Re: Obudziłam się-po co?

    Dużo, dużo smutku i żalu w tym co piszesz i myśle, że najlpsze pocieszenie to jedynie – czas…on musi upłynąć,żebyśmy po takich tragediach dochodziły do siebie. A jest to możliwe, uwierz mi – jestem tuż po stracie swojej trzeciej ciąży (nie minął jeszcze miesiąc od tego dnia..). Przez pewen czas miałam dosyć wszytkiego, a juz napewno myslenia o kolejnych próbach, ale czas i doświadczenia, tych, które to przeżyly niesamowicie zadziałał. Wiem, że u Ciebie też jest możliwe wyjście z tego dołka, w którym jesteś. Tylko jedna prośba – zanim zaczniesz znowu mysleć o dzidziusiu zdystansuj trochę, wiem co pisze, mysle że To bardzo ważne w przypadku słów jak Twoje. W życiu jest jeszce wiele pasjonujacych rzeczy,a wśród nich jedna, ale nie jedyna – to macierzyństwo…
    Napisz koniecznie co się z Toba dzieje, jesli chcesz pisz na mój prywatny adres – [email][email protected][/email]

    Trzymaj sie cieplutko

    Lucy

    Odpowiedz
11. monka Dodane ponad rok temu,

    Re: Obudziłam się-po co?

    Rok temy byłam w takiej samej depresji. Dwa poronienia, beznadzieja, a teraz trzymam w ramionach moje maleństwo. Musisz wierzyć i walczyć.

    Monika i wyczekana Zuzanna (20 sierpnia 2004 r.)

    Odpowiedz

Znasz odpowiedź na pytanie: Obudziłam się-po co?