Monocyty to komórki układu odpornościowego. Między innymi to ich poziom określa się podczas wykonywania standardowej morfologii. Co oznacza mała ilość monocytów, a co z kolei sygnalizuje podwyższony poziom monocytów?
Na początku zaserwujemy małą powtórkę z biologii. Ludzka krew składa się tak zwanych elementów morfotycznych. Wytwarza je układ krwiotwórczy. Należy do niego szpik kostny, migdałki, grasica, śledziona i węzły chłonne. Elementy morfotyczne, czyli składniki krwi, dzielą się na leukocyty, erytrocyty i trombocyty. Leukocyty to krwinki białe, erytrocyty to krwinki czerwone, a trombocyty to płytki krwi. Skupmy się teraz na leukocytach.
Leukocyty, czyli białe krwinki, to podstawowy element układu odpornościowego. Ich zadaniem jest ochrona organizmu przed bakteriami, wirusami i innymi patogenami, które go atakują każdego dnia. Wśród leukocytów wyróżnia się pięć ich rodzajów: neutrofile, eozynofile, bazofile, limfocyty i – wreszcie dochodzimy do sedna – monocyty.
Monocyty, czyli białe krwinki
Monocyty stanowią od 5 do 8% wszystkich leukocytów. Są największymi komórkami białych krwinek. Produkowane są głównie przez szpik kostny. Nazywane są komórkami żernymi, ponieważ zaliczają się do grona fagocytów, czyli komórek zdolnych do pożerania innych komórek. W przypadku monocytów ich pokarmem są stare komórki, zdenaturyzowane białka, a także komórki obce, czyli patogeny wywołujące choroby.
Na powierzchni monocytów znajdują się receptory, które pozwalają im na namierzenie miejsca stanu zapalnego. Bezbłędnie wykrywają, gdzie są potrzebne i podążają tam, by wziąć udział w obronie organizmu przed chorobą.
Monocyty poniżej normy
Co oznacza niski poziom monocytów, który ujawnił się w morfologii? Stan obniżenia monocytów nazywany jest monocytopenią. W pierwszej kolejności może ona wskazywać na zaburzenia w obrębie działania układu odpornościowego. Niski poziom monocytów zwiększa skłonność do infekcji.
To właśnie również infekcja może być powodem obniżonej ilości monocytów. Organizm na walkę z nią zużywa ich więcej niż jest w stanie produkować.
Bardzo niski poziom monocytów towarzyszy wirusowi HIV, a następnie chorobie AIDS.
Podwyższone monocyty
Wysoki poziom monocytów nazywany jest monocytozą. Może ona świadczyć o szeregu nieprawidłowości. Przede wszystkim podstawowym jej powodem są zakażenia bakteryjne i wirusowe, a także okres zdrowienia po ostrych stanach zapalnych. Ponadto wysoki poziom monocytów może wskazywać na:
- Chłoniaka Hodgkina
- Choroby nowotworowe
- Białaczkę
- Chorobę Leśniewskiego-Crohna
- Szpiczaka mnogiego
