Czy kiedyś było łatwiej być mamą?

Podobno po urodzeniu dziecka świeżo upieczona mama musi przyswoić ponad sto nowych czynności.
Prawie tyle samo należy opanować, żeby prowadzić samochód w wyścigu Formuły 1.

Dużo? Nie tak wiele, jeśli uwzględnimy, że poza konkretnymi czynnościami nowych sytuacji, pytań, problemów i stanów emocjonalnych, z którymi styka się mama, jest przynajmniej trzy razy więcej. A mówimy tylko o pierwszym roku życia dziecka.

Rozpoznanie rodzajów płaczu i reakcji na nie, nieprzespane noce, zmęczenie, nasza relacja z partnerem, wymagający proces stawania się mamą i tatą. Pełno wątpliwości związanych z fizjologią i zdrowiem dziecka. Kolejne pytania o to, czy masować brzuszek w trakcie kolki. W końcu pierwszy samodzielny posiłek i pierwszy krok. Jak w tym wszystkim poradzić sobie ze swoim strachem o dziecko, z własnym ciałem, przez które często matki czują się zdradzone? Piękne w ciąży paznokcie nagle zaczynają się łamać, włosy – wypadać, skóra jest wiotka i już nie opina krągłego brzuszka.

Jak troskę o niemowlaka pogodzić z potrzebą odpoczynku i czasem tylko dla siebie? Na wszystkie te pytania nie ma oczywistych odpowiedzi.

Współczesne rodzicielstwo dominują wewnętrzne rozterki i poczucie winy bycia „niewystarczająco dobrym rodzicem”.

Zmiany cywilizacyjne, zachodzące szczególnie intensywnie w ostatnich 100 – 150 latach, diametralnie zmieniły sposób myślenia o dziecku i dzieciństwie. Dziecku przypisano wyjątkową wartość, tym samym dzieciństwo zaczęło być postrzegane jako bardzo ważny okres, często okres przesądzający o dalszym życiu człowieka. Rodzice mając świadomość odpowiedzialności, jaka na nich spoczywa w związku z koniecznością wyposażenia dziecka w wiedzę i kompetencje, warunkujące sukces w dorosłym życiu, na coraz bardziej wymagającym rynku pracy, nierzadko czują ogromną presję. Pojawiło się wiele teorii naukowych, a także potocznych przekonań i poglądów, wskazujących jedynie słuszne sposoby odżywiania się w czasie ciąży, przygotowania się do narodzin, a potem – zachowania związane z porodem i połogiem, karmieniem, przewijaniem i kąpaniem dziecka, doborem najbardziej stymulujących rozwój zabawek, najlepszego przedszkola itd.

Ważne jest, aby partnerzy wspierali się wzajemnie, zwłaszcza w tych pierwszych tygodniach po przyjściu na świat dziecka, kiedy cały ich dotychczasowy świat staje na głowie.

Zapewne rodzicielstwo nigdy nie było łatwym zadaniem. Bez wątpienia uległ zmianie rodzaj trudności, z którymi rodzice na co dzień się borykają. Pamiętajmy, że jesteśmy w samym środku zmiany wzorców tego, jak zachowuje się mama, a jak tata. Powoli, powoli, ale jednak idziemy do przodu, by coraz częściej rozmawiać o tym jak naprawdę się czujemy w naszych nowych rodzicielskich rolach i wobec siebie. Najważniejsze jest mówić otwarcie
o swoich obawach i oczekiwaniach, bez lęku i szukać wsparcia u siebie nawzajem.

Na podstawie materiałów kampanii „Wspieramy Was od 1. dnia”