Różyczka jest chorobą zakaźną, ale nie powinniśmy się jej obawiać. Im wcześniej ją przejdziemy, tym dla nas lepiej. U małych dzieci przebieg choroby jest zazwyczaj łagodny. U młodzieży lub dorosłych objawy różyczki mogą przypominać grypę i być o wiele bardziej dokuczliwe. Prawdziwym zagrożeniem choroba jest dla kobiet w ciąży i ich nienarodzonych dzieci.
Na różyczkę najczęściej zapadają dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym. W jaki sposób się zarażają? Wirus przenosi się drogą kropelkową, przy czym okres wylęgania choroby jest długi – trwa od 14 do 21 dni, a chory zaraża nawet tydzień przed wystąpieniem wysypki i do pięciu dni po niej. Trudno się więc przed różyczką uchronić, gdy ktoś w naszym otoczeniu zachorował.
Jakie są objawy różyczki u dzieci?
Objawy różyczki, które najczęściej występują u dziecka to:
- wysypka – czerwone plamki pojawiają się najpierw za uszami, stopniowo przechodząc na twarz i szyję. Następnego dnia mogą być widoczne również na tułowiu oraz rękach i nogach. Na szczęście, wysypka wywołana przez różyczkę bardzo rzadko swędzi i mija w ciągu pięciu dni bez stosowania leków. Bywa i tak, że w ogóle się nie pojawia;
- powiększone węzły chłonne na karku, szyi oraz za uszami;
- gorączka – najczęściej występuje u dzieci, które nie mają wysypki.
Jak wygląda różyczka u dorosłych i młodzieży?
Jej objawy mogą przypominać grypę. Oprócz wysypki i powiększonych węzłów chłonnych występują:
- katar i ból gardła,
- ból głowy,
- bóle stawów i mięśni,
- gorączka,
- brak apetytu.
Dużo łatwiej więc przechodzi się chorobę we wczesnym dzieciństwie.
Leczenie różyczki
Mimo że u dzieci różyczka przebiega łagodnie i mija bez podawania leków, odwiedźmy lekarza. Jej objawy są mało charakterystyczne, warto więc, by pediatra wykluczył inne choroby. Jeśli maluch ma gorączkę, podajmy mu dostosowany do jego wieku lek, który ją zbije. Chore dziecko powinno leżeć w łóżku i nie opuszczać domu, by nie zarażać innych i uniknąć powikłań (zapalenie mózgu, zapalenie stawów oraz skaza krwotoczna).
Na różyczkę choruje się tylko raz w życiu. Odporność zapewnia też szczepienie, obecnie powszechne u dzieci w 13.–14. miesiącu życia i powtarzane później w wieku 10–11 lat. Niemowlęta, których matki chorowały lub zostały zaszczepione, są odporne na chorobę do szóstego miesiąca życia.
Różyczka u kobiet w ciąży
O ile różyczka nie jest chorobą groźną dla dzieci, o tyle dla kobiet w ciąży – już tak. Wirus przenika przez łożysko do płodu i może wywołać poronienie, przedwczesny poród lub zespół Gregga, czyli poważne wady rozwojowe u dziecka:
- uszkodzenia wzroku: jaskrę, zaćmę, retinopatię, zeza,
- utratę słuchu,
- wady układu krążenia,
- mózgowe porażenie dziecięce,
- niedorozwój kończyn,
- wodogłowie,
- choroby płuc, nerek, wątroby i mięśni.
Wirus jest najbardziej niebezpieczny dla płodu w pierwszym trymestrze ciąży. Zarażone w łonie matki dziecko rodzi się z tzw. różyczką wrodzoną, a konsekwencje choroby może odczuwać do końca życia. Dlatego kobietom planującym zajście w ciążę, które nie przechodziły różyczki i nie były szczepione, zaleca się wykonanie szczepienia – co najmniej trzy miesiące przed tym, zanim zaczną starać się o dziecko.
Lekarz może zlecić kobiecie ciężarnej wykonanie prób na przeciwciała IgG przeciwko różyczce. Jeśli wynik jest pozytywny, stosuje się leczenie gamma-globuliną. By zwalczyć wirusa, powinna ona jednak zostać podana do pięciu dni po kontakcie z chorą osobą.
Zdjęcie główne: Wikipedia
