Bohaterowie ballady "romantyczność". Kto występuje w utworze? Część uczniów popełnia ten błąd bohaterowie ballady romantycznosc
Categories

Bohaterowie ballady „Romantyczność”. Kto występuje w utworze? Część uczniów popełnia ten błąd

  • Iza

„Romantyczność” to utwór, z którym uczniowie zapoznają się już na początku omawiania epoki romantyzmu. Już od momentu publikacji uważany był za manifest programowy tego nurtu w literaturze i jego twórców. Ze względu na nieco archaiczną formę i fakt, że utwór pisany był wierszem, nie wszyscy od razu po pierwszej lekturze wiedzą, jak interpretować zdarzenia. Kim są bohaterowie ballady „Romantyczność” i co nam przekazują?

Bohaterowie ballady „Romantyczność”

Ballada „Romantyczność” to dość krótki utwór, dlatego nie pojawia się w nim zbyt w wielu bohaterów. Wbrew pozorom jednak, mimo niewielkiej objętość, tekst jest bardzo treściwy i nie bez przyczyny już w czasach Mickiewicza określano go jako manifest programowy romantyzmu.

Tematem utworu jest rozpacz młodej dziewczyny po stracie ukochanego. Pogrążona w głębokiej żałobie Karusia nie może pogodzić się ze stratą, widzi ducha swojego ukochanego, chciałaby do niego dołączyć. Zarówno zgromadzeni na rynku mieszkańcy, jak i narrator współczują dziewczynie i przeżywają jej smutek. Sceptycznie do całej sytuacji podchodzi wyłącznie Starzec, który kwestionuje istnienie świata niematerialnego.

„Romantyczność” – charakterystyka bohaterów:

  • Karusia – młoda dziewczyna, zrozpaczona po stracie ukochanego Jasia, który zmarł 3 lata wcześniej, widzi ducha zmarłego, płacze i chciałaby znów móc się z nim połączyć,
  • Duch Jasia – zmarły trzy lata wcześniej ukochany Karusi, który również był mieszkańcem miasteczka; teraz występuje jako widmo, które ukazuje się dziewczynie;
  • Lud – mieszkańcy miasteczka i okolicy, którzy są świadkami dziwnego zachowania i rozpaczy dziewczyny; najpierw tylko przyglądają się zaciekawieniem, w końcu zaczynają wierzyć dziewczynie i współczuć jej, modlą się nawet za nią i zmarłego Jasia,
  • Narrator – świadek zdarzenia, wchodzi w polemikę z wypowiadającym się w utworze starcem; zaznacza, że wierzy dziewczynie, bo nie chce polegać wyłącznie na rozumie i doświadczeniu; uważa, że w świecie musi być coś głębszego, niematerialnego;
  • Starzec – świadek zdarzenia, racjonalista, w życiu kieruje się przede wszystkim rozumem i doświadczeniem, dlatego nie wierzy, że dziewczyna faktycznie widzi ducha ukochanego; nieco z pogardą zwraca się do przejętego tłumu i próbuje zgromadzonych przekonać, że to wszystko bzdury.

Zobacz: Przedstawienie postaci. Jak napisać opis bohatera krok po kroku? Sprawdzone wskazówki

Jak został przez poetę przedstawiony starzec?

Starzec jest racjonalistą, wychowanym w duchu oświecenia, czyli epoki, która w momencie publikacji utworu, ustępowała już miejsca nowym romantycznym nurtom. Ponieważ Mickiewicz należał do młodego pokolenia, przedstawił starca jako zupełnie nieczułego, zimnego realistę, który opiera się wyłącznie na rozumie i doświadczeniu, nie przejmują się uczuciami i nie dopuszczając do siebie nawet myśli o tym, że na świecie kryje się jakaś warstwa metafizyczna, niezbadana dotąd ludzkim umysłem. Starzec nie tylko nie wierzy dziewczynie, ale w dodatku traktuje cały zgromadzony tłum pogardliwie i z wyższością.

Sprawdź też:

Post navigation