Ta wiedza może uratować życie Twojego dziecka: jak przeprowadzić RKO u dzieci?

RKO u dzieci i niemowtąt: wytyczne

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa ma na celu ratowanie życia i zdrowia osób, które na skutek różnych wypadków czy innych okoliczności doznały zatrzymania krążenia oraz oddychania. Natychmiastowe rozpoczęcie RKO u dzieci i niemowląr znacznie zwiększa szanse przeżycia pacjenta, dlatego w żadnym wypadku nie należy zwlekać, jeśli zauważy się osobę, która może potrzebować pomocy.

RKO dzieli się na dwa rodzaje:

• Pierwszy rodzaj to tak zwany ALS (z angielskiego Advanced Life Support). Ten rodzaj resuscytacji jest przeprowadzany przez osoby, które mają wykształcenie medyczne.
• Drugą odmianą resuscytacji krążeniowo-oddechowej jest BLS (Basic Life Support). BLS może być przeprowadzany przez każdego, a jego zasady powinna znać każda osoba, ponieważ te proste czynności mogą naprawdę uratować czyjeś życie.

Resuscytację krążeniowo-oddechową przeprowadza się częściej u osób dorosłych, jednak u dzieci również pojawia się konieczność jej zastosowania, kiedy dochodzi do zatrzymania krążenia i oddychania. Najczęstsze sytuacje, w których konieczne jest przeprowadzenie RKO u dzieci to wypadki, tonięcie, a także zadławienie.

RKO u niemowląt i dzieci

Podstawową zasadą, której należy przestrzegać w przypadku przeprowadzania resuscytacji, zarówno u dzieci i niemowląt, jak i u dorosłych, jest zapewnienie sobie oraz osobie, której udzielana jest pomoc bezpieczeństwa. W pierwszej kolejności należy sprawdzić, czy w miejscu wypadku nie występują żadne zagrożenia. Jeśli pomoc jest udzielana na drodze, należy upewnić się, czy nie istnieje ryzyko, że zostaniemy niezauważeni przez innych uczestników ruchu.

Gdy podczas przeprowadzania czynności ratowniczych jesteśmy z poszkodowanym sami, najpierw należy przeprowadzać RKO przez 2 minuty, a dopiero później zadzwonić na pogotowie – numery 112 lub 999. Po tym czasie można również poszukać automatycznego defibrylatora zewnętrznego (AED). Jeżeli mamy kogoś do pomocy, osoba ta powinna powiadomić odpowiednie służby.

Algorytm RKO u dzieci

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa składa się z kilku podstawowych kroków:

1. Sprawdzenie przytomności

Po upewnieniu się, że znajdujemy się w bezpiecznym otoczeniu i nic nam nie zagraża, należy sprawdzić, czy dziecko lub niemowlak jest przytomny. W tym celu należy mówić do dziecka, zadawać mu proste pytania. Jeśli dziecko nie odpowiada można go delikatnie dotknąć, jednak nie potrząsać, szczególnie jeżeli istnieje podejrzenie, że u poszkodowanego mogło dojść do urazu kręgosłupa albo urazu głowy. W takich sytuacjach dziecka nie należy również przemieszczać.

2. Sprawdzenie oddechu

Jeśli stwierdzimy, że dziecko jest nieprzytomne i nie odpowiada, należy sprawdzić czy oddycha. Oceny oddechu należy dokonać za pomocą wzroku, czyli obserwując ruch klatki piersiowej, dotyku, czyli przykładając policzek blisko buzi dziecka i sprawdzając, czy oddech jest wyczuwalny na policzku, a także za pomocą słuchu, czyli nadstawiając ucho blisko twarzy dziecka i wsłuchując się w szmer oddechowy. Sprawdzenie oddechu nie powinno trwać dłużej niż 10 sekund – podczas resuscytacji liczy się każda sekunda, dlatego nie należy zwlekać z podjęciem kolejnych kroków. Podczas sprawdzania oddechu można również sprawdzić tętno, ale nie jest to obowiązkowy krok.

3. Sprawdzenie drożności dróg oddechowych

Jeżeli dziecko nie oddycha, koniecznie należy udrożnić jego drogi oddechowe. Aby to zrobić, należy położyć jedną dłoń na czole dziecka, a drugą delikatnie unieść do góry brodę. W takim położeniu należy obejrzeć jamę ustną dziecka w poszukiwaniu jakichkolwiek ciał obcych. Jeśli w jamie ustnej lub gardle dziecka widoczne jest ciało obce, należy je niezwłocznie usunąć.

4. Uciski klatki piersiowej

Jeżeli mimo udrożnienia dróg oddechowych dziecko nadal nie oddycha, a także nie wyczuwa się u niego tętna, natychmiast należy rozpocząć uciskanie klatki piersiowej. Przed przystąpieniem do uciskania klatki piersiowej należy wykonać 5 wdechów ratowniczych. Uciskanie klatki piersiowej oraz oddechy ratownicze powinno przeprowadzać się w sekwencji 30 ucisków na 2 wdechy. Jeśli resuscytację prowadzą dwie osoby, należy wykonywać 15 uciśnięć na 2 wdechy. Tempo uciskania powinno wynosić około 100-120 uciśnięć na minutę.

Różnice RKO u dzieci i dorosłych

Istotną różnicą między przeprowadzaniem RKO u dzieci oraz dorosłych jest głębokość, na jaką uciska się klatkę piersiową ratowanej osoby. W przypadku niemowlaków głębokość ucisku powinna wynosić 4 centymetry. Jeśli resuscytację przeprowadza jedna osoba, uciski należy wykonywać kładąc pośrodku klatki piersiowej dziecka, poniżej linii sutków, dwa palce. Jeżeli w RKO uczestniczą dwie osoby, klatkę piersiową należy objąć z dwóch stron i ułożyć kciuki na środku klatki, poniżej linii sutków. U dzieci w wieku powyżej pierwszego roku życia, aż do okresu pokwitania, uciski wykonuje się na głębokość 5 centymetrów. W przypadku dzieci w tej grupie wiekowej resuscytację wykonuje się obiema rękoma lub jedną ręką, jeśli dziecko jest małe. Dłonie należy położyć w dolnej części mostka. U młodzieży klatkę piersiową uciska się podobnie jak u dorosłych, czyli na głębokość około 5-6 centymetrów. Żeby przeprowadzić RKO w takiej sytuacji dłonie należy spleść i umieścić w dolnej części mostka.

Po każdym ucisku klatka piersiowa powinna wrócić do swojego kształtu sprzed ucisku. Między kolejnymi uciskami nie należy jednak robić przerw dłuższych niż 10 sekund. RKO należy prowadzić do momentu, w którym u poszkodowanego powrócą czynności układu krążenia lub do odzyskania przytomności. Jeśli przytomność ani czynności krążeniowe nie wracają, resuscytację należy prowadzić do momentu pojawienia się pogotowia lub utraty sił.

Sprawdź też:

• Kąpiel w fontannie może być przyczyną groźnych chorób
• Mrożone warzywa źródłem bakterii zagrażającej dzieciom i kobietom w ciąży

[Zdjęcie główne: depositphotos.com]