Kot dla dziecka: czy możliwe jest pogodzenie dziecka i czworonożnego przyjaciela?

Jak przygotować kota na pojawienie się nowego członka rodziny?

Macie kota i dowiedzieliście się, że niebawem zostaniecie rodzicami? Niestety wiele osób, które dowiadują się o tym, że na świecie pojawi się nowy członek rodziny, decyduje się oddać kota przyjaciołom, rodzinie lub do schroniska, ponieważ obawiają się, że czworonóg nie pogodzi się z dzieckiem i będzie szkodliwy dla zdrowia niemowlaka. Tak naprawdę, obawy takie nie są uzasadnione, pod warunkiem, że przed pojawieniem się niemowlęcia odpowiednio przygotujemy kota na taką zmianę, a po narodzinach maluszka będziemy przestrzegać kilku zasad, które zapewnią dziecku bezpieczeństwo i zdrowie.

Odpowiednie przygotowanie na przyjście dziecka na świat jest niezwykle ważne, zarówno dla rodziców, jak i dla ich pupila. Dla bezpieczeństwa i zdrowia dziecka, zbadaj kota, zaszczep go i odrobacz. Najlepiej, jeśli przed pojawieniem się malucha na świecie wysterylizujesz albo wykastrujesz kota. Po urodzeniu się niemowlęcia możecie nie mieć głowy do takiego takich rzeczy, więc najlepiej zróbcie to jeszcze w czasie ciąży. Ważne jest również czyszczenie zębów kota i obcinanie pazurów. Jeśli nigdy wcześniej tego nie robiliście, zacznijcie przyzwyczajać zwierzę do takich zabiegów higienicznych.

Istotne jest również przyzwyczajenie kota do tego, że będziecie mieli dla niego mniej czasu i nie będziecie mu poświęcać tak dużo uwagi. Nie oznacza to oczywiście, że powinniście zaniedbywać zwierzaka, oczywiście dalej należy go regularnie karmić i czyścić mu kuwetę.

Gdy już urodzisz, ale będziesz jeszcze w szpitalu, poproś partnera lub kogoś z rodziny, żeby zaniósł kotu ubranko, które nosiło dziecko. Dzięki temu zwierzak przyzwyczai się do zapachu niemowlęcia. A kiedy będziesz już z maleństwem w domu, nie zabraniaj kotu obejrzenia dziecka i obwąchania go. Żeby zwierzęciu dobrze kojarzył się nowy członek rodziny, możesz podarować mu nową zabawkę albo przekupić go ulubioną przekąską. Przede wszystkim pozwól mu poznać się z dzieckiem, obwąchać jego łóżeczko i ubranka. Nie panikuj i nie krzycz na kota, ponieważ zwierzak poczuje się odrzucony i zazdrosny, a to na pewno nie wpłynie dobrze na budowanie więzi między maluszkiem a kotem. Poza tym, raczej nie masz się czego obawiać, ponieważ koty w kontaktach z małymi dziećmi są zazwyczaj bardzo delikatne i podchodzą do noworodka z wyczuciem. Oczywiście podczas zapoznania dziecka z kotem nie zostawiaj ich samych i cały czas miej sytuację pod kontrolą.

Po pojawieniu się w domu dziecka, kot może poczuć się niepewnie, zwłaszcza wtedy, gdy dziecko będzie płakało i krzyczało. Narodziny dziecka wiążą się również z odwiedzinami rodziny, a przy obecności wielu ludzi w domu, kot może być zestresowany i spięty. Przestraszony zwierzak może próbować się chować i szukać sobie cichego kącika, w którym będzie miał odrobinę spokoju. Musisz zaakceptować takie zachowanie i nie próbować na siłę rozweselać czworonoga i wyciągać go z jego bezpiecznej kryjówki. Niektóre koty są oczywiście bardziej towarzyskie i pewne, a duża ilość ludzi nie jest dla nich żadną przeszkodą w dobrej zabawie. Zdarza się także, że kot jest bardzo zainteresowany nowym członkiem rodziny i z ogromną ciekawością będzie obserwował przebieranie dziecka, kąpiel czy też karmienie. W takich sytuacjach nie denerwuj się na kota i pozwól mu na poznawanie małego człowieka. Izolowanie kota od dziecka będzie nienaturalne i może powodować, że maluch będzie bał się zwierzaka, ponieważ będzie czuł, że nie powinien przebywać w jego otoczeniu. Poza tym, kot obserwując dziecko przywiąże się do niego i gdy maluch zacznie chwytać w rączki wszystko co znajdzie się w ich zasięgu, również ogon kota, zwierzak nie będzie reagował na takie zachowanie malca agresją.

Po pojawieniu się dziecka, kota nie można zaniedbywać, ponieważ będzie on miał poczucie, że dziecko jest pewnego rodzaju konkurencją, z którą musi rywalizować o Twoją uwagę. Dbaj o to, żeby rytm dnia kota nie został zaburzony, regularnie karm i czesz pupila, a także baw się z nim lub deleguj do tego innych członków rodziny, tak aby kot nie czuł się odrzucony i zepchnięty na dalszy plan. Jeżeli zazdrosny kot jest agresywny albo zaznacza swój teren sikając na przykład w pokoju dziecka, przyjrzyj się jego zachowaniu i spróbuj wyeliminować czynniki, które mogą wywoływać u kota zdenerwowanie i stres. W żadnym wypadku nie należy bić kota ani na niego krzyczeć. Dobrą karą będzie odizolowanie zwierzęcia od malucha, spryskanie go wodą lub wygenerowanie dźwięku, za którym kot nie przepada.

Twoje dziecko chce kotka? Zobacz jaki kot będzie najlepszy i jak przygotować dziecko do nowego obowiązku!
A może znajdujesz się w odwrotnej sytuacji? Masz już dziecko, które bardzo chce mieć jakieś zwierzątko? Zanim zdecydujesz się ulec, musisz wiedzieć kilka rzeczy i dobrze przemyśleć swoją decyzję. Pamiętaj, że kot to nie zabawka, którą można rzucić w kąt, gdy się znudzi. Musisz bardzo wyraźnie zasygnalizować to dziecku, żeby nie okazało się, że zwierzak jest tylko chwilową zachcianką. Decyzja o wzięciu pod swój dach czworonoga jest niezwykle ważną sprawą, która wiąże się z niemałą odpowiedzialnością. Zanim kotek pojawi się w domu, musisz nauczyć dziecko, że zwierzę czuje tak samo jak człowiek i musi być traktowany z wyczuciem, nie jak zabawka. Dziecko powinno wiedzieć, że kot wiąże się z obowiązkami, takimi jak karmienie, pojenie kotka i czyszczenie kuwety.

Jeśli już zdecydujesz się na spełnienie dziecięcego marzenia, ważny jest wybór odpowiedniego zwierzaka. Dla dziecka najlepszy będzie mały kotek, ponieważ ma dużo energii i chęci do zabawy. Poza tym już od pierwszych swoich miesięcy będzie przyzwyczajał się do mieszkania z dzieckiem i nawiązywał z nim relację. Wybierając kota musisz przemyśleć, czy zdecydować się na rasowego zwierzaka czy wziąć czworonoga ze schroniska. Decydując się na kota rasowego, na podstawie rasy możesz podejrzewać, jaki charakter będzie miało zwierzątko. Rodzinnymi zwierzakami są między innymi koty abisyńskie, amerykańskie krótkowłose, europejskie krótkowłose, koty ras Manx, Maine Coon i Cornish Rex. Są one bardzo towarzyskie i chętnie bawią się z ludźmi. Łagodnymi kotami są również persy, jednak zwierzęta te wolą ciszę i spokój, więc jeśli w Twoim domu często panuje hałas i rozgardiasz, lepiej zdecyduj się na inną rasę. Z kolei najbardziej łagodne i przyjacielskie są koty egzotyczne i brytyjskie.

Adoptowanie kota ze schroniska wiąże się z pewnym ryzykiem, ponieważ takie zwierzątko może być nieufne, zdystansowane i strachliwe. Jeżeli zdecydujesz się na taki krok, najlepiej zabierz dziecko ze sobą do schroniska, pozwól obejrzeć kotki i wybrać takiego, którego charakter będzie dziecku najbardziej odpowiadał. Jeżeli kot boi się dziecka, nie daje się wziąć na ręce, ucieka, reaguje agresją na przytulenie lub jest agresywny, gdy usłyszy jakiś donośny dźwięk, nie będzie to dobry wybór, jeśli chodzi o czworonoga, który ma się wychowywać z dzieckiem. Idealny rodzinny kot powinien akceptować hałas i ruchliwość dziecka, powinien być łagodny i nie reagować drapaniem lub gryzieniem na zaczepki i próby wzięcia na ręce. Kot dla dziecka musi być towarzyski i lubić towarzystwo ludzi. Najlepiej, żeby kot lubił głaskanie i noszenie na rękach. O ile Ty jesteś w stanie pogodzić się z tym, że kot nie chce być przez Ciebie noszony, to maluch może mieć z tym problem i może po prostu nie rozumieć, że kot nie zawsze ma ochotę na zabawę i pieszczoty. Biorąc kota ze schroniska upewnij się, że zwierzak jest wykastrowany lub wysterylizowany, zaszczepiony oraz odrobaczony.

Popularne mity na temat dzieci i kotów: ile jest w nich prawdy?

W Internecie, ale nie tylko, pełno jest informacji, które nie zawsze są prawdziwe. Niestety, zatroskani rodzice często wolą oddać kota lub izolować go od dziecka, aby zapewnić mu bezpieczeństwo i zdrowie. A nie wszystkie mity dotyczące wspólnego mieszkania dziecka i kota są prawdziwe. Czasami wystarczy przestrzeganie kilku zasad, aby i dziecko i kot były szczęśliwe i żyły w zgodzie.

Kot drapie, a nawet może udusić dziecko podczas snu
Kot z natury jest zwierzęciem drapieżnym i tak jak każde inne zwierze instynktownie broni się, jeśli czuje się zagrożony. Jeśli kot czuje się dobrze i nie jest prowokowany, nie powinien drapać ani gryźć. Niestety, małe dzieci, które nie miały kontaktu ze zwierzakiem i nie wiedzą jak z nim postępować, często ciągną czworonoga za ogon, uszy, zbyt mocna ściskają albo rzucają w niego różnymi zabawkami. W takiej sytuacji kot broni się i nie ma mu się co dziwić. Żeby uniknąć takich wypadków, bardzo ważne jest, żeby nie zostawiać dziecka z kotem bez opieki. Jeśli zwierzak jest traktowany odpowiednio i delikatnie, nie ma powodów, żeby gryźć czy drapać człowieka. Dlatego, od samego początku należy uczyć maluszka, że kot to żywe stworzenie, które czuje tak samo jak człowiek i dlatego nie można mu dokuczać i sprawiać bólu. Daj dziecku dobry przykład, nigdy nie bij zwierzaka i w żadnym wypadku nie pozwalaj dziecku krzywdzić czworonoga.

Jeżeli nawet kot (o ile jest zdrowy) podrapie dziecko, ponieważ maluch ciągnął go za ogon albo uszy, dziecku nie stanie się przecież nic poważnego, a będzie miało nauczkę, że nie należy traktować zwierzaka w ten sposób. Co do kotów duszących dzieci – nie ma udowodnionych przypadków i nie można powiedzieć dlaczego i w jaki sposób kot miałby udusić niemowlaka.

Kot może zarazić dziecko pasożytami i groźnymi chorobami
Powszechne jest przekonanie, że dziecko wychowujące się w domu, w którym mieszka kot jest bardziej narażone na pasożyty i inne groźne choroby, które może przenosić kot. Jedną z chorób, na którą może być narażone dziecko jest toksoplazmoza. Powszechna jest również opinia, że kobieta w ciąży nie może mieć kontaktu z kotami, ponieważ może zarazić się toksoplazmozą. Musisz jednak wiedzieć, że tylko niewielka część kotów jest zarażona pierwotniakiem, który odpowiada za zakażanie tą chorobą. Poza tym, aby dziecko mogło się zarazić, musiałoby mieć bezpośredni kontakt z kałem kota. Tak więc, aby uniknąć zakażenia, wystarczy po prostu zachowanie podstawowych zasad higieny. Przede wszystkim należy regularnie czyścić kocią kuwetę (najlepiej w rękawiczkach) i dokładnie myć po tej czynności ręce, szczególnie przed kontaktem z żywnością. Bardziej narażone na obecność pasożytów są koty wychodzące oraz te, które jedzą surowe mięso. Jeżeli obawiasz się, że kot może zarażać toksoplazmozą, możliwe jest poddanie czworonoga badaniom, a jeżeli wynik będzie dodatni, odpowiedniemu leczeniu. Ważne jest również regularne odrobaczać i szczepić przeciwko wściekliźnie i innych chorobom zakaźnym. W przypadku, gdy masz wątpliwości czy jesteś zdrowa, najlepiej poddaj się badaniu przeciwciał, które pozwoli na stwierdzenie czy przechodziłaś już toksoplazmozę lub czy może przechodzisz ją obecnie – bo jest również taka szansa.

Sprawdź: Koci pazur – choroba, na którą najbardziej narażone są dzieci >>>

Zalety wychowywania dziecka z kotem

Posiadanie kota nie tylko nie jest szkodliwe, a ma mnóstwo zalet! Udowodniono, że dzieci, które wychowują się w domu, w którym jest zwierzę, są bardziej odporne na choroby i rzadziej występują u nich alergie. Wbrew pozorom, wychowywanie dziecka w sterylnych warunkach nie jest takie dobre – maluchy, które żyją w idealnej czystości chorują częściej i częściej są alergikami. Dzieje się tak dlatego, że układ odpornościowy dzieci, które mieszkają w domu ze zwierzęciem, jest lepiej stymulowany, a przez to maluch staje się bardziej odporny.

Koty są również dobrymi opiekunami. Jeśli zwierzak zaprzyjaźni się z dzieckiem, jest w stanie bronić malucha, gdy czuje, że malec jest zagrożony, na przykład jakaś nieznana kotu osoba podchodzi zbyt blisko niemowlaka. Bardzo często kot alarmuje rodziców, jeżeli maluch obudzi się lub płacze. Jeśli zwierzak jest zaniepokojony zachowaniem malucha potrafi być bardzo natrętny i wytrwały w domaganiu się, aby rodzic sprawdził co dzieje się z maleństwem.
Niezwykle ważną zaletą jest też to, że u dziecka, które opiekuje się zwierzakiem kształtuje się poczucie obowiązku i systematyczność. Dzięki temu, że maluch opiekuje się kotem i wykonuje codzienne czynności, takie jak czyszczenie kuwety, karmienie czy czesanie kota, uczy się odpowiedzialności i samodzielności. Dodatkowo, dziecko wychowujące się w domu, w którym jest kot, uczy się empatii i współczucia.
Dziecko, które wychowuje się z kotem ma również okazję do ćwiczenia koordynacji ruchowej, raczkowania i chodzenia. Uciekający kotek jest dla malucha świetną motywacją do aktywności ruchowej. Co więcej, dziecko wymyślając zabawy, myśląc nad sposobem wychowania kota i nauczenia go różnych rzeczy ćwiczy kreatywność i wyobraźnię.

Jak widać, połączenie dziecka z kotem nie musi wcale oznaczać tragedii, a nawet wręcz przeciwnie – jest niezwykle korzystne dla rozwoju maluszka. Ważne jest jednak przestrzeganie kilku zasad i pamiętanie, że kot jest żywym stworzeniem, a nie zabawką i musi być traktowany w odpowiedni sposób.