Ciąża z in vitro: Diagnostyka preimplantacyjna

Szanse na zaburzenia genetyczne płodu wzrastają wraz z wiekiem matki. Ciąża powyżej 35. roku życia wiąże się ze sporym ryzykiem, dlatego lekarze sugerują swoim pacjentkom, by nie czekały w nieskończoność z decyzją o dziecku. Pewne ryzyko niesie za sobą również zapłodnienie in vitro. Specjaliści doradzają, by zarodek jeszcze przed umieszczeniem w macicy kobiety został przebadany pod kątem nieprawidłowości genetycznych.

Zobacz też: Ciąża z in vitro a menopauza

Ciąża po in vitro: po co badania?

Cała procedura in vitro wiąże się nie tylko z dużymi nakładami finansowymi, ale również sporym obciążeniem psychicznym dla pary starającej się o dziecko. Podczas starań wyłącznie siłami natury, często dochodzi do samoistnego poronienia, o którym nierzadko przyszli rodzice nawet nie wiedzą. Jest to naturalny proces, ponieważ nie każde połączenie żeńskich i męskich komórek rozrodczych ma szansę utrzymać się przy życiu w pierwszych kilkudziesięciu godzinach po zapłodnieniu. Przy procedurze in vitro należy za wszelką cenę uniknąć sytuacji, w których mogłoby dojść do podobnego zdarzenia – nie tylko ze względu na koszty finansowe kolejnych prób, ale również ze względu na stan psychiczny przyszłych rodziców. Niektóre zarodki mogą mieć wady uniemożliwiające im zagnieżdżenie się w ścianach macicy. W innych może rozwijać się choroba, przez którą ciąża może zostać poroniona na dalszych etapach lub dziecko urodzi się z upośledzeniami fizycznymi lub psychicznymi.

Poznaj: Realne ceny in vitro w Polsce

Dlatego zarodki, które mają zostać umieszczone w macicy kobiety, powinny zostać gruntownie przebadane. Przeprowadzanie tych badań zaleca się wobec wszystkich przypadków, ale ze względu na koszty, często badania te są pomijane. Silnie rekomenduje się je natomiast parom, u których może wystąpić ryzyko uszkodzeń zarodka lub nieprawidłowości genetycznych.  Jakie są to sytuacje?

• gdy któryś przyszły rodzic jest nosicielem choroby genetycznej
• gdy kobieta kilkukrotnie roniła poprzednie ciąże
• gdy kobieta ukończyła 35. rok życia
• gdy kobieta urodziła już dziecko obciążone chorobą genetyczną

Badania wykonywane na zarodku, który powstał dzięki zapłodnieniu pozaustrojowemu, są w stanie wykazać czy występują w nim wady DNA. Diagnostyka preimplantacyjna pozwala na dokładne przeanalizowanie zarodka pod kątem genetycznym. Badaniu może zostać także poddana komórka jajowa jeszcze przed zapłodnieniem.

Celem badań jest wykrycie dziedzicznych wad genetycznych oraz mutacji genowych, które wpłyną negatywnie na rozwój fizyczny i intelektualny dziecka.

Badania in vitro

Jednym z badań, które zaliczają się do diagnostyki preimplantacyjnej jest badanie PGD. Na czym konkretnie polega i co daje pacjentom informacja uzyskana w wyniku tego badania oraz jakie skutki niesie za sobą diagnostyka preimplantacyjna opowiedział nam nasz specjalista dr Artur Polak:

Diagnostyka przedimplantacyjna polega na pobraniu kilkunastu komórek z zarodka i przebadaniu tych komórek genetycznie. Jeżeli któreś z rodziców zarodka ma stwierdzoną nieprawidłowość genetyczną to wiemy pod jakim kątem badać zarodek. Mówimy wówczas o PGD – przedimplantacyjnym badaniu pod kątem określonej nieprawidłowości – wiemy czego szukać. Jeżeli u rodziców nie stwierdza się nieprawidłowości genetycznych to możemy sprawdzić zarodek pod kątem najczęściej występujących wadach genetycznych – PGS – przedimplantacyjny screening genetyczny. O ile PGD nie budzi wątpliwości co do zasadności, to PGS już tak. Wątpliwości dotyczą na przykład takich kwestii jak: czy wykonanie badania nie obniża skuteczności procedury, na ile wynik jest miarodajny, co robić z zarodkami wykazującymi nieprawidłowości.

Kolejnym badaniem jest badanie PGS. Jest to badanie przesiewowe. Polega na ustaleniu liczby chromosomów w DNA zarodka. Wszelkie odchylenia od normy mogą być zapowiedzią chorób, które zaowocują upośledzeniem fizycznym lub psychicznym dziecka. Zarodek z nieprawidłową ilością chromosomów może rozwinąć się w płód dotknięty między innymi zespołem Downa, Edwardsa, Patau, Turnera lub Klinefeltera. Badanie to pozwala także wykluczyć jednogenowe choroby, w tym chorobę Huntingtona czy mukowiscydozę.

NASZ SPECJALISTA:
Dr n. med. Artur Polak – Założyciel i Dyrektor Kliniki Leczenia Niepłodności Polmedis oraz Dyrektor ds. Laboratoryjnych, ginekolog-położnik z ponad 20-letnim doświadczeniem w leczeniu niepłodności. Artur Polak posiada certyfikat embriologa klinicznego ESHRE podkreślający wysoką i w pełni bezpieczną jakość usług.
Klinika Polmedis we Wrocławiu działa od 1998 roku. Od 2002 wdrożona jest tutaj metoda leczenia niepłodności zapłodnieniem pozaustrojowym – in vitro (IVF). Klinika jest pionierem na rynku dolnośląskim w leczeniu metodą in vitro. To tutaj przyszło na świat pierwsze na Dolnym Śląsku dziecko urodzone w wyniku zastosowania zapłodnienia pozaustrojowego metodą ICSI oraz po podaniu mrożonych zarodków, a także w wyniku zastosowania gamet od anonimowych dawców.
Więcej o klinice: polmedis.pl