Dyschezja niemowlęca [Przyczyny, Objawy, Leczenie]

Dyschezja niemowlęca to przypadłość, która powoduje problemy z oddawaniem stolca u najmłodszych dzieci. Najczęściej mija sama po okresie kilku tygodni. Jest to jednak bez wątpienia stresujący czas dla rodziców i małego człowieka.

Dyschezja niemowlęca

Dyschezja u noworodka pojawia się stosunkowo rzadko. Najczęściej obserwuje się jej występowanie u niemowląt przed ukończeniem 6 miesiąca życia. Dyschezja u niemowlaka to przypadłość, która pojawia się stosunkowo często, jednak trudno jednoznacznie określić procentową ilość małych pacjentów, których dotyka. Jej objawy bywają mylone z kolką. Warto wiedzieć, że chociaż dyschezja jest boleśnie odczuwana przez dziecko i przez to jest stresująca dla całej rodziny, nie stanowi niebezpieczeństwa dla zdrowia malucha i mija samoistnie w kilka tygodni od wystąpienia pierwszych objawów.

Przyczyny dyschezji niemowlęcej

Jeśli do tej pory jako młody lub przyszły rodzic nie spotkałeś się z tym terminem, z  pewnością zastanawiasz się, co to jest dyschezja niemowlęca. Ta trudna do zapamiętania nazwa określa zaburzenie defekacji, objawiające się nagłym, napadowym płaczem i krzykiem u malucha tuż przed oddaniem stolca. Jest związana z zaburzeniem koordynacji mięśni brzucha, które u tak młodego organizmu są po prostu jeszcze nie w pełni wykształcone.

W dojrzałym układzie pokarmowym, przed oddaniem stolca dochodzi do wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej powodowanym pracą tłoczni brzusznej, przy jednoczesnym rozluźnianiu przepony miednicy. Oba te procesy są doskonale zsynchronizowane i nie powodują dolegliwości bólowych. Natomiast u niektórych niemowląt może dojść do sytuacji, kiedy niedojrzały układ pokarmowy jeszcze nie jest w stanie skoordynować obu procesów, co maluch doświadcza jako nagły skurcz.

Dyschezja u noworodka pojawia się zdecydowanie rzadziej, niż u niemowlaka. W obu jednak przypadkach zaburzenie mija samoistnie po upływie kilku tygodni, kiedy organizm „nauczy się” prawidłowej koordynacji pracy poszczególnych mięśni przed i w trakcie defekacji.

Dyschezja niemowlęca – objawy

Najbardziej wyrazistym objawem dyschezji niemowlęcej jest nagły, napadowy płacz i krzyk pojawiający się przed każdym wypróżnieniem, po którym następuje bezproblemowe oddanie stolca i uspokojenie się dziecka.

Typowy napad dyschezji niemowlęcej przebiega najczęściej według poniższego schematu:

• pojawienie się niepokoju u dziecka
• napinanie ciała
• głośny krzyk i rozdzierający płacz
• zaczerwienienie twarzy
• oddawanie gazów
• oddanie stolca – na tym etapie najczęściej dolegliwości bólowe i towarzyszący im płacz ustępuje.

Dyschezja niemowlęca – leczenie

Pewnie jest niewiele powszechnych dolegliwości, które tak bardzo stresują młodych rodziców i dzieci, jak dyschezja niemowlęca. Jak pomóc maluchowi, który boryka się z tą przypadłością? Przede wszystkim, niezbędna jest cierpliwość. Jak już wspomniano, dyschezja mija samoistnie, gdy organizm niemowlaka nauczy się koordynacji mięśni. Zatem sprawdzone sposoby na dyschezję niemowlęcą obejmują przytulanie, kołysanie, noszenie, bujanie i wykonywanie wszystkich innych czynności, które zwyczajowo pomagają dziecku się uspokoić i sprawiają, że czuje się bezpieczne. Na własną rękę nie wolno podawać żadnych środków niemowlakowi – ani rozkurczowych, ani przeciwbólowych, ani tym bardziej czopków, stosowanych w trakcie zaparć. To bardzo ważne, by dyschezji nie mylić z zaparciami – stolec przy dyschezji jest normalnej konsystencji i przesuwa się w jelitach w sposób fizjologiczny. Ból powodowany jest brakiem koordynacji mięśniowej, a nie procesami trawiennymi.

Bardzo istotne jest jednak obserwowanie dziecka. Należy pamiętać, że dyschezji nie towarzyszą zaparcia ani żadne inne niepokojące objawy, jak np. nieprzybieranie na wadze, brak apetytu czy nietypowo wyglądające stolce. Jeśli do objawów dyschezji dołączone są także inne – bezwzględnie należy skontaktować się z pediatrą.

Dyschezja a kolka

Niedoświadczeni rodzice mogą zastanawiać się, jak odróżnić dyschezję od kolki. Należy wiedzieć, że atak dyschezji trwa od 10 do 30 minut i zawsze poprzedza oddawanie stolca. Tymczasem kolka jelitowa może trwać nawet kilka godzin, pojawia się kilka razy w tygodniu, nie jest zakończona oddaniem stolca i płacz z nią związany jest bardzo trudny do ukojenia. Co więcej, podczas gdy dyschezja najczęściej nie dokucza maluchom dłużej, niż kilka tygodni, kolka może towarzyszyć maleństwu przez okres nawet kilku miesięcy.