Przy szalonym tempie, w jakim żyje dzisiejszy świat, znerwicowane dziecko nie jest niestety rzadkością. Dlatego właśnie tak istotne jest, by rodzice byli wyczuleni na niepokojące objawy i śpieszyli z pomocą kiedy tylko zauważą, że zaburzenia emocjonalne mogą być udziałem ich pociech. „Nerwica” jest dziś potocznym określeniem szeregu problemów, które nękają ludzi niezależnie od wieku.

Nerwicy u dziecka da się zapobiegać

Zanim dojdzie do wykształcenia objawów, warto dowiedzieć się, w jaki sposób uniknąć ich rozwoju. Symptomy nie pojawiają się przecież znikąd. Znerwicowane dzieci często pochodzą z domów, w których brak spokoju – rodzice kłócą się, manifestują swoje problemy i nie chronią dzieci przed kontaktem z nimi. Trzeba koniecznie zdać sobie sprawę z tego, że dzieci są bardzo wrażliwe na atmosferę w rodzinie. Rozwiązanie własnych problemów często oznacza ulgę w problemach dziecka. Warto również przyjrzeć się sytuacji w przedszkolu.

Dzieci mają mniejsze możliwości radzenia sobie ze stresem niż dorośli – dlatego nie powinny być nim nadmiernie obciążone. Do tej kategorii należą wymagania – trzeba rozróżniać wymaganie od malucha, by wypełniał drobne obowiązki, od nadmiernego obciążania go wymaganiami. Nauka samodzielności to zasób, nacisk na osiągnięcia jest zaś obciążeniem.

Równie istotna jest umiejętność rozmawiania z dzieckiem i tłumaczenia mu świata, jego własnych emocji i reakcji innych ludzi. Warto przemyśleć lekturę odpowiedniej literatury lub zapisanie się na kurs komunikacji interpersonalnej z naciskiem na kontakt z dzieckiem.

Nerwica u dzieci w różnym wieku

Nieco inaczej wygląda nerwica u dziecka dziesięcioletniego niż nerwica u dziecka czteroletniego. Objawy często są zależne od wieku. Jak wygląda ta grupa zaburzeń u dzieci przedszkolnych i młodszych?

  • W wieku poniemowlęcym, czyli około 2-3 roku życia, u dziecka zachodzi intensywna nauka różnicowania emocji na przyjemne i nieprzyjemne i odczytywania ich znaczenia. Objawy nerwicowe to głównie brak apetytu, problemy ze snem, widoczne napięcie mięśniowe. Dzieci w tym wieku nie mówią wprost o swoich problemach – trzeba je obserwować i zapewnić im spokój.
  • W wieku przedszkolnym (4-5 lat) dzieci więcej i chętniej mówią o swoich emocjach – strachu, gniewie, niepokoju. Warto ich słuchać i zapewnić sobie w ten sposób zaufanie. Nerwica u 4 letniego dziecka może przejawiać kłopoty z tikami nerwowymi, jąkaniem, łaknieniem.

Jak pokonać nerwicę u dziecka?

Jeśli silne, nieprzyjemne emocje zaczynają rządzić życiem malucha i jego rodziców, trzeba wdrożyć odpowiednią pomoc. Nerwica u dzieci, podobnie jak u dorosłych, wiąże się z szeregiem przykrych przeżyć, a czym dłużej się ją zaniedbuje i ignoruje, tym gorszy przybiera obrót. Dziecko może się poczuć zaniedbane, pozostawione samo sobie, bez oparcia – dlatego lepiej szybko zacząć walczyć z problemem, którym jest nerwica dziecięca. W jaki sposób? Najlepiej zacząć od wizyty u zaufanego pediatry, który prawdopodobnie zleci konsultacje z dziecięcym psychologiem, psychiatrą lub neurologiem. Nie należy się bać tych wizyt.

  • Kłopoty skoncentrowane wokół snu to najczęściej lęk, trudności w zasypianiu, nocne moczenie i lunatykowanie. W celu walki z tymi objawami stosuje się szereg ćwiczeń poprawiających poczucie bezpieczeństwa. Wielu dzieciom pomaga włączenie światła lub wypracowanie powtarzalnego rytuału, na przykład związanego z utulaniem do snu. Moczenie nocne jest skutecznie leczone przez psychologów, którzy stosują proste, podane dziecku w formie zabawy metody behawioralne (polegające na przykład na prowadzeniu kalendarza w którym zaznacza się noce „suche” i „mokre”). Z kolei lunatykowaniu można zapobiegać obserwując stałą porę, w której się ono odbywa i wybudzając dziecko na 15 minut przed powtórką spaceru. Dzieci znerwicowane często zgrzytają zębami przez sen – pomaga częstowanie dziecka twardą przekąską lub zakładanie na noc specjalnej szyny poleconej przez stomatologa. Dzięki temu dochodzi do skutecznego rozluźnienia mięśni żuchwy.

    –

  • Tiki nerwowe i jąkanie mogą wymagać konsultacji ze specjalistą neurologiem, ponieważ świadczą o problemach z funkcjonowaniem układu nerwowego. Warto odwiedzić odpowiedniego specjalistę; często koniecznie są także wizyty u logopedy.

    –

  • Nerwica u dziecka prowadzi także do problemów z żołądkiem – to tak zwana nerwica żołądka u dzieci. Objawia się wymiotami, brakiem apetytu, odmową jedzenia. Stres bardzo łatwo zaburza pracę układu pokarmowego i takie objawy należy traktować jako silny sygnał, że dziecko wymaga pomocy.

Szybkie i skuteczne reagowanie pozwala utwierdzić dziecko w przekonaniu, że rodzice otaczają je troskliwą opieką i potrafią ochronić je przed nasileniem objawów. Nerwica u dzieci jest tak samo przykra jak u dorosłych, dlatego pod żadnym pozorem nie wolno jej ignorować.

Sprawdź także: Jakie objawy ma ADHD u dziecka? >>>>