Zabieg Credego: co to jest?
Podczas przychodzenia na świat, maluch przeciska się przez kanał rodny swojej mamy. Ma w nim bezpośredni kontakt z bakteriami, zarazkami i innymi drobnoustrojami tam żyjącymi. Jednym z nich może być dwoinka rzeżączki, której rodząca kobieta może być nosicielką. Jeśli dwoinka dostanie się w okolice oczu maleństwa, istnieje spore prawdopodobieństwo, że dziecko dostanie ropnej infekcji oczu. By temu przeciwdziałać, wykonuje się zabieg Credego. Polega on na wpuszczeniu do worka spojówkowego noworodka 1% roztworu azotanu srebra.
Zabieg Credego wykonywany jest od końca XIX wieku. W 1881 roku po raz pierwszy wykonał go Carl Crede, niemiecki ginekolog i położnik. Za jego czasów rzeżączkowe zapalenie spojówek było prawdziwą plagą wśród noworodków. Po przeanalizowaniu objawów, Crede znalazł ich przyczynę – dwoinki rzeżączki, którymi dzieci zarażały się podczas porodu.
Zabieg Credego a rzeżączkowe zapalenie spojówek
Rzeżączkowe zapalenie spojówek to ostry stan zapalny, który wywołany jest dwoinką rzeżączki. Do pierwszych objawów należy spory obrzęk powiek i spojówek. Z oczu wydziela się ropa, nierzadko zmieszana z krwią. Dwoinki rzeżączki prowadzą do ciężkiego zapalenia rogówki oka. Jego skutkiem jest zniszczenie tkanki rogówki, co prowadzi do zmian w tym narządzie. To z kolei najczęściej prowadzi bezpośrednio do utraty wzroku przez malucha.
Zabieg Credego, czyli zakroplenia dziecku roztworu azotanu srebra powoduje, że dwoinki rzeżączki są zabijane, dzięki czemu maluchowi nie grożą choroby przez nie wywoływane.
Zabieg Credego: powikłania
Zabieg Credego przez wielu rodziców jest uznawany za niebezpieczny, ponieważ w jego efekcie może dojść do chemicznego zapalenia spojówek. Jest ono wywołane podrażnieniem tkanek przez azotan srebra. Warto jednak pamiętać, że chemiczne zapalenie spojówek mija w ciągu kilku dni i nie ma dla maluszka groźnych konsekwencji, takich jak te, które wynikają z zapalenia spojówek wywołanego przez dwoinki rzeżączki.
