Popuszczanie moczu po porodzie – przy kaszlu, kichaniu i śmianiu się

Rodzaje nietrzymania moczu

Nietrzymanie moczu jest przypadłością, która może być wywołana różnymi zaburzeniami. Na tej podstawie wyróżnia się cztery rodzaje nietrzymania moczu, które charakteryzują się tymi samymi objawami – niekontrolowanym popuszczaniem moczu – ale innymi przyczynami. Należy poznać je, by móc wprowadzić odpowiednie leczenie. Jakie rodzaje nietrzymania moczu wyróżniamy?

• Wysiłkowe nietrzymanie moczu – to najczęściej występujący rodzaj NTM u kobiet. Związany jest on z osłabieniem mięśni dna miednicy, tak zwanych mięśni Kegla, które nie są w stanie odpowiadać za prawidłową pracę zwieracza cewki moczowej. Wysiłkowe nietrzymanie moczu może być spowodowane porodami, otyłością, ciężką pracą fizyczną czy operacjami w obrębie miednicy. Warto przy tym zaznaczyć, iż podczas popuszczania moczu nie jest odczuwalne parcie. Umożliwia to odpowiednie rozpoznanie schorzenia. 
• Naglące nietrzymanie moczu – często jest ono związane z pęcherzem nadreaktywnym (OAB), który powoduje nadaktywność mięśni pęcherza. Przez to podczas zapełnienia pęcherza nawet niewielką ilością moczu, osoba chora odczuwa parcie i ogromną potrzebę mikcji. Przy naglącym nietrzymaniu moczu występuje także nykturia, a zatem oddawanie moczu w nocy minimum dwa razy, częstomocz i parcia naglące.
• Mieszane nietrzymanie moczu – to połączenie dwóch powyższych rodzajów nietrzymania moczu. Może być trudne do prawidłowego zdiagnozowania.
• Nietrzymanie moczu z przepełnienia – ten rodzaj nietrzymania moczu najczęściej występuje u mężczyzn. Spowodowany jest on nierzadko przeszkodą podpęcherzową, która utrudnia prawidłowe oddawanie moczu. Dochodzi wtedy do przepełnienia pęcherza i wylewania się jego zawartości przez cewkę moczową w sposób niekontrolowany. W przypadku tego rodzaju NTM konieczne jest usunięcie przeszkody. 

Wysiłkowe nietrzymanie moczu

Ten rodzaj nietrzymania moczu nie bez powodu najczęściej występuje u kobiet w trakcie ciąży i po porodzie. Ze względu na powiększającą się miednicę, ale także uwolnienie relaksyny – hormonu rozluźniającego mięśnie i stawy – kobiety w ciąży mogą zauważyć popuszczanie niewielkich ilości moczu, zwłaszcza podczas kichania, śmiania się czy kaszlu. Niestety te objawy nie ustępują po rozwiązaniu. Poziom relaksyny nadal jest wysoki, natomiast mięśnie dna miednicy są osłabione po porodzie. Jeśli poród trwał długo bądź waga dziecka wynosiła więcej niż cztery kilogramy, istnieje jeszcze większe prawdopodobieństwo wystąpienia wysiłkowego nietrzymania moczu. 

Kobiety po porodzie nierzadko wstydzą się przyznać do swojej przypadłości, zwłaszcza że w tej chwili muszą borykać się także z opieką nad niemowlęciem. Jednak im szybsza reakcja, tym większa szansa na wprowadzenie leczenia i, co za tym idzie, pozbycie się problemu nietrzymania moczu.

Leczenie nietrzymania moczu

Leczenie nietrzymania moczu zależne jest oczywiście od postawionej diagnozy. Konieczne jest zatem udanie się do lekarza – urologa lub ginekologa prowadzącego ciążę. 

Jedną z najbardziej skutecznych metod leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu jest leczenie zachowawcze, a zatem fizjoterapia oraz zmiany nawyków żywieniowych. Ćwiczenia mięśni dna miednicy można przeprowadzać w domu. Należy jednak pamiętać, iż to fizjoterapeuta je zleca a także pokazuje, w jaki sposób wykonywać je bezpiecznie. Ćwiczenia mają na celu wzmocnienie mięśni Kegla i zniwelowanie problemu nietrzymania moczu. Należy wykonywać je codziennie, po kilka serii. Nie przynoszą one natychmiastowych efektów, jednak już po kilku tygodniach można zauważyć poprawę. 

W sytuacji, w której ćwiczenia nie są możliwe – na przykład, gdy mięśnie zostały uszkodzone – konieczne może być stosowanie elektrostymulacji. To terapia wywołująca kontrolowane skurcze, zastępująca świadome ćwiczenia. Jednak jej skuteczność jest największa w połączeniu z treningiem mięśni dna miednicy.

Częstą przyczyną nietrzymania moczu jest także otyłość, zwłaszcza brzuszna. Dlatego jednym z elementów leczenia zachowawczego jest zmiana nawyków żywieniowych i zmniejszenie masy ciała. Dodatkowo zaleca się zrezygnowanie z produktów moczopędnych czy działających drażniąco na układ moczowy.

Jeśli terapia zachowawcza nie przynosi efektów lub nietrzymanie moczu jest wyjątkowo nasilone, lekarz może zalecić leczenie operacyjne. Ma ono na celu podparcie cewki za pomocą paska – syntetycznego lub pobranego z powięzi mięśnia. Operacja wykonywana jest metodą laparoskopową i daje nawet 95% szans na całkowite wyleczenie. 

Warto także pamiętać, by podczas całego procesu diagnostycznego oraz leczenia korzystać z wyrobów, które mają celu wchłanianie wilgoci oraz minimalizowanie dyskomfortu związanego z nietrzymaniem moczu. Umożliwia to zmniejszenie ryzyka związanego z pojawieniem się podrażnień czy nawet odparzeń, spowodowanych ekspozycją na wilgoć oraz substancje drażniące. Kobietom, które borykają się z kropelkowym, lekkim czy średnim nietrzymaniem moczu zaleca się korzystanie z wkładek urologicznych. To wyroby chłonne podobne do podpasek, zakładane w ten sam sposób, jednak dużo bardziej chłonne. Wkładki urologiczne charakteryzują się także pochłanianiem nieprzyjemnych zapachów dzięki zawartości substancji absorbujących i antybakteryjnych. Dzięki temu zapewniają one poczucie komfortu podczas codziennych czynności.

Popuszczanie moczu po porodzie jest normalną, często spotykaną przypadłością, której jednak nie należy bagatelizować. Może ono bowiem szybko przerodzić się w większy problem, który stanie się znacznie trudniejszy do wyleczenia. Dlatego tak konieczna jest szybka rozmowa z lekarzem oraz podjęcie odpowiednich działań.