Dłubanie w nosie: jak przestać dłubać w nosie?

Dłubanie w nosie u dziecka

Z fizjologicznego punktu widzenia dłubanie w nosie jest czynnością w miarę uzasadnioną, gdyż pomaga pozbyć się zalegającej w nim wydzieliny. Ta ostatnia może zarówno utrudniać oddychanie, jak i zawierać potencjalnie groźne dla organizmu drobnoustroje. Problem w tym, że biorąc pod uwagę normy społeczne, grzebanie palcem w nosie uchodzi za wyjątkowo paskudne. I właśnie dlatego zdecydowana większość rodziców usiłuje zniechęcać do niego swoje dzieci już od najmłodszych lat ich życia.

Co ciekawe, statystyki pokazują, że aż 90% ludzi lubi przynajmniej od czasu do czasu dłubać w nosie. Częściej przyznają się do tego mężczyźni, uzasadniając swoją skłonność chęcią pobycia się zalegającej wydzieliny.

Dłubanie w nosie: choroba czy nawyk?

Większość z nas dłubie w nosie w sposób nieświadomy i nawykowy – przeważnie w momentach nudy albo przymusowej bezczynności (czyli, na przykład, stojąc w sklepowej kolejce). Czynność ta może też stanowić odpowiedź na swędzenie okolic nosa, przynosząc natychmiastową ulgę. Niestety, zwłaszcza w przypadku dzieci, niewinny nawyk łatwo przekształca się w automatyzm, z którym niezwykle trudno już walczyć.

U najmłodszych dłubanie w nosie bywa także przejawem zaburzeń emocjonalnych, przede wszystkim zaś reakcją na przewlekły stres. Borykają się z nim zwłaszcza maluchy nadmiernie krytykowane, wystawione na zbyt dużą ilość czynników lękotwórczych. Również niekorzystna atmosfera w domu rodzinnym i kiepskie relacje między rodzicami mogą wyzwalać w dziecku reakcję w postaci dłubania w nosie.

Należałoby ponadto zaznaczyć, że wraz z dorastaniem malucha arsenał dostępnych metod redukowania napięcia ulega często powiększeniu: dziecko zaczyna obgryzać paznokcie, zbyt intensywnie mrugać oczami albo ujawnia skłonność do nerwowych tików twarzy. Wszystkie te symptomy potwierdzają nadmierne obciążenie stresem i niestety zapowiadają dalsze problemy w przyszłości – o ile oczywiście dorośli nie zdążą w porę zareagować.

Dłubanie w nosie: skutki

Zachowania kompulsywne rzadko przynoszą na dłuższą metę pozytywne efekty. Dłubanie w nosie nie stanowi tutaj wyjątku: może bardzo szybko doprowadzić do zmian chorobowych oraz mechanicznych uszkodzeń. Najczęściej zaliczamy do nich:

• krwawienia z nosa – stanowią najbardziej typowy objaw podrażnienia błony śluzowej. Trzeba mieć świadomość, że jamę nosową cechuje silne unaczynienie, a zatem niezwykle łatwo doprowadzić w niej do wystąpienia krwawień. Wysoki czynnik ryzyka stanowią długie paznokcie, które u dzieci nie są bynajmniej rzeczą niezwykłą
• powstawanie niewielkich zadrapań zwanych przeczosami, które łatwo przekształcają się w strupy – te ostatnie są już często bolesne, dając się dziecku na co dzień we znaki
• perforację przegrody nosowej, czyli jej ubytek – to powikłanie zdarza się bardzo rzadko, wiążąc się z obsesyjnym dłubaniem w nosie na tle nerwowym. Perforacja stanowi wskazanie do zabiegu operacyjnego, mającego na celu rekonstrukcję utraconej części przegrody

Najnowsze ustalenia uczonych donoszą ponadto, że dłubanie w nosie może się przyczyniać do roznoszenia koronawirusa, obecnego w ludzkiej wydzielinie. Już choćby z tego powodu warto przykładać większą wagę do odzyskania pełnej kontroli nad nawykowym grzebaniem w jamie nosowej.

Jako ciekawostkę warto natomiast przytoczyć głos Friedricha Bischingera, lekarza z Austrii, który widzi w dłubaniu w nosie przejaw ulegania naturalnemu, zdrowemu instynktowi. Według niego, osoby grzebiące w nosie są szczęśliwsze i bardziej zadowolone z życia.

Jak przestać dłubać w nosie?

Dłubanie w nosie u dzieci bywa dla ich opiekunów prawdziwym utrapieniem. Wielu rodziców zadaje sobie pytanie, jak skutecznie oduczyć latorośl tego wstydliwego nawyku. Na szczęście, istnieje na to przynajmniej kilka sposobów.

Po pierwsze: rozmowa. Małe dziecko nie ma pojęcia, że dłubiąc sobie w nosku, popełnia niewybaczalną gafę towarzyską. Należy zatem usiąść z nim spokojnie na domowej kanapie i wytłumaczyć, z jakiego powodu czynność ta uchodzi za społecznie nieakceptowaną. Powinniśmy poinstruować naszego szkraba, że czyszczenie nosa najlepiej przeprowadzać rano lub wieczorem w łazience, w trakcie codziennych zabiegów higienicznych. Poza domem warto zaś nosić przy sobie chusteczki i używać ich dyskretnie, na osobności.

Jeśli po tych obszernych tłumaczeniach z naszej strony problem nadal nie znika, może to świadczyć o jego głębszym podłożu. Należałoby się upewnić, czy dziecko nie cierpi na jakiś rodzaj alergii. Niezależnie od innych przyczyn, dobrze będzie zainwestować w domowy nawilżacz powietrza.

Co jednak zrobić w sytuacji, kiedy dłubanie w nosie pojawiło się u naszego dziecka na podłożu nerwowym? Niewątpliwie korzystna byłaby wówczas dla niego konsultacja ze specjalistą – najlepiej psychologiem dziecięcym. Podjęcie terapii jest wskazane zwłaszcza w wypadku tych maluchów, które przejawiają cały szereg reakcji lękowych. W najcięższych przypadkach istnieje możliwość podawania leków przeciwdepresyjnych, charakteryzujących się również działaniem niwelującym lęk.

Rodzice pytają o dłubanie w nosie

Czy dłubanie w nosie powiększa nos?

Nie, jak dotąd nie udowodniono takiej zależności. Nawyk ten może jednak prowadzić do powstawania znacznych ubytków w przegrodzie nosowej, co z kolei wymaga operacji i interwencji chirurga.

Dlaczego dziecko dłubie w nosie?

Dłubanie w nosie może wynikać z nudy i chęci zabicia czasu, sporadycznie jednak stanowi manifestację poważniejszego problemu: infekcji bądź alergii. Jego przyczyną bywa także nerwica – takie kompulsywne grzebanie w jamie nosowej określa się mianem rhinotillexis. Dłubanie w nosie jest już wówczas zaburzeniem emocjonalnym, które może się utrzymywać również w wieku dorosłym i wymaga profesjonalnej terapii.