Wodniak jądra u dziecka – przyczyny, objawy, leczenie

Wodniak jądra u dziecka – co to jest i jakie są jego objawy?

Kiedy płyn surowiczy, gromadzi się między wewnętrznymi osłonkami jądra, mówimy o wodniaku jądra. Przypadłość ta dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych. Do najbardziej charakterystycznych objawów wodniaka jądra zaliczamy powiększenie moszny. Jej skóra jest napięta i zaczerwieniona, ale nie towarzyszą temu dolegliwości bólowe. Jeżeli wodniak jest duży, może powodować dyskomfort podczas chodzenia. Wodniak nie wpływa w żaden sposób na oddawanie moczu.

Przyczyny powstawania wodniaków jądra

Wodniak jądra może wystąpić nawet u noworodka. Jego przyczyną jest wówczas niezrośnięcie się wyrostka pochwowego. Jeżeli wyrostek zrośnie się samoistnie, nie ma potrzeby wdrażania leczenia. Jeżeli tak się nie stanie, konieczne jest leczenie chirurgiczne, które wykonuje się zazwyczaj, po skończeniu przez dziecko 2 roku życia.

U starszych chłopców, wodniak jądra powstaję najczęściej w wyniku urazu mechanicznego. Dochodzi do tego podczas zabawy, czy gry w piłkę, kiedy chłopiec dozna urazu krocza. U dorosłych, przyczyną wodniaka jądra najczęściej jest brak równowagi, między wydzielaniem płynu, a jego wchłanianiem przez tkanki, co z kolei może być spowodowane ostrym zapaleniem jądra, najądrza lub urazem mechanicznym.

Niekiedy, wodniak może powstać w wyniku powikłań, podczas operacji przepukliny pachowinowo mosznowej, lub usuwania żylaków powrózka nasiennego. Zdarza się również, że wodniak pojawia się w przebiegu nowotworu jądra. U dorosłych mężczyzn powiększający się wodniak, może powodować spadek produkcji plemników w jądrach, oraz zmniejszeniem ich ruchliwości, z powodu zaburzeń termoregulacji jąder.

Diagnostyka wodniaka jądra

Diagnostyka wodniaka jądra polega na wykonaniu specjalistycznego badania – diafanoskopi. Podczas diafanoskopii moszna pacjenta jest podświetlana, po to, aby sprawdzić czy przez powiększone jądro przechodzi światło. Jeżeli tak, wówczas powodem jest zgromadzenie płynu, czyli wodniak. Jeżeli światło nie przechodzi, może to świadczyć o występowaniu zmiany, która być może wymaga pilnej interwencji i dokładniejszej diagnostyki. W przypadku podejrzenia zmian chorobowych w jądrze, może być konieczna biopsja jądra, w celu pobrania wycinka do analizy. Pozwoli to określić charter zmiany. Oprócz diafanoskopii, do diagnostyki wodniaka jądra, stosuje się również tradycyjne badanie ultrasonograficzne -USG.

Leczenie wodniaka jądra

Jeżeli wodniak jądra, zdiagnozowany u noworodka lub dziecka poniżej 2 r.ż nie wchłonął się samoistnie, konieczne jest leczenie chirurgiczne – czyli operacja.Podobnie u starszych chłopców, oraz dorosłych mężczyzn, u których wodniak ma charakter nabyty. Leczenie chirurgiczne wodniaka jądra, wykonuje się za pomocą dwóch metod –Winkelmanna i Bergmanna. W obu przypadkach, zabieg wykonywany jest od strony moszny lub pachwiny i polega na odprowadzeniu płynu z jamy wodniaka. Różnią się one jedynie tym, że podczas zabiegu metodą Bergmanna, chirurg usuwa również nadmiar osłonek, gdzie zbierał się płyn.

Punkcja jądra

Alternatywną metodą leczenia, jest punkcja jądra. Podczas punkcji, lekarz nakłuwa wodniaka i odprowadza nagromadzony płyn. Jest to zabieg mniej inwazyjny, jednak niesie ryzyko nawrotu schorzenia. Ponadto, podczas punkcji jest większe ryzyko infekcji, która może doprowadzić do większych powikłań i stanów zapalnych jądra. Ze względu na mniejszą skuteczność i ryzyko powikłań, punkcja stosowana jest bardzo rzadko w leczeniu wodniaków jądra.

Rekonwalescencja po zabiegu usunięcia wodniaka jądra

Podstawową zasadą podczas rekonwalescencji po chirurgicznym usunięciu wodniaka, jest dbałość o higienę. Ranę należy przemywać, podczas każdej zmiany opatrunku i chronić ją przed zabrudzeniami. Przez kilka tygodni po zabiegu, należy ograniczyć wysiłek fizyczny. Obrzęk oraz ból pooperacyjny, załagodzą środki przeciwbólowe dostępne w aptece bez recepty. Po około tygodniu od zabiegu, należy udać się na wizytę kontrolną, na której lekarz prawdopodobnie zdejmie szwy. Tak jak po każdym zabiegu chirurgicznym, proces gojenia rany jest indywidualny i w dużej mierze zależy od tego, czy chory stosuje się do zaleceń lekarza.

[Zdjęcie główne: depositphotos.com]