też się tu znalazłam

To było 10 lutego….

w środę 8 lutego poszłam do lekarza tak do kontroli, ponieważ zaniepokoiły mnie plamienia – od razu dostałam skierowanie do szpitala.
Miałam tam iść tylko poleżeć, dopóki plamienie nie ustąpią.
Po przyjęciu lekarz zrobił mi usg (już wtedy coś podejrzewał, ale nic mi jeszcze nie powiedział) poszliśmy na usg dopochwowe no i już nie było wyjścia – oznajmił mi, że dziecko źle się rozwija, że powinno mieć już nóżki i rączki i bijące serduszko… a mój dzidziuś nie miał nic.
Umarł w 7 tygodniu ciąży a ja go nosiłam drugie tyle.
Na drugi dzien miałam powtórnie zrobione usg, inny lekarz potwierdził diagnoze.
Dostałam tabletkę poronną, bo był to 12 tydzień, potem jeszcze jedną, ale nie poroniłam samoistnie.
10 lutego zrobiono mi zabieg.
Już się otrząsnęłam z tej ogromniej straty, myśląć o moim nienarodzonym dziecku już nie płaczę.
Już nie zadaję pytania dlaczego, widocznie tak miało być.

Nie ja pierwsza i nie ostatnia.

23 odpowiedzi na pytanie: też się tu znalazłam

  1. Re: też się tu znalazłam

    Bardzo, bardzo mi przykro, że też musisz przez to przechodzić. Strata maleństwa to dla mnie było najtrudniejsze przeżycie jakie mnie spotkało, ale jest też tak że czas płynie… Ja po dwóch porażkach, doczekałam się mojego ukochanego dzieciątka – Antosia, a teraz znów czekam na maleństwo, jestem w najbardziej niebezpiecznym okresie ciąży, ale wierzę, że i tym razem wszystko będzie dobrze.
    Życzę Ci, abyś doczekała się swojego ukochanego maleństwa…
    Pozdrawiam i ściskam serdecznie

    Agnieszka i Antoś (05.02.05)
    <img src=”/upload/23/96/_565855_n.jpg”>

    Edited by Vinga on 2006/02/21 11:45.

    • Re: też się tu znalazłam

      Trzeźwo do tego podeszłaś, rzeczywiście nie ty jedna, jest nas tu wiele i większośc z nas jest juz dawno mamami. Jedno poronienie to nie tragedia, boli, ale niedługo bedziesz układać klocki ze swoim dzieckiem, życzę ci by jak najszybciej.

      Monika i Zuzanna 20.08 04

      • Re: też się tu znalazłam

        Mnie również bardzo przykro…
        W listopadzie przechodziłam przez to samo, więc doskonale wiem co czujesz.
        Pozdrawiam cieplutko!

        [obrazek]/upload/48/72/_580121_n.jpg[obrazek]
        Emilka 2,5 latka

        • Re: też się tu znalazłam

          Zdaje sobie sprawe, ze KAZDY z nas ma INNY POZIOM WRAZLIWOSCI i probuje to tym tlumaczyc i zroumiec, ze probowalas POMOC ALE…

          “JEDNO PORONIENIE TO NIE TRAGEDIA”… Dziwi mnie, ze ktos po dwoch stratach tak napisal… A przy okazji… To jaka ilosc uznajesz za tragedie?
          “EMPATYCZNIE” “do tego podeszlas, rzeczywiscie nie ty jedna”, jest was ” WIELU…( nie na tym Forum, szczesliwie…)

          • Re: też się tu znalazłam

            Źle mnie zrozumiałaś, nie tragedia w tym znaczeniu, że nie przekresla naszej szansy na szczęśliwe macierzyństwo, a co przeżywa każda po stracie to ja świetnie wiem, spędziłam tu mnóstwo czasu, wiele nocy przeryczałam, ale po czasie patrzy sie na to trochę inaczej. Życzę ci, żebyś zrozumiała, co mam na myśli i rozumiem twoje oburzenie.

            Monika i Zuzanna 20.08 04

            • Re: też się tu znalazłam

              Monka! Ciesze sie, ze INACZEJ ubralas w slowa TEN pierwszy komentarz ;o)

              • Re: też się tu znalazłam

                Witaj w ten mroźny poranek,
                tak jak i Ty kilka dni temu (17.02 zabieg) z mężem dołączylismy do osob, ktore stracilo dziecko. Teoretycznie był to 10tc, a wszystko skończyło się w 6 tyg. No i boli, ciagle niezmiennie boli i bolalo będzie. Ale nie o bolu chcę napisac. Chcę napisać o nadziei, którą każda z nas ma. Bo ja wierzę, ze moje i Twoje dziecko do nas wroci w kolejnej ciąży. I walsnie dla tego powrotu musimy byc silne i nie dac rozpaczy i zwatpieniu wkrasc sie w nasze serca.
                Pozdrawiam Cie serdecznie i absolutnie wiem, ze za kilka miesiecy damy sobie znac o radosnej nowinie.
                Ewelina

                • Re: też się tu znalazłam

                  Bardzo mi przykro, podziwiam Cię za siłę i to że umiałaś sie pogodzić z tą strarą (mnie nadal z trudem to przychodzi)

                  Edited by aga30 on 2006/02/25 21:54.

                  • Re: też się tu znalazłam

                    To chyba dobrze ze tak do tego podeszlas… Nie widzialas na usg malego czlowieczka wiec moze dlatego jest Ci latwiej. Podziwiam Cie bo dla mnie wtedy swiat sie skonczyl a ja na przekor sobie musialam zyc dalej. Podziwiam Cie za sile, ktora masz w sobie i mam ogromna nadzieje, ze za jakis czas sie odezwiesz z zupelnie inna wiadomoscia;)

                    Ninka, Agatka (04.06.99) i Martynka (12.03.05)

                    • Re: też się tu znalazłam

                      trzeba wierzyć, ja mam w sobie tyle wiary, że chętnie was nią obdzielę
                      nie ma sensu zadawać pytań dlaczego, bo i tak nigdy nie poznamy odpowiedzi
                      czas leczy rany, z każdym dniem będzie nam lżej, nigdy jednak nie zapomnimy bólu jakim jest strata maleństwa

                      • Re:

                        Witaj Ewelina!
                        Ja takze miałam zabieg 17.02. Ciąża skończyla się w 5 tyg,a zabieg w 8 tc.Ja otrząsnełam się z tego w miare szybko dzięki mojej 3,5 letniej córeczce.Zrozumiałam teraz że to co nas spotyka złego w zyciu- wzmocni nas.Wiem ze muszę zyć dalej i tak jak ty nie dać się rozpaczy. Czy robisz jakieś badania? kiedy zamierzasz starać się o kolejną dzidzię? to mój nr gg 7637145 jak chcesz pogadać
                        Ewa

                        • Re: też się tu znalazłam

                          to prawda, że nie Ty pierwsza i nie ostatnia ale Twoja strata jest tak samo tragiczna jak wszystkie inne 🙁 nie odiberaj sobie prawa do żałoby bo nie Ty jedna na świecie…to było Twoje dziecko i dla Ciebie najważniejsze i strasznie mi przykro, że cię to spotkało.
                          ściskam Cię

                          Aniołek (8.2003) +..

                          • Re: też się tu znalazłam

                            JA STRACIŁAM SWOJE DZIECKO 11 MARCA STRASZNIE MI CIĘŻKO NIE MA NOCY BEZ PŁACZU W DZIEŃ UDAJE ŻE NIC SIĘ NIE STAŁO DLA MOJEGO 7LETNIEGO SYNKA ALE JAK JESTEM SAMA TO NIE RADZE SOBIE Z TYM NIKT Z MOICH KOLEŻANEK NIE PRZEŻYŁ TAKIEJ TRAGEDI WIĘC TAK NAPRAWDE NIE MAM Z KIM POGADAĆ O MOJEJ FASOLCE

                            • Re: też się tu znalazłam

                              Witaj Renetko.Ja tez przeszlam to co ty 30.01.2006 z tym ze poronilam samoistnie.jakims cudem sie nie zalamalam ale wiadomosci na temat nastepnej ciazy sa tak rozbiezne. ze niewiem co robic. Bylam w 11 tygodniu i ciaza byla ok. tygonia obumarla.Zycze powodzenia

                              • Re: też się tu znalazłam

                                Ja juz nie mogę się doczekać maja, dostalam zielkone światelko od ginekologa, mam nadzieje, ze nie bede miala problemow z zajsciem w ciąże.

                                • Re: też się tu znalazłam

                                  Wreszcie odważyłam się napisać.
                                  Jestem tu od jakiegoś czasu ale dotąd brakowało mi odwagi.
                                  Bardzo żałuję, że nie miałam internetu dwa lata temu.
                                  Poroniłam 8.03.04. Historia wyglądała podobnie, 12 tydz., plamienia,szpital, badanie i wyrok:serduszko nie bije.Fasolka obumarła w 8 tyg.
                                  Następnej nocy po przybyciu do szpitala poroniłam samoistnie, moja tragedia była ogromna.
                                  Złożyło się tak, że widziałam to maleństwo, miałam je na rękach. Nigdy się z tym nie pogodziłam ale nauczyłam się z tym żyć. Teraz, właśnie obudził się Piotruś (ma 13 miesięcy), ale o mały włos jego też by niebyło. Udało się. Tobie też się uda.
                                  Weronika

                                  • Re: też się tu znalazłam

                                    mam łzy w oczach, gdy czytam takie posty. JA poroniłam dwa lata temu. to był 10 tydz. poszłam na badzania,a tu sie okazało, że serduszko nie bija. Następny dzień zabieg.
                                    Obecnie ma 20 miesięcznego synka:-)) To moja mała iskierka. na, że ci się uda.
                                    Zycze tobie powidzenia jestem:-))
                                    I trzyma kciuki w staraniach:-)))

                                    Iwnia i Filipek

                                    • Re: też się tu znalazłam

                                      mam łzy w oczach, gdy czytam takie posty. JA poroniłam niecałe dwa lata temu. to był 10 tydz. poszłam na badzania,a tu sie okazało, że serduszko nie bija. Następny dzień zabieg.
                                      Obecnie ma 20 miesięcznego synka:-)) To moja mała iskierka. na, że ci się uda.
                                      Zycze tobie powidzenia jestem:-))
                                      I trzyma kciuki w staraniach:-)))

                                      Iwnia i Filipek

                                      • Re: też się tu znalazłam

                                        werka, ivona to cudowne
                                        takie historie są niezwykle budujące, napełniają nas nadzieją – cieszę się Waszym szczęściem,
                                        wiem, że za rok i ja będę mogła podzielić się z innymi dziewczynami taką optymistyczną nowiną 🙂

                                        Powinnam byc raczej realistką ale nie dopuszczam nawet takiej myśli, że mogłabym nie być mamą.
                                        Po nocach śnią mi się niemowlaki…. strasznie tęsknię za takim maleńkim ciałkiem.

                                        Edited by Renetka on 2006/04/18 21:15.

                                        • Re: też się tu znalazłam

                                          Droga Renetko doskonale rozumiem twoja sytuacje i do poki ona nie dotyczyła mnie nigdy w życiu nie przypuszczałabym, że jest nas tak wiele.Ja gdy pierwszy raz poszlam na badanie usg to tylko dlatego że w pracy czasem odczuwałam jakieś kłucia, tam lekarz powiedział mi że ze zdjecia wynika ze to nie jest 10 tydzień jak mu zakomunikowałam tylko 5 może 6 lub poronienie. kazali mi czekać 2 tygodnie i ponownie zgłosic się na usg chyba, że wystapią jakies krwawienia to mam byc wcześniej. Po 3 dniach pojawiły mi sie dziwne brązowawe upławy ja oczywiście wystaraszona pojechałam do szpitala tam powiedzieli ze jak narazie jest tak jak było i mam trzymac sie daty wyznaczonej na pierwszym usg. Po trzech dniach wystąpiło krwawienie byłam swięcie przekonana że to moze miesiączka. Czekałam z tym krwawieniem 3dni, czwarego pojechalam do szpitala tam kiedy pielegniarka zobaczyła swieżą jasnoczerwoną krew zmienił sie grymas na jej twarzy chwile po badaniu dopochwowym usg lekarz oświadczył mi że to poronienie. W pierwszej chwili nic do mnie nie dotarło ale w oddali usłyszałam ze powiedział cos o oczyszczeniu i położeniu się do szpitala. Zapytałam męża po co? Ja mam tam iść, a on na to czy wszystko zrozumiałam?, (nie mieszkam w polsce więc czasem mam tez problerm ze zrozumieniem, a nigdy nie przyszłoby mi do głowy sprawdzać w słowniku słowa -poronienie) jednak po słowach “bardzo mi przykro” świat zawalił mi się w jednej sekundzie wszystko straciło sens tak długo czekałam na to maleństwo a ono odeszło. Byłam w ok.14-15 tyg a dziecko przestało sie rozwijać juz w 6. Na drugi dzień mąż zabrał mnie do szpitala milczałam bo wiedziałam że w chwili gdy zamkne oczy otworze je i poczuje pustke. Pytałam lekarzy czy jesli poczekamy do tego terminu z przed dwóch tyg. to coś zmieni ale oni powiedzieli mi,że i tak dziwi ich to jak ja tyle wytrzymałam, byłam strasznie wycieńczona, straciłam dużo krwi. Na ostatnim usg zobaczyłam jak moja fasolka przekształca się w łezke.Ostateczna decyzje o zabiegu 6 kwietnia 2006 podjął moj mąż ponieważ lekarze powiedzieli ze jesli chcem przekładać zabieg to musze oswiadczyc ze w razie mojego zgonu przed data zabiegu oni nie ponosza zadnej odpowiedzialności. I tak żyje z tą świadomością i bólem,raną w sercu, musze dobrze się maskowac i udawać przed znajomymi i rodzinął że jest ok tylko mysle że mój mąż to widzi jest przy mnie daje mi dużo ciepła i miłości i mysle ze gdyby nie on nie dałabym rady. Dziś 7 tyg po zabiegu moje ciało i psychika sa juz nawet w dobrej kondycji, moge o tym mówic pisać, lecz serce teskni i krwawi. Staram sie mysleć o tym co bedzie i kiedy moze byc. Kiedy bede mogła zacząć od nowa, jak dlugo musze czekac wiem że moj aniołek jest ze mnał. Dlatego i ty trzymaj się Słonko i pamietaj nie jestes sama.

                                          Jakbyś chciała pogadac moj nr gg 7085136

                                          Znasz odpowiedź na pytanie: też się tu znalazłam

                                          Dodaj komentarz

                                          Angina u dwulatka

                                          Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –...

                                          Czytaj dalej →

                                          Mozarella w ciąży

                                          Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji.

                                          Czytaj dalej →

                                          Ile kosztuje żłobek?

                                          Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko...

                                          Czytaj dalej →

                                          Dziewczyny po cc – dreny

                                          Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała...

                                          Czytaj dalej →

                                          Meskie imie miedzynarodowe.

                                          Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to...

                                          Czytaj dalej →

                                          Wielotorbielowatość nerek

                                          W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać...

                                          Czytaj dalej →

                                          Ruchome kolano

                                          Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche...

                                          Czytaj dalej →
                                          Rodzice.pl - ciąża, poród, dziecko - poradnik dla Rodziców
                                          Logo
                                          Enable registration in settings - general