Zespół Aspergera to określenie stosowane do najłagodniejszych form autyzmu. Jego podłożem są przyczyny neurologiczne, podobnie jak w przypadku wszystkich odmian autyzmu. Najnowsze badania wskazują, że prawdopodobnie gen chorobowy przenoszony jest z ojca na syna. Ryzyko wystąpienia zaburzenia jest wyższe, gdy ojciec w chwili zapłodnienia miał ponad 40 lat, a także gdy matka w okresie ciąży zachorowała na toksoplazmozę. Zespół Aspergera pojawia się również u dzieci, które jako niemowlęta przeszły ciężkie infekcje.
Zespół Aspergera dotyka głównie chłopców, rzadziej dziewczynki. Dosyć trudno go zdiagnozować u całkiem małych dzieci. Zazwyczaj zaburzenie daje się zaobserwować, gdy dziecko jest w wieku przedszkolnym.
Zespół Aspergera u dzieci: objawy
Charakterystyczne dla Zespołu Aspergera jest jednoczesne występowanie dwóch objawów. Przede wszystkim dziecko wydaje się być nad wiek rozwinięte intelektualnie. Posługuje się bogatym, trudnym słownictwem, jasno komunikuje swoje potrzeby, potrafi prowadzić składne rozmowy już w okresie, gdy większość jego rówieśników posługuje się nadal pojedynczymi słowami. Dzieci z Zespołem Aspergera mają także nietypowe pasje, które zgłębiają z wielką dociekliwością. Często są one związane z nauką, maluchy celują w geografii, matematyce, biologii czy chemii. Wolą czytać książki naukowe niż oglądać bajki. Szybciej od rówieśników uczą się czytać i pisać.
Jednocześnie obok tych wspaniałych zdolności rozwija się wycofanie społeczne. Dzieci z Zespołem Aspergera nie potrafią nawiązywać relacji z rówieśnikami, nie lubią się z nimi bawić, a jeśli próbują, to narzucają im swoje zdanie, przez co są mało lubiane. Dziecko unika również form komunikacji pozawerbalnych. Nie podtrzymuje kontaktu wzrokowego, unika dotyku, nie umie czytać mowy ciała.
Zachowania maluchów z Zespołem Aspergera są bardzo często niedostosowane do sytuacji, objawiają się głośnym komentowaniem wyglądu obecnych w pomieszczeniu osób, bieganiem i hałasowaniem w bibliotece czy śmianiem się na głos w sytuacji, która wymaga powagi. Dziecko nie rozumie pouczeń rodziców w tej materii i charakteryzuje się brakiem empatii.
Pojawiają się również problemy z abstrakcyjnym myśleniem. Dziecko nie rozumie metafor, nie chwyta żartów. Nie umie się bawić w udawanie kogoś lub czegoś. Jednocześnie bardzo gwałtownie reaguje na zmiany i niepowodzenia. Z równowagi może wytrącić malucha źle stojące krzesło czy przesunięte zabawki.
Leczenie Zespołu Aspergera
Leczenie Zespołu Aspergera wymaga wieloletniej, złożonej terapii. Czasami występuje konieczność wykonania diagnostyki neurologicznej oraz logopedycznej. Szczegółowa diagnoza pozwoli dopasować terapię do potrzeb dziecka.
Terapia polega przede wszystkim na rozwijaniu umiejętności społecznych u malucha. Uczy relacji z innymi ludźmi, kierunkuje myślenie dziecka na uczucia innych osób. Podczas terapii dziecko jest uczone nawiązywania oraz podtrzymywania nowych znajomości. Psycholog dąży do nauczenia malucha komunikowania własnych potrzeb i wyrażania uczuć.
Dzięki prawidłowo przeprowadzonej terapii, większość negatywnych objawów Zespołu Aspergera zanika. Pomoże dziecku w pełni funkcjonować w społeczeństwie oraz nawiązywać bliskie relacje międzyludzkie. Bardzo ważne jest, by rodzice nie zaniedbali terapii i potrzeb dziecka z Zespołem Aspergera. W przeciwnym przypadku wyrośnie geniusz, ale będący zupełnie odizolowany od społeczeństwa z zerowymi zdolnościami interpersonalnymi.