Ekspresowy poród

Słuchajcie kobitki nudzi mi się strasznie a że to nie długa chistoria to wam ją opiszę 🙂
Termin miałam na 16 lutego ale dzieciaczkowi się śpieszyło. 3 lutego jak zwykle przy komputerze (bo ja jestem komputerowa mama, nawet karmie przed monitorem) poczułam silny skurcz w dole brzucha patrze na zegarek – 19.00. O 19.05 kolejny skurcz, 19.10 kolejny. Ja spanikowana ale tesz ucieszona że wreszcie synka na oczy zobacze, chłop czerwony ze strachu 🙂 Potem skurcze już co 2 lub 3 minuty. Dobrze że mąż uwziął się aby jechać do szpitala, ja chciałam jeszcze czekać. Taksówkarz przestraszony że mu fotele zapaskudze 🙂 a ja z tyłu już z bulu nie wyrabiałam, skurcze dosłownie co 2 minuty. O 19.30 byliśmy pod szpitalem, a ja już czułam bóle parte (okropieństwo). Krzycze na korytarzu że zaraz urodze a miła pani w recepcji rzuca mi pod nos papiery do wypełnienia. Tłumacze jej że czuje jak główka prze mi do wyjścia a ona że nic się nie dzieje, że ja TYLKO rodzę, bardzo miła prawda?! Kazała mi kawał drogi przejść aby podłączyć mnie pod KTG, a ból stawał się już prawie nie do zniesienia, myślałam że urodze na korytarzu. Godzina 19.40 rozwarcie na 6 palców. Oczywiście jeszcze skok na samolocik ginekoloczny, i dopiero jak mnie pan doktor zbadał to wielki ryk na sali o wózek inwalidzki bo ta pani za 5 minut tu urodzi. Mąż dzielnie prowadził pojazd, ja się drę, na izbie przyjęć pełno obcych ludzi kturzy na wszystko patrzyli, normalnie jak w filmie jakimś 🙂 Jazda windą na porodówkę i chop na łóżko. 19.45 odeszły mi wody już na łóżku, skurcz party a ja się drę wniebogłosy 🙂 Lekarz stwierdził że mam się tak niedrzeć bo obok leży pani ktura jeszcze nie rodziła i ją przestrasze. Delikatnie powiedziałam że g…. mnie to obchodzi i i żeby nie komentował. Przy kolejnym skurczu już się nie darłam, zatkało mnie poprostu. Przy trzecim skurczu zebrałam się w sobie, zacisnęłam zęby i… o 19.55 – PLUM… dosłownie tak to można nazwać poczułam jak moje maleństwo wypłynęło ze mnie, powiem wam że to było najmilsze uczucie jakiego kiedykolwiek doznałam 🙂 Lekarz krzyczy że córka a ja na niego się patrze jak na wariata i się pytam czy się nie pomylił? Miał być synek…. :):) Uśmiechnął się miło i powiedział że nie widzi aby coś miedzy krokiem zwisało. No cóż życie zsyła nam niespodzianki 🙂 Potem już tylko łożysko, szycie, mycie i dali mi malutką do piersi.
Lekarz nazwał muj poród ekspresowym 🙂 55 minut. Gdybym zwlekała dłużej napewno urodziła bym w domu.
No cóż jak to stwierdziły moje koleżanki, jestem stworzona do rodzenia 🙂 Jeżeli tak ma wyglądać każdy muj poród moge rodzić co roku. Fakt faktem bolało strasznie, ale zapomniałam o tym dosłownie od razu, jeszcze na łózku porodowym.
Pobyt w szpitalu mija szybko, dziewczyny kture jeszcze nie rodziły- głowa do góry to naprawde fantastyczne przeżycie. Wiem że niekture matki męczą się po kilka a nawet kilkanaście godzin, ale żadna mi nie powie że nie było warto, prawda? 🙂 Jestem bogatsza o najważniejsze wydarzenie w życiu kobiety – Poród. I wiecie co?? Chyba trochę dorosłam, spoważniałam 🙂 Jakoś tak wszystko się zmieniło, nie wiedziałam że można kogoś tak mocno kochać, mam zdrową i śliczną córeczke i nie oddałabym jej za żadne skarby świata….. Życze wszystkim przyszłym mamuśką takiego porodu jak ja miałam. Pa trzymajcie się i nie słuchajcie strasznych chisoryjek o porodzie, to da się przeżyć. Bużka 🙂

Oliwia ur. 03.02.2006