Najpiękniejsze wiersze o zimie dla dzieci – utwory o śniegu i mrozie

Wiersze o zimie poruszają tematykę, która zainteresuje nie tylko najmłodszych, ale i dorosłych. Zima to niezwykle wdzięczna pora roku. Śnieg przykrywający drzewa i dachy, mróz malujący wzory na szybach – wszystko to tworzy zachwycający obraz, który daje natchnienie i inspiruje. Zimowy krajobraz ma w sobie coś baśniowego i choć jest surowy, to skrywa w sobie niewymówione piękno. Nie należy zatem dziwić się, że motyw zimy pojawia się w lirykach wielu twórców – tych światowej sławy i nieznanych. Prezentujemy najpiękniejsze wiersze o zimie – znanych poetów, dla dzieci i dla dorosłych.

Najpiękniejsze wiersze o zimie dla dzieci

Zima jest najdosadniejszą manifestacją sił natury. Sroga, a zarazem piękna. Niebezpieczna, ale ujmująca. Wiersze o zimie znanych poetów to świetny sposób spędzenia długich wieczorów. 

W mój park, ubielon śnieżnym zimy kwieciem,
Przyjdziesz wśród ciszy nocy księżycowej
I wtedy z wielkich płatów śniegu spleciem
Wieńce na nasze zamyślone głowy;
A gdy mi duszę miłością wzbogacisz,
Pójdziemy błądzić gdzieś wśród sennych zacisz,
Gdzieś w oszronione srebrzyście zatoki,
Gdzie w lodach płoną tęczowe światełka,
Gdzie sercem spokój owłada głęboki,
Gdzie dusza nigdy płaczem smutku nie łka.
Wiem, że niepróżno biegnę w dal oczyma,
Bo ty musisz, jasna i świetlana.
A przyjdziesz zimą, boś niepokalana,
A taka czysta i biała jak zima.
Po mlecznej drodze gwieździstego miału,
Który mróz rozsiał diamentów iskrzycą
Po śnieżnej równi rozrzutną prawicą,
Przyjdziesz z oddali, cicho i pomału.
Aleją białą, ośnieżoną bieży
Jodeł, zieloną młodych, rząd podwójny:
Każdej gałęzi wachlarz wonny, świeży
Obarczon w śniegów osiadłych puch bujny:
Czekają jodły dziewicze i młode,
Miłości mojej dzierżąc kwiaty białe,
By za twą czystość, za twą urodę
Siać je od stóp twych w hołdzie, na twą chwałę.
Mróz, biały ojciec zimy, starzec siwy,
Skrada się w sioła przez śniegowe niwy,
Podchodzi milczkiem pod uśpione chaty
I w przecudowne, fantastyczne kwiaty
Maluje okien szyby srebrnym szronem…
A ludzie rano okien zdziwionem
Spojrzą na szyby, gdzie kwiaty zaklęte
Srebrzą się szczęścia mego słowa święte…Leopold Staff – “Zimowy, biały sen”

Krótki wiersz o zimie dla dzieci

Zima od zawsze inspiruje wielkich twórców. Także Jan Brzechwa poddał się urokowi tej pory roku.

Niebo błękitniało, niebo owdowiało,
Owdowiały błękit białym śniegiem spadł,
Co się nagle stało, że tak biało, biało,
Pod nogami mymi zaszeleścił świat?
Włożę lisią czapę, przypnę lisi ogon,
Zmylę wszystkie ślady, zmiotę śnieżny kurz,
Pójdę sobie drogą, pójdę bez nikogo
I do ciebie nigdy nie powrócę już.Jan Brzechwa – “Zima”

Idzie zima – wierszyk o zimie dla dzieci

Wiersze o zimie są doceniane przez dorosłych czytelników, ale nie tylko. Także mali miłośnicy poezji i zimy znajdą coś dla siebie w repertuarze wielkich twórców.

Jedzie pani Zima,
na koniku białym,
spotkały ją dzieci,
pięknie powitały:
– Droga bani Zimo,
sypnij dużo śniegi,
żeby nam saneczki
nie ustały w biegu.Autor nieznany – “Jedzie zima”

Wierszyki o zimie – krótki wiersz o śniegu

Na temat zimy można napisać niejeden długi utwór, ale wielcy poeci potrafią ująć jej piękno w kilku kunsztownie dobranych słowach.

Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! 
Szczypie w nosy, szczypie w uszu 
Mroźnym śniegiem w oczy prószy,
Wichrem w pola gna!
Nasza zima zła!
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! 
Płachta na niej długa, biała, 
W ręku gałąź oszroniała, 
A na plecach drwa… 
Nasza zima zła!
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! 
A my jej się nie boimy, 
Dalej śnieżkiem w plecy zimy, 
Niech pamiątkę ma!
Nasza zima zła!Maria Konopnicka – “Zła zima”

Szymborska – wiersze o zimie, wiersz o tematyce zimowej

Na piękno zimy nie pozostawała obojętna także Wisława Szymborska. Nasza noblistka potrafiła niezwykle trafnie opisywać otaczający ją świat, choć w przypadku jej twórczości, zima stanowiła tło dla zupełnie innej tematyki.

Do pensjonatu w górach jeździłby,
na obiad do jadalni schodziłby,
na cztery świerki z gałęzi na gałąź
nie otrząsając z nich świeżego śniegu
zza stolika pod oknem patrzyłby.
Z bródką przyciętą w szpic,
łysawy, siwiejący, w okularach,
o pogrubiałych i znużonych rysach twarzy,
z brodawką na policzku i fałdzistym czołem,
jakby anielski marmur oblepiła ludzka glina –
a kiedy to się stało, sam nie wiedziałby,
bo przecież nie gwałtownie, ale pomalutku
zwyżkuje cena za to, że się nie umarło wcześniej
i również on tę cenę płaciłby.
O chrząstce ucha ledwie draśniętej pociskiem
– gdy głowa uchyliła się w ostatniej chwili –
“cholerne miałem szczęście” mawiałby.
Czekając aż podadzą rosół z makaronem
dziennik z bieżącą datą czytałby,
wielkie tytuły, ogłoszenia drobne,
albo bębnił palcami po białym obrusie,
a miałby używane od dawna dłonie
o spierzchłej skórze i wypukłych żyłach.
Czasami ktoś od progu wołałby:
“panie Baczyński, telefon do pana”
i nic dziwnego w tym nie byłoby,
że to on i że wstaje obciągając sweter
i bez pośpiechu rusza w stronę drzwi.
Rozmów na widok ten nie przerywanoby,
w pół gestu i w pół tchu nie zastyganoby,
bo zwykłe to zdarzenie, a szkoda, a szkoda,
jako zwykłe zdarzenie traktowanoby.Wisława Szymborska – “W biały dzień”

Wiersze o zimie w górach

Z czym kojarzy nam się zima? Oczywiście, że z górami. To właśnie ośnieżone szczyty tworzą najpiękniejszy ze wszystkich krajobrazów, na którego urok nikt nie może pozostać obojętny.

Góry rozsnute na świetle księżyca
Rosną jak gdyby na powierzchni blasku
Bezmierna przestrzeń niebo skroś przesyca
I śnieg jest jakby z zielonego piasku.
Na szczytach świerki z japońskiego tuszu
Czarne, wycięte w tarczy księżycowej
Stoją w płonącym światła pióropuszu
Jak w aureoli naokoło głowy.
Świat jest z tysiąca jednej nocy przygód,
Westchnień, przywidzeń, marzeń i sekretów,
Świat wniebowzięty w gwiazd wysokich migot,
Świat dla kochanków i świat dla poetów.Kazimierz Wierzyński – “Zima zakopiańska”

Fraszka o zimie

Motyw zimy, podobnie jak pozostałych pór roku, pojawia się w tematyce wielu wierszy, ale nie tylko. Srogi mróz i śnieg inspirował także twórców fraszek, także tych dla dzieci.

Wiosna
Weź mnie babuniu za rączkę,
razem pójdziemy na łączkę,
tam prześlicznie pachną kwiatki,
złapię motylka do siatki,
a w barwnych jego skrzydełkach,
słoneczko zalśni jak w szkiełkach.

Lato
Nad morze babciu pójdziemy,
zamki z piasku zbudujemy,
muszelkami je ozdobię,
wszystko podaruję tobie.
Gdy się w morzu wykąpiemy,
dalej bawić się będziemy.

Jesień
Wyjdźmy babciu na spacerek,
do parku, później na skwerek.
Zbiorę kasztany, patyki,
zrobimy śmieszne ludziki.
A z listków złoto-czerwonych,
bukiet będzie wymarzony.

Zima
Babciu załóż mi kurteczkę
i szaliczek, ten w krateczkę.
Będę lepiła bałwanka
i posadzę go na sankach.
Zjedźmy z wysokiej górki,
aż szalik poleci w chmurki!Urszula Kowalska – “Cztery pory roku”

Zobacz też:

Dodaj komentarz

Pierścionki zaręczynowe

Pierścionek zaręczynowy

Bardzo mocno w ostatnim czasie na moim blogu wzrosło zainteresowanie oświadczynami i zaręczynami. Na specjalne życzenie jednej z czytelniczek, opisałam dziś przyjęcia zaręczynowe. Dopiero przed chwilą jednak dotarło do mnie,...

Czytaj dalej →
Turystyka

Cicha strefa bez dziecka w samolocie?

Kilka dni temu media związane z podróżami obiegła informacja, że kolejne linie lotnicze wprowadziły na pokładzie swoich samolotów tak zwane strefy bez dzieci. Tego typu rozwiązania można już spotkać w kilku...

Czytaj dalej →
Rodzice.pl - ciąża, poród, dziecko - poradnik dla Rodziców
Logo