Poronienie – dlaczego niektóre ciąże, nie mają szans na szczęśliwe rozwiązanie?

Przedwczesne zakończenie ciąży przed 22 tygodniem nazywane jest poronieniem. Poronienie zawsze jest trudne, zawsze wywołuje ból, pustkę i ogromne poczucie straty. Najczęściej mamy do czynienia z poronieniem samoistnym, kiedy z jakiegoś powodu płód obumiera i zostaje wydalony z organizmu matki. Spotykane jest również poronienie sztuczne, polegające na przerwaniu ciąży poprzez ingerencję z zewnątrz, kiedy zdrowie lub życie matki jest zagrożone.

Najczęściej występujące przyczyny poronień

Kobiety, które przeżyły poronienie, w kółko zadają sobie pytanie: dlaczego? Czy coś mogłam zrobić? Co zrobiłam nie tak? Czy to moja wina, że moje dziecko nie przeżyło? Niestety czasami lekarze nie potrafią udzielić jednoznacznej odpowiedzi, co było przyczyną poronienia, co wpędza kobietę w jeszcze większe wyrzuty sumienia.

Większość poronień – ponad 10% – w zdiagnozowanych ciążach, zdarza się w pierwszym trymestrze. W ponad połowie przypadków są to bardzo wczesne poronienia. Zapłodnione jajeczko obumiera, jeszcze przed terminem spodziewanej miesiączki, dlatego czasami kobiety nawet nie zdają sobie sprawy że były w ciąży. Pojawiające się w tym czasie krwawienie przyporządkowują do wcześniejszego okresu. Jest to tak zwane poronienie samoistneRyzyko poronienia wzrasta wraz z wiekiem kobiety, dlatego u kobiety po 40 jest ono dwukrotnie większe niż u dwudziestolatki.

Każda strata dziecka wywołuje skrajne emocje, a nierzadko doprowadza do depresji. Kobiety obwiniają siebie za to co się stało i pogrążają się w rozpaczy i poczuciu winy. Ważne, aby kobieta w tym czasie nie była sama i miała wsparcie osób najbliższych, a zwłaszcza partnera. Warto też, aby w odpowiednim momencie poznała potencjalne przyczyny, które mogły doprowadzić do poronienia i porozmawiała ze swoim lekarzem, który fachowo wyjaśni sytuacje. Może być wiele przyczyn poronienia, zaliczamy o nich:

  • wady genetyczne płodu,
  • nieprawidłowe zagnieżdżenie się jaja płodowego w macicy,
  • nieprawidłowości w budowie macicy,
  • zrosty wewnątrz macicy,
  • polipy i mięśniaki w macicy,
  • niewydolność szyjki macicy,
  • niewydolność ciałka żółtego,
  • leki,
  • substancje chemiczne,
  • narkotyki ,
  • alkohol,
  • choroby tarczycy,
  • choroby zakaźne,
  • choroby przewlekłe np. cukrzyca,
  • zbyt intensywne uprawianie sportu,
  • wady genetyczne ojca dziecka,
  • amniopunkcja – poronienie po badaniu prenatalnym,
  • urazy i wstrząsy psychiczne.

Objawy poronienia

Prawdopodobnie żadna kobieta będąc w ciąży, nie myśli o tym, że może ona zakończyć się zbyt wcześnie. Przyszłe mamy są szczęśliwe, pełne nadziei i radosnego oczekiwania, połączonego niekiedy z obawami o przyszłość. Niestety, czasami przychodzi im stanąć twarzą w twarz z tym bolesnym wydarzeniem. Warto mieć świadomość, kiedy zacząć się niepokoić i jak najszybciej udać się do lekarza. Najczęściej występujące objawy poronienia to:

  • krwawienie,
  • skurcze,
  • odpłynięcie płynu owodniowego.

Objawy które mogą występować, jednak zdarzają się dość rzadko zaliczamy:

  • ropne upławy,
  • bóle brzucha,
  • zapalenie przydatków,
  • podwyższoną temperaturę ciała,
  • dreszcze,
  • niepokój,
  • zaburzenia świadomości,
  • zapalenie otrzewnej,
  • sztywnienie karku.

Większość z nich nie powinno umknąć uwadze ciężarnej – zawsze warto powiedzieć o nich swojemu ginekologowi podczas wizyty kontrolnej. W przypadku wystąpienia plamienia, krwawienia lub silnych skurczy brzucha, należy niezwłocznie udać się na ostry dyżur.

Lepiej zapobiegać

Nie na wszystko mamy wpływ i nie zawsze jesteśmy w stanie przewidzieć i zapobiec zagrożeniu. W przypadku ciąży, warto jednak zrobić wszystko, aby zapewnić sobie i maleństwu bezpieczeństwo. Dobrze jest rozpocząć jeszcze na etapie planowania ciąży. Najlepiej zacząć od wizyty u ginekologa. Podczas badania, sprawdzi on czy macica ma prawidłową budowę, czy nie ma polipów, mięśniaków, czy szyjka zbudowana jest prawidłowo, oraz nie występuje infekcja dróg rodnych, którą przed ciążą należałoby wyleczyć. Kolejny krok to badania kontrolne.

Lekarz ginekolog powinien zlecić kobiecie planującej dziecko, podstawowe badania krwi i moczu, badanie pod kątem cukrzycy, badania hormonów, a przede wszystkim badania tarczycy. Tarczyca bowiem odgrywa bardzo ważną rolę w utrzymaniu ciąży. Bardzo istotne jest również rozpoczęcie suplementacji kwasu foliowego, który również jest niezbędny do zdrowego rozwoju ciąży. Kiedy kobieta jest już pewna że doszło do zapłodnienia, bezwzględnie powinna być pod stałą opieką ginekologa i wykonywać wszystkie zlecone przez niego badania. Będąc pewną swojego stanu zdrowia, nawet jeżeli dojdzie do poronienia, z powodu na przykład wad genetycznych płodu, kobieta będzie miała świadomość, że zrobiła wszystko, aby zadbać o zdrowie swojego nienarodzonego dziecka.

Sprawdź też:

Co dalej? Ciąża po poronieniu.

Kobiety które przeżyły poronienie, mają wiele obaw związanych z kolejną ciążą. Boją się że ona również zakończy się w podobny sposób, dlatego często bardzo długo zwlekają z decyzją o ponownym rozpoczęciu starania o dziecko. Kiedy już dojdzie do zapłodnienia, żyją w ciągłym stresie, a każdy delikatny skurcz, plamka na bieliźnie czy ból w dole brzucha, powoduje u nich ogromny stres i czarne myśli. Bardzo ważne, aby kobieta nie była pozostawiona sama sobie ze swoimi obawami, ale miała wsparcie partnera a nawet psychologa, jeżeli to konieczne.

Kiedy rozpocząć starania o dziecko?

Z decyzją o ciąży po poronieniu dobrze poczekać kilka tygodni, aby organizm zregenerował się, a kobieta doszła do siebie psychicznie. Jeżeli do straty dziecka doszło na bardzo wczesnym etapie, zapłodnienie możliwe jest już nawet w kolejnym cyklu. Nie należy się jednak przejmować, jeżeli trzeba będzie poczekać trochę dłużej. Czasami po przebytym poronieniu ginekolog może profilaktycznie zlecić przyjmowanie progesteronu na początku ciąży.  Nie zostało jednak udowodnione, ze gwarantuje on, że nie dojdzie do poronienia. Jeżeli znana jest przyczyna utraty ciąży, na przykład problemy z tarczycą czy nieprawidłowa budowa macicy, lekarz może wdrożyć postępowanie zapobiegające poronieniu.

Poronienia nawykowe

Sytuacja jest znacznie bardziej skomplikowana, kiedy kobieta przynajmniej 3 razy z rzędu traci ciążę. Mówimy wtedy o poronieniach nawykowych. Niestety etiologia tego typu poronień jest bardzo trudna do ustalenia. Istnieje kilka czynników, które mogą mieć wpływ na występowanie poronień nawykowych, zalicza się do nich:

  • nieprawidłowa anatomia macicy;
  • zaburzenia chromosomowe;
  • zaburzenia immunologiczne;
  • problemy z łożyskiem;
  • infekcje wirusowe;
  • mięśniaki macicy.

Kiedy lekarz stwierdza poronienia nawykowe, konieczna jest bardzo dokładna, specjalistyczna diagnostyka i podjęcie odpowiedniego leczenia.

[Zdjęcie główne: depositphotos.com]

 

Dodaj komentarz

Pielęgnacja niemowląt

Pieluchy jednorazowe: Dada czy Pampers?

Pod wpisem związanym z wyprawką umieszczonym na Facebooku wywołała się ciekawa dyskusja na temat pieluch. Pieluchy jednorazowe: Dada czy Pampers? Iskrą zapalną dyskusji był fragment: Na polecenie znajomych korzystamy z Bierdonkowych...

Czytaj dalej →
Rodzice

Wszyscy jesteśmy dziećmi!

Dziś krótko ponieważ był to bardzo wyczerpujący dzień. Chciałbym Ci Córeczko z okazji Twojego pierwszego Dnia Dziecka (ten gdy byłaś w brzuszku się nie liczy:P) życzyć, żebyś zawsze … …...

Czytaj dalej →
Rodzice.pl - ciąża, poród, dziecko - poradnik dla Rodziców
Logo