Trudy życia-mniej optymistycznie;)

No mam potrzebę ulania….sorki.
Stąd ten post…

Zaczynam się zastanawiac nad urokiem-serio! generalnie nie wierzę w takie rzeczy ale…tonący brzytwy się chwyta! może się wybiorę do jakiejś zaklinaczki czy coś…

Bo od 5 lat moje życie nabrało zawrotnego tempa i nie chce zwolnic!
Czy to się zdarza jednej osobie?
W ciągu 3 lat straciliśmy 5 bliskich osób ( nasi ojcowie, brat męża, jego żona, moja babcia)
Mój brat zachorował i nikt nie jest w stanie mu pomóc, nikt nie potrafi go nawet zdiagnozowac!!! a jest coraz gorzej.Gośc ma 22 lata dopiero i już spaprane życie.

Kilka mies. temu oboje zostaliśmy bez środków do życia-nie licząc oszczędności, które jednak szybko stopniały. Wciąż grozi nam utrata mieszkania! Walczymy stale o to by tak się nie stało ale….już nie mam pomysłów. Są środki na wyciągnięcie ręki by się pozbyc problemów ( jakiś plus w końcu) ale są zamrożone! ( jedna spora transakcja,ludzie wiszą nam kasę od lipca! kilkanaście tysięcy złoty-wciąż zamówienie jest w realizacji) i mamy ziemię na sprzedaż-ale to trwa.

No i do tego wszystkiego choroby. Teraz ten szpital- akurat teraz!:mad:
Jak ciut wychodzimy na prostą to natychmiast coś się dzieje!!!
Boję się, co będzie dalej. Nie mam już planów, żyję z dnia na dzień.
Jestem potwornie zmęczona…kilka spraw jest do rozwiązania, kilka nie.

Jestem zmęczona tym, co się teraz dzieje z moim bratem ( znów jest źle), wyniki NIC nie wykazują.

Moja sytuacja rodzinna ( nie z mężem ale z innymi członkami rodziny) to osobny ciężki temat. Generalnie lekka paranoja. Też choroby i znów oczekiwanie na śmierc. Tego nie przeskoczę, to jest nieuchronne.

Plusem jest to, że zaczęlam gadac z mężem-bo byłam bardzo bliziutko by uciec, serio! już doszłam do granic swej wytrzymałości. Ale zaczęłam mówic-samo zwerbalizowanie pokazało, że faktycznie jest się czym martwic.

Moje zdrowie wysiada. Nie mam czasu nie mam jak zadbac o to.
Potrzebuję odpoczynku-a się nie zanosi…

Więc wracam do pytania-możliwe to by wciąż tak się działo???? co robię nie tak?! pech? urok? co?

49 odpowiedzi na pytanie: Trudy życia-mniej optymistycznie;)

  1. ja… nie wiem, czy to jest możliwe, skoro jednak tak się dzieje, to chyba niestety jest możliwe:(
    jak jest źle, ja szukam ratunku u Boga, ale wiem, że czasem brak sił.. znam osobę, która korzysta z usług “pani od uroków”, twierdzi, że jej pomogła, nie wiem, nie sprawdziłam…
    nie jestem w stanie pomóc, ale chociaż pomodlę się za Was, obiecuję.

    • Czasami tak bywa w życiu, że wszystko wali nam się na głowę: brak stałych dochodów do tego jeszcze choroby. Ale postaraj się spojrzeć na to innym okiem. Wiem że pewnie czasami bardzo ciężko jest to zrobić w takiej sytuacji. Ja w chwilach większych czy mniejszych dołków przypominam sobie słowa pewnej piosenki:
      …ty wiesz, co potrafi los
      gdy chce zrobić nam na złość
      jak może zaskoczyć ból
      gdy bliski ktos zawodzi
      lecz to co uderza w nas
      ma też swoja drugą twarz
      jak noc, która po to jest
      by słońce mogło wschodzić…

      • Ja nie wierzę w pecha, urok itp..
        ale strasznie Ci się ciężaró nagromadziło.
        Wierzę, że ciężko to wszystko unieść..
        Mam nadzieję, że Pan Bóg Was trzyma za rękę..
        T.

        • ala, nic madrego nie przychodzi mi do glowy… mysle, ze taki dolek, jaki teraz masz, kazdy kiedys przechodzi. moze krotszy, moze dluzszy, trudniejszy czy latwiejszy, ale jest nieuchronny jak smierc…
          trudne jest to, ze u ciebie chyba teraz osiaga apogeum…
          nie jestem ani osoba szczegolnie wierzaca czy religijna, ani nie jestem tez zwolenniczka wszelkich gusel, wiec trudno mi doradzac codzienne odmawianie rozanca czy wizyte u ‘babki”, ale swoja droga mysle, iz takie psychiczne wsparcie moze zdzialac cuda… potrzebne jest tobie pozytywne myslenie i aktywnosc. moze na samym poczatku zmien swoje nastawienie do problemow – ja wiem, ze w ostatnich pieciu latach mialo miejsce wiele bardzo trudnych i bolesnych zdarzen, ale alka pomysl, ile tez spotkalo was dobrego – wypisz na kartce wszystkie pozytywne zdarzenia, wszystko, co tylko mozesz zaliczyc na plus. masz 2 wspanialych synow, zaczelas rozmawiac o porblemach z mezem, mimo wszystko utrzymujecie mieszkanie, macie jakies zabezpieczenia w postaci ziemi i u swoich dluznikow…
          moze sprobuj “polaczyc sily’ z mezem, zacznijcie dzialac /albo chocby myslec/ wspolnie – to przyniesie na pewno lepsze efekty niz boczenie sie.

          a na pocieszenie – tez kiedys przechodzilam w swoim zyciu taka “czarna serie” – problemy mialam nieco inne od twoich, ale dla mnie wtedy to byly kwestie zycia i smierci… czepialam sie wszystkiego, dzialalam na zasadzie ‘Bogu swieczke i diablu ogarek”. albo cos mi pomoglo, albo moj limit na pecha sie w koncu wyczerpal… codziennie sie modle, by juz nigdy w moim zyciu nie bylo gorzej, niz jest dzis…

          • Zamieszczone przez ahimsa
            No mam potrzebę ulania….sorki.
            Stąd ten post…

            Ahimsa… bardzo mi przykro… 🙁
            Ale pamiętam, że przecież tak niedawno też miałam głowę pełną problemów, ale w końcu zaświeciło i dla mnie słońce. Nie powiem, bo różowo nadal nie jest, głównym problemem jaki mamy jest problem finansowy. Ale staram się nie poddawać i brnę dalej do przodu.
            Może u Was limit cierpień i problemów wreszcie się wyczerpał, bo rzeczywiście całkiem sporo tego było. Mam nadzieję, że teraz na długi czas zagości u Was spokój. Trzymam kciuki aby wszystko wreszcie zaczęło się układać.
            Trzymaj się cieplutko mimo szarej jesieni za oknem. Pozdrawiam

            • A to tak jest? Że jak sie wali to od razu wszystko? Bo u mnie też zaczęło się dziać ‘nie tak’. Było super, w pracy jak najlepiej, z mężem ‘nowe’ uczucie rozkwitło, z mieszkaniem – a raczej z kredytem miało być pozytywnie… i co? w pracy źle – złą atmosfere czuć na odległość, z mężem kłotnie i sprawy z kredytem wciąż się odwlekają… Moja mama męczy się z moim ojcem.. Aaa i jeszcze tata biol. Natalii stwierdził, że na dziecko łożyć już nie będzie..
              Jedynie z czego się ciesze to ze zdrowia.. choć kto wie, kiedy coś zacznie się dziać..
              Dziecko też zdrowe.
              I samopoczucie złe… bo jak taka pogoda ma wpływać dobrze?

              Więc też czekam, czekam, kiedy to ‘zło’ przejdzie.

              • Zamieszczone przez ahimsa
                No mam potrzebę ulania….sorki.
                Stąd ten post…

                Zaczynam się zastanawiac nad urokiem-serio! generalnie nie wierzę w takie rzeczy ale…tonący brzytwy się chwyta! może się wybiorę do jakiejś zaklinaczki czy coś…

                Bo od 5 lat moje życie nabrało zawrotnego tempa i nie chce zwolnic!
                Czy to się zdarza jednej osobie?
                W ciągu 3 lat straciliśmy 5 bliskich osób ( nasi ojcowie, brat męża, jego żona, moja babcia)
                Mój brat zachorował i nikt nie jest w stanie mu pomóc, nikt nie potrafi go nawet zdiagnozowac!!! a jest coraz gorzej.Gośc ma 22 lata dopiero i już spaprane życie.

                Kilka mies. temu oboje zostaliśmy bez środków do życia-nie licząc oszczędności, które jednak szybko stopniały. Wciąż grozi nam utrata mieszkania! Walczymy stale o to by tak się nie stało ale….już nie mam pomysłów. Są środki na wyciągnięcie ręki by się pozbyc problemów ( jakiś plus w końcu) ale są zamrożone! ( jedna spora transakcja,ludzie wiszą nam kasę od lipca! kilkanaście tysięcy złoty-wciąż zamówienie jest w realizacji) i mamy ziemię na sprzedaż-ale to trwa.

                No i do tego wszystkiego choroby. Teraz ten szpital- akurat teraz!:mad:
                Jak ciut wychodzimy na prostą to natychmiast coś się dzieje!!!
                Boję się, co będzie dalej. Nie mam już planów, żyję z dnia na dzień.
                Jestem potwornie zmęczona…kilka spraw jest do rozwiązania, kilka nie.

                Jestem zmęczona tym, co się teraz dzieje z moim bratem ( znów jest źle), wyniki NIC nie wykazują.

                Moja sytuacja rodzinna ( nie z mężem ale z innymi członkami rodziny) to osobny ciężki temat. Generalnie lekka paranoja. Też choroby i znów oczekiwanie na śmierc. Tego nie przeskoczę, to jest nieuchronne.

                Plusem jest to, że zaczęlam gadac z mężem-bo byłam bardzo bliziutko by uciec, serio! już doszłam do granic swej wytrzymałości. Ale zaczęłam mówic-samo zwerbalizowanie pokazało, że faktycznie jest się czym martwic.

                Moje zdrowie wysiada. Nie mam czasu nie mam jak zadbac o to.
                Potrzebuję odpoczynku-a się nie zanosi…

                Więc wracam do pytania-możliwe to by wciąż tak się działo???? co robię nie tak?! pech? urok? co?

                Alu mozemy podac sobie rece,bo ja tez od 5 lat przechodze prze ciezkie doswiadczenia,problemy… Nie bede o nich pisala,bo sa to bardzo bolesne rzeczy,ktore nadal sa,moze kiedys sie tym podziele,ale raczej chce o tym tylko zpomniec?tak jak Ci pisalalam na priva,trzymam sie kazdego dnia Boga i to moja sila,by zyc i mimo tego co sie dzieje czerpac radosc,chec do zycia, zazdroszcze ci, ze masz przy swoim boku meza,ktory jest z Toba kochana szczerze zycze Ci bys na codzien brala z kazdego dnia co najlepsze,bys dostrzegala laske i dobroc,bo ona jest mimo ciemnych chmur jest.zycze Ci jak najlepiej,bys odnalazla swoje miejsce tu na ziemi.jest takie slowo w biblii,ci co sieja ze lzami beda zbierac z radoscia i niech tak sie stanie w Twoim przypadku

                • Ja nie bardzo wierząca jestem… Nie tędy droga dla mnie.
                  Działac- pewnie ale jak się już nie ma możliwośc ruchu? Można tylko czekac.

                  Może mój limit się wyczerpał zaraz po urodzeniu,kiedy to miałam 5% szans na przeżycie ( wcześniak) a jednak żyję. I jestem zdrowa. W takim razie ja to chrzanię!

                  • adonay- ja ci priva wyślę:)

                    • Zamieszczone przez ahimsa
                      No mam potrzebę ulania….sorki.
                      Stąd ten post…

                      Zaczynam się zastanawiac nad urokiem-serio! generalnie nie wierzę w takie rzeczy ale…tonący brzytwy się chwyta! może się wybiorę do jakiejś zaklinaczki czy coś…

                      Bo od 5 lat moje życie nabrało zawrotnego tempa i nie chce zwolnic!
                      Czy to się zdarza jednej osobie?
                      W ciągu 3 lat straciliśmy 5 bliskich osób ( nasi ojcowie, brat męża, jego żona, moja babcia)
                      Mój brat zachorował i nikt nie jest w stanie mu pomóc, nikt nie potrafi go nawet zdiagnozowac!!! a jest coraz gorzej.Gośc ma 22 lata dopiero i już spaprane życie.

                      Kilka mies. temu oboje zostaliśmy bez środków do życia-nie licząc oszczędności, które jednak szybko stopniały. Wciąż grozi nam utrata mieszkania! Walczymy stale o to by tak się nie stało ale….już nie mam pomysłów. Są środki na wyciągnięcie ręki by się pozbyc problemów ( jakiś plus w końcu) ale są zamrożone! ( jedna spora transakcja,ludzie wiszą nam kasę od lipca! kilkanaście tysięcy złoty-wciąż zamówienie jest w realizacji) i mamy ziemię na sprzedaż-ale to trwa.

                      No i do tego wszystkiego choroby. Teraz ten szpital- akurat teraz!:mad:
                      Jak ciut wychodzimy na prostą to natychmiast coś się dzieje!!!
                      Boję się, co będzie dalej. Nie mam już planów, żyję z dnia na dzień.
                      Jestem potwornie zmęczona…kilka spraw jest do rozwiązania, kilka nie.

                      Jestem zmęczona tym, co się teraz dzieje z moim bratem ( znów jest źle), wyniki NIC nie wykazują.

                      Moja sytuacja rodzinna ( nie z mężem ale z innymi członkami rodziny) to osobny ciężki temat. Generalnie lekka paranoja. Też choroby i znów oczekiwanie na śmierc. Tego nie przeskoczę, to jest nieuchronne.

                      Plusem jest to, że zaczęlam gadac z mężem-bo byłam bardzo bliziutko by uciec, serio! już doszłam do granic swej wytrzymałości. Ale zaczęłam mówic-samo zwerbalizowanie pokazało, że faktycznie jest się czym martwic.

                      Moje zdrowie wysiada. Nie mam czasu nie mam jak zadbac o to.
                      Potrzebuję odpoczynku-a się nie zanosi…

                      Więc wracam do pytania-możliwe to by wciąż tak się działo???? co robię nie tak?! pech? urok? co?

                      Ala,

                      jakoś tak mi się w życiu ukłąda,
                      że nigdy nie ma takiego złego
                      co by do jakiegoś dobrego w końcu nie doprowadziło.
                      I tego się trzymajmy zacięcie i z uporem 🙂

                      • Zamieszczone przez Figa123
                        Ala,

                        jakoś tak mi się w życiu ukłąda,
                        że nigdy nie ma takiego złego
                        co by do jakiegoś dobrego w końcu nie doprowadziło.
                        I tego się trzymajmy zacięcie i z uporem 🙂

                        dokladnie to.
                        tez miewalam takie chwile i zdarzenia, ktore powodowaly, ze swiat walil mi sie na glowe. myslalam wtedy, ze to koniec, ze spotkalo mnie najgorsze… kazde z tych bardzo trudnych zdarzen doprowadzilo do samych dobrych i pozytywnych doswiadczen.
                        nie poddawaj sie ala i skoncz z czarnowidztwem. szukaj pozytywow – nawet na sile…

                        • No czekam na to dobre ale jakoś nie nadchodzi…

                          • Ala, ja wiem że teraz trudno znależc pozytywy. Jestem przekonana, że moze za rok, moze krócej, będzie lepiej. Goroąco ci życzę, żebys potrafiła inaczej spojrzeć, aby fatum się skonczyło. To też jest tak,że jak nam źle, to kazde nowe zdarzenie, nawet nie az tak negatywne, mocno wyolbrzymiamy, kolo się zamyka.
                            Wiesci masz juz dobre, tylko z tych chmur ciezko ci dojrzec:)
                            Masz męża, wiem że go kochasz, często o tym pisałaś, masz dwoch udanych synow. To jest najwieksze szczęście. Resztę trzeba dopomoc i wierze, że ci sie uda wyjsc.
                            A moze jakas terapia u psychologa?
                            Dopiszę, ze tzrymam duzzze kciuki, abys wyszła z tych kłopotów

                            • Ala, trzymaj się
                              nie wiem co Ci napisac, wierzę że wszystko się poukłada
                              u nas jeszcze nie tak dawno było beznadziejnie pod wieloma względami, finansowo, uczuciowo, mieszkaniowo – a teraz wszystko układa się, nadal nie jest różowo ale największe problemy już chyba za nami, teraz czas wyjść na prostą
                              Wam też tego mocno życzę

                              • Niby wiadomo, że zawsze sie odwraca karta ale ja już nie mam siły tak czekac…teraz już kompletnie! jestem w domu. I pierwsze co robię jak wchodzę to ryczę.

                                Szpilka- Ty wiesz co!

                                • A wiesz ze Cie rozumiem i wiem co to znaczy jak czego sie dotknisz to sie wali, robisz co sie da, starasz sie i.. zawsze gorzej. Nie wiem jak CIe pocieszyc, nie ma sensu pisac ze musisz byc silna- bo jestes.
                                  JA wychodze z zalozenia ze to co da sie zmienic, to co zalezy odemnie to robie wszystko zeby zmienic, to co odemnie nie zalezne i zmienic nie moge – po prostu zostawiam swojemu biegowi.
                                  NO i takie jest zycie ze w totolotka nie wygrywaja Ci ktorzy maja noz na gardle. NIestety.
                                  Trzymaj sie mocno i wiedz ze nie tylko ty walczysz z tym co przynosi zycie, moze to ci pomoze ze gdzies obok kobieta wchodzac do domu tez nie moze powstrzymac lez.

                                  • Ala, jeszcze się karta odwróci, zobaczysz.
                                    A na razie:

                                    • Zamieszczone przez ahimsa
                                      No mam potrzebę ulania….sorki.
                                      Stąd ten post…

                                      Zaczynam się zastanawiac nad urokiem-serio! generalnie nie wierzę w takie rzeczy ale…tonący brzytwy się chwyta! może się wybiorę do jakiejś zaklinaczki czy coś…

                                      Bo od 5 lat moje życie nabrało zawrotnego tempa i nie chce zwolnic!
                                      Czy to się zdarza jednej osobie?
                                      W ciągu 3 lat straciliśmy 5 bliskich osób ( nasi ojcowie, brat męża, jego żona, moja babcia)
                                      Mój brat zachorował i nikt nie jest w stanie mu pomóc, nikt nie potrafi go nawet zdiagnozowac!!! a jest coraz gorzej.Gośc ma 22 lata dopiero i już spaprane życie.

                                      Kilka mies. temu oboje zostaliśmy bez środków do życia-nie licząc oszczędności, które jednak szybko stopniały. Wciąż grozi nam utrata mieszkania! Walczymy stale o to by tak się nie stało ale….już nie mam pomysłów. Są środki na wyciągnięcie ręki by się pozbyc problemów ( jakiś plus w końcu) ale są zamrożone! ( jedna spora transakcja,ludzie wiszą nam kasę od lipca! kilkanaście tysięcy złoty-wciąż zamówienie jest w realizacji) i mamy ziemię na sprzedaż-ale to trwa.

                                      No i do tego wszystkiego choroby. Teraz ten szpital- akurat teraz!:mad:
                                      Jak ciut wychodzimy na prostą to natychmiast coś się dzieje!!!
                                      Boję się, co będzie dalej. Nie mam już planów, żyję z dnia na dzień.
                                      Jestem potwornie zmęczona…kilka spraw jest do rozwiązania, kilka nie.

                                      Jestem zmęczona tym, co się teraz dzieje z moim bratem ( znów jest źle), wyniki NIC nie wykazują.

                                      Moja sytuacja rodzinna ( nie z mężem ale z innymi członkami rodziny) to osobny ciężki temat. Generalnie lekka paranoja. Też choroby i znów oczekiwanie na śmierc. Tego nie przeskoczę, to jest nieuchronne.

                                      Plusem jest to, że zaczęlam gadac z mężem-bo byłam bardzo bliziutko by uciec, serio! już doszłam do granic swej wytrzymałości. Ale zaczęłam mówic-samo zwerbalizowanie pokazało, że faktycznie jest się czym martwic.

                                      Moje zdrowie wysiada. Nie mam czasu nie mam jak zadbac o to.
                                      Potrzebuję odpoczynku-a się nie zanosi…

                                      Więc wracam do pytania-możliwe to by wciąż tak się działo???? co robię nie tak?! pech? urok? co?

                                      Ala .
                                      Nic madrego nie udaje mi sie teraz napisac. Wykasowalam juz 2 dlugie wiadomosci bo nie potrafie ubrac w slowa tego co chcialabym Ci napisac.
                                      Przytulam Cie mocno i pomodle sie o to zeby zaswiecilo Wam w koncu sloneczko.

                                      • Przytulam… Nic mądrego nie wymyślę 🙁

                                        • Zamieszczone przez kas
                                          Przytulam… Nic mądrego nie wymyślę 🙁

                                          I ja też:( Ja wiem jak to ciężko wytrzymac jak wszystko sie wali… Ale wyjścia nie ma Ala! Trzymam kciuki żebys nie musiała długo czekac na “dobre” w swoim zyciu.

                                          Znasz odpowiedź na pytanie: Trudy życia-mniej optymistycznie;)

                                          Dodaj komentarz

                                          Angina u dwulatka

                                          Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –...

                                          Czytaj dalej →

                                          Mozarella w ciąży

                                          Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji.

                                          Czytaj dalej →

                                          Ile kosztuje żłobek?

                                          Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko...

                                          Czytaj dalej →

                                          Dziewczyny po cc – dreny

                                          Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała...

                                          Czytaj dalej →

                                          Meskie imie miedzynarodowe.

                                          Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to...

                                          Czytaj dalej →

                                          Wielotorbielowatość nerek

                                          W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać...

                                          Czytaj dalej →

                                          Ruchome kolano

                                          Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche...

                                          Czytaj dalej →
                                          Rodzice.pl - ciąża, poród, dziecko - poradnik dla Rodziców
                                          Logo
                                          Enable registration in settings - general