poród Julci z czarną czuprynką

Po przeczytaniu porodu Kiuik-owego stwierdzam z całą odpowiedzialnością, że u nas było podobnie, tj. Najpierw doprowadzili mnie do pełnego rozwarcia, by następnie stwierdzić,że główka Juleczki nie schodzi i trzeba zrobić cesarkę (więc 2 porody w jednymL), ale od początku…
Noc z czwartku na piątek, godz.2.30
Wyleciało ze mnie troszkę cieczy, nie wiedziałam jednak czy to wody płodowe bo bardzo mało, ale z drugiej strony konsystencja wody…rano pojechałam więc na izbę przyjęć, skąd odesłano mnie do domu bo nic nie wyciekało, a ja ze sobą nie miałam próbki tego co wyleciało w nocy.

Noc z piątku na sobotę, godz.5
Powtórka z rozrywki, tyle, że tej cieczy było troszkę więcej i zachowałam podpaskę. Niestety był to always z siateczką (pamiętajcie dziewczyny, by pod koniec ciąży nosić najzwyklejsze na świecie podpaski bez żadnych siateczek – znacznie ułatwia to diagnozę, bowiem sztuczne siateczki wchodzą z czymś tam w reakcje). Z izby przyjęć przyjęto nas na porodówkę, z podejrzeniem (ale nie pewnością) wypływania płynu owodniowego i znowu przez 2 godz. nic ze mnie nie ciekło, więc przenieśli mnie ta patologię ciąży – mąż pojechał do domku, a ja miałam obserwować czy coś wycieka ze mnie i ok.14.30 wyciekł płyn owodniowy (znowu niewiele) ale diagnoza potwierdziła, że to na pewno to. Zatem trafiłam na porodówkę mimo braku czynności skurczowej, tam podano mi oxytocynę, przyjechał mąż i zaczęło się…
Leżałam na lewym boku (zresztą cały poród nie pozwolono mi zmienić pozycji, bo słabło wyraźnie tętno dzieciaczka, nie mogłam więc ani brać prysznica, ani chodzić ani nic!) Początkowo miałam dobry humor, jednak już przy 4 centymetrach rozwarcia było mi bardzo, ale to bardzo źle na świecie, kochany Mąż- Mario masował plecy z całej siły, kochał i pocieszał, ja jednak prawie odlatywałam z bólu (który przeszedł moje wszelkie wyobrażenia) i przestawałam kontaktować, a wyuczone w szkole rodzenia oddychanie przeponowe, w szczycie skurczu jest sakramencko trudne. Przyszedł, na moją wyraźną prośbę anestezjolog, podać znieczulenie, i odzyskałam formę, aż do 7centymetrów kiedy przestało działać…błagałam by mi pozwolono zmienić pozycję, pozwolono, mała traciła tętno więc z powrotem na lewy bok, kwiliłam cichutko, gryzłam kołdrę i dostawałam z bólu potwornej trzęsiawki całego organizmu. Mój biedny Mario był w małym szoku i miał łzy w oczach, patrząc jak cierpię.
Co jakiś czas wpadał lekarz, badał i martwił się,że główka małej jest tak wysoko… Nie pozwolił też „doładować” znieczulenia, bo przewidywał trudności i chciał bym współpracowała. Gdy było pełne rozwarcie przyszedł i mimo braku skurczów partych, kazał przeć z nadzieją, że główka małej zejdzie…jednak była to płonna nadzieja, podjął więc decyzję o cesarce – szczególnie, że ok.6 centymetrów rozwarcia odpłynął zielonkawy płyn owodniowy.
Byłam tak wykończona, że było mi naprawdę wszystko jedno. Mój Mario był zdenerwowany tym zielonkawym płynem, słabnięciem tętna i moim cierpieniem i optował za cesarką – zresztą nie było wyjścia.
Sama cesarka poszła gładko, znieczulili mnie od pasa w dół, więc żartowałam z lekarzami.
Nieprawdopodobny to moment gdy z twojego brzucha wyciągają małego mieszkańca, płakałam jak bóbr…
Julcia darła się w niebogłosy, miała bujną czarną czuprynkę i dostała 10pkt. Pamiętam tylko, że się jej bacznie przyglądałam, bo po tych znieczuleniach miałam lęki, że mi ją podmienią.
Malutka wynieśli do tatusia na korytarz.
Na koniec dodam, że długo myślałam czy opisać to wszystko tak dobitnie, jednak postanowiłam, że tak, bowiem lepiej wiedzieć czego się można spodziewać.
Jestem wprost zachwycona szpitalem i personelem na Pl. Starynkiewicza i polecam to miejsce z czystym sumieniem!!! Tyle tylko,że po porodzie warto wziąć salę o podwyższonym standardzie (100zł za dobę), ale za to nie skasowali mnie za znieczulenie.

Moja Julka jest czymś absolutnie najpiękniejszym, co mnie w życiu spotkało i dziś nie wyobrażam sobie jak mogło być bez niej…

szaszka i Julcia z czarną czuprynką,
która przyszła na świat 02.03.03